I'm The Substitute Wife [COMPLETED]

Kabanata 21

SINILIP ni Imari mula sa ikalawang palapag ng salaming pintuan na konektado ng terasa, na siyang nakaharap sa main gate ng bahay ang kotse na nakatambay sa labas ng gate. After what happened yesterday, she thought Rouge was going to leave, but he was still there and stayed outside the gate. He was standing on the side of his car while leaning on it. There were also four of his grandfather's men guarding the outside of the house and right in front of the gate. Sa tuwing dumadapo ang tingin ni Imari kay Rouge, galit lamang ang nararamdaman niya rito.

"Bakit hindi niyo na lang po iyon labasin si pogi, senyorita? Kesa naman sumusilip ka d'yan," saad ni Ate Lani na nasa kanyang likuran at halata ang kilig sa boses nito. Naglilinis ito sa mga muwebles dito sa sala sa ikalawang palapag. Alam niyang hindi lamang paglilinis ang ginagawa nito dahil naabutan niya ito kanina na tulad sa kanyang ginagawa ngayo'y sumisilip rin ito.

She didn't say a word and let her do what she thought. Kumukulo ang dugo niya habang nakikita ang mga pasa nito sa mukha at sugat sa labi. Does he have no intention of treating himself? Why does he endure? Pinapamukha ba nito ang ginawa ng kanyang abuelo rito? Tingin ba nito maaawa siya at lalabasin ito sa ginagawa nito ngayon? Hanggat nasa puso pa niya ang galit at pagkamuhi sa ginawa nito sa kanya, kailanma'y hindi niya mapapatawad ito.

"Does that man no plan to leave, Alfonso?" dinig ni Imari sa kanyang abuela pagkababa ng hagdanan.

"What do you want me to do to him, kill him? Leave him there as long as he doesn't do anything I don't like. He will also leave when he gets tired," sagot ng kanyang abuelo rito.

Binati niya ang mga ito't patay malisya sa narinig. Tinungo niya ang kanilang kusina at kumuha ng tubig na walang narinig mula sa dalawa. Maagang umalis ang kanyang Ate Amari upang pumunta ng planta dahil susuriin nito ang bagong i-rerelease na wine sa market para na rin sa gaganaping trade date ng kompanya.

Dinner came and Imari's entire day ended with her mind only being outside of their house. Kahit anong gawin niyang pagtuon ng kanyang atensyon sa ginagawang pagpipinta, ibinabalik pa rin siya niyon sa lalake na nasa labas ang kanilang bahay. Pilit niya pinipigilan ang sarili na mapasilip muli rito.

"He still there," pambabasag sa katahimikan ni Amari habang tahimik silang kumakain.

"Leave him alone. Never try to talk to that man or approach him," tunog pagbabanta ng kanilang abuelo. Hindi umimik si Imari, maging ang kanyang kaharap. "The red wines that are in front of you now are the new ones that we will release in the market. Can you taste it and tell your opinions about it?" pag-iiba sa usapan ng kanilang abuelo.

Sinunod nila ang sinabi nito at inabot ang glass wine na may laman. Imari shaking it first then smelled it. The aroma of the wine tells her the type of grape used in it and how it has aged. Sumimsim siya roon at nilasahan iyon.

"It slightly sweet and not so dry that makes your mouth pucker," komento niya matapos lasahan iyon saka uminom ulit.

"Imari's right, lolo. Many beginning wine drinkers prefer wines with slightly more sweetness than some dry wines. And I think those in their mid-20's will enjoy it more."

"You're right, that's why it tastes like that because I want to market this wine to them..." Kahit anong pagtuon ni Imari sa sinasabi ng kanilang abuelo ay nawawala pa rin ang atensyon niya roon. Nahalata iyon ng kaharap at palihim siyang sinipa sa ilalim ng mesa, kahit nakikinig 'to sa kanilang abuelo.

Natapos ang kanilang hapunan na puro patungkol sa negosyo at sa ilalabas na bagong wine ang pinag-usapan nila. Imari first said goodbye to her grandparents that she was going up to her room to rest. After she went up she looked at the door leading to the terrace. Ilang minuto siyang nanatili roon na may pagdadalawang isip kung lalapit ba o hindi. Sa huli, mas nanaig sa utak niya kung ano ang nararapat. Pumasok siya sa kanyang silid at dumeretso sa kanyang banyo para maligo.