ÖĞRETMEN VE MAFYA

9. BÖLÜM

MEHİR

Yattığım sıcacık yere daha çok yayıldım. Uyku bedenimden ayrılmaya başlamıştı.

Ellerimi öne doğru esnetmemle kıllı ve sert bir şeye çarpmam bir oldu. (Arkdşlr fstlşmyn tşk bb.)

Hızla açtım gözlerimi. Rüzgar da uykulu gözlerle bana bakıyordu.

"Rüzgar !"

"Sabah sabah ne oluyoruz kızım niye yumruk yedim ben ?"

Derin bir nefes alıp "Rüzgar." Dedim.

"Ne diye adımı sayıklıyorsun buradayım işte."

"Rüzgar niye bu pozisyondayız sen neden benim evimde benim yatağımdasın ve biz birlikte mi uyuduk saat kaç ?" Sorularımı peş peşe sıralamama karşın belimdeki ellerini sıkılaştıdı.

"Bi şekil uyumuşuz işte ne var bunda ? Saat daha çok erken uykum sen de var uyu hadi." Deyip gözlerini kapattı.

Kalkmaya yeltendiğimde bir elini başıma koyup göğsüne yasladı.

"Rüzgar bırak beni kalkacağım."

"Güzelim, aylarca senin uyanmanın hayaliyle yaşadım. Gözümü bile kırpamaz oldum bir şey kaçırmamak için. İstediğim şey biraz uyku." Dedi buram buram duygu sömürüsü kokan sesiyle.

"Tamam ben kalkayım rahat yat işte."

"Cık. Uzun zamandır bu kadar huzurlu uyuduğumu hatırlamıyorum. Şimdi izin ver kokunla uyuyayım."

"Üzerinde yatmak zorunda mıyım ? Ezdin beni diye ağlama sonra." Gözleri kapalıyken söylediğime gülmüştü.

İçimden sıcak bir şeylerin akıp gittiğini hissettim.

"Ezdin zaten zor nefes alıyorum ama buna değer."

"Öyle mi Rüzgar ? Bırak beni yat burada gidiyorum ben." Yine kalkmama izin vermeden belimdeki ellerini sıkılaştırarak beni altına aldı.

"R-Rüzgar ne yapıyorsun bırak gideyim." Koyulaşan gözleri anlamadığım bir istekle parlıyordu.

Bir şey demeden yüzümü incelemeye devam etti.

Yüzüme yaklaşmaya başladığında zaten uyandığımdan beri Usain Bolt ile yarışan kalbim artık x2 Usain Bolt ile yarışıyordu.

Nefes tam olarak nereden alınıyordu ? Şuan ona ihtiyacım var.

"Mehir. Biraz uyuyacağım dedim sana ama sen diyorsan ki gel ben seni koynumda uyutayım oda olur." Demesiyle kendini üzerime bırakması bir oldu.

"Oha Rüzgar napıyosun ezildim burada kalk üstümden."

"Biraz da sen ezil ne olacak ?" Dedi ve üzerimden biraz yana kayarak kafasını göğsüme yaslayıp ellerini yeniden belime doladı. Artık daha rahat nefes alabiliyordum.

Tekrar konuşmaya başladı. "Kalbin neden bu kadar hızlı atıyor ?"

Allah'ım bu adama daha ne kadar rezil olabilirdim ? Ne diyecektim ki ben de bilmiyordum niye hızlandığını.

"Ne bileyim ben. Üzerime yatınca nefes alamamışımdır." Yüzünü kaldırıp tebessümle yüzüme baktı.

"Gerçekten bilmiyor musun ?"

"Bilmiyorum. Daha önce böyle bir şey yaşamadım." Gülüşü daha da büyüdü.

"Neye gülüyorsun ?"

"Hiç." Deyip göğsümün üzerine geri yattı.

Bir zaman sonra artık nefesi düzenliydi. O kadar çok uyumuştum ki hiç uykum yoktu.