1. BÖLÜM

112K 2.1K 1.2K
                                    

Merhaba, günün bir vakti bu kitabın kurgusu aklıma geldi ve diğerleri gibi aklımdan silinmemesi icin yazmaya başladım. Eksiklikler, yanlışlıklar muhakkak vardır ama her şey zamanla düzeltilebilir. Keyifli okumalar.

MEHİR

Sabah kuş sesleri eşliğinde uyanmayı çok isterdim fakat alarmın irite edici sesiyle güne gözlerimi araladım.

Yorganımı tekmeleyerek uzaklaştırdıktan sonra yatakta gerinirken insani olmadığını anladığım bir takım sesler çıkardım.

Yatakta oturur pozisyona gelince biraz hayatı sorguladım. Saf salak sağa sola baktıktan sonra kalkmanın daha mantıklı olacağına inanarak ayaklanıp banyoya ulaştım.

Elimi yüzümü yıkayıp aynaya bakıp her sabah yaptığım o 'senden harikası yok kızım bugün de on numarasın, muhteşemsin' adlı konuşmamı yapmayı bitirdikten sonra dolabımın önüne geçip ne giyeceğimi düşünmeye başladım.

Düşünüyorum sanırken aslında bi yere dalıp gitmişim sonradan fark ettim ve kendi kendime 'tüpsüz dalma' gibi salak bi espiri yaptım, esprinin iğrençliğinden yüzümü buruşturdum. Sabahın ilk dakikalarında beynimin uyanması bi hayli zor oluyordu.

Dolaptan siyah bir etek ve beyaz tişört çıkartıp üzerime geçirdim, tişörtü de eteğin içine sokuşturdum. Etek dizlerimin birkaç parmak üzerinde bitiyordu.

(Chat gözünüzü seveyim yukarıya beyaz tişört yazdım zaten, sadece eteğin modeli için fotoğraf ekledim

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

(Chat gözünüzü seveyim yukarıya beyaz tişört yazdım zaten, sadece eteğin modeli için fotoğraf ekledim. Neyi sorguluyonuz ahsjshs)

Aynanın önüne geçip sarı saçlarımı tarayıp çok sıkı olmayan bir topuz yaptım. Saçımın birkaç tutamının yüzüme dökülmesine izin verdim.

Kahverengi göz kalemi ve rimel sürdüğümde makyajım bitmişti. Siyah kol çantama gerekli kağıtlar ve kitapları en son da kalemliğimi atıp rujumu da sıkıştırdıktan sonra sonunda odamdan çıkmıştım.

Mutfağa doğru ilerlerken evin sessizliği her sabah olduğu gibi bu sabahta içimi daraltmıştı. Kafamı sağa sola sallayıp düşüncelerimi dağıtmaya çalışırken telefonumdan oynak bir şarkı açıp kahvaltı hazırlamaya başladım.

Karnımı doyurup etrafı topladıktan sonra evin ve arabanın anahtarını alıp kapıya doğru yöneldim. Beyaz spor ayakkabılarımı ceketimi ve çantamı aldıktan sonra son kez boy aynasına bakıp kendime öpücük attım ve evden çıktım.

Arabama bindim ve okula doğru sürmeye başladım. Son iki yıldır okula öğrenci değil de öğretmen olarak gidiyordum yine büyüdüğümün ve yaş aldığımın farkına vardım ve kendime gülümsedim.

Her şeye rağmen istediğim bir yerlerdeydim ve mutluydum çünkü kendi başıma başarmıştım.

Radyoda çalan 'Mavi Gri-Altüst Olmuşum' şarkısına eşlik etmeye başladım. Sanırım okula varana kadar hayatımdan bahsetmeliyim.

ÖĞRETMEN VE MAFYAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin