Paris, France
"Congratulations, Miss Lux!" bati ng kanyang mga tauhan matapos ang matagumpay na exhibition at ng kanyang nang-iinis na kaibigan sa panggagaya na pagtawag sa kanya ng pangalang iyon.
"Congratulations, mi nieta!" may pagmamalaking pagbati ng kanyang abuelo't abuela.
Nabaling ang tingin ni Imari sa katabi ng kanyang abuelo. Tinaasan siya nito ng kilay. "What? Are you also waiting for me to congratulate you?" Kahit kailan talaga.
Inirapan niya 'to, "whatever, ate. Thank you everyone and most especially to my grandparents and my bitch sister, for all your help and support. If it wasn't for you, I wouldn't be able to make it through this day successfully. To my friend, my secretary, my assistant, my co-teacher, Valeria, thank you so much. I know and I saw how you struggled just to help me with everything not only in this exhibition but also in teaching the children while I was away and taking care of the shop."
"Those are not free, of course. You have to pay me extra payment. I almost went crazy especially with the kids. My ghad!" Maarte itong nagpapaypay sa sarili.
"Arte!" bulalas ni Amari na narinig nito.
"What did you say?" At mukhang magsisimula na naman ang dalawa. Bago pa man magsabunutan ang mga 'to ay narinig na nila ang boses ng kanyang abuela.
"To my mi nieta, cheers for your successful career and for the next one to come!" masayang saad nito sabay taas ng champagne glass.
They raised their champagne glasses with a smile and cheered happily. "Cheers!"
Since then when things have not yet happened in the Philippines, her name is known in the field of art, but she does not use 'Imari' but 'Lux'. It is known, but not the owner's face. Iniladlad man niya sa publiko ang mga gawa niya, ngunit hindi ang pagkatao niya. Simula nu'n, naging trade mark na sa kanya ang 'mysterious painter' dahil ni isa sa exhibition niya kahit pa man noon ay wala siyang dinadaluhan. Si Valeria ang nagpapakita sa madla at tanging after party na lang siya pumupunta kung saan dinaraos palagi sa isa sa pagmamay-aring pribadong villa ng kanilang abuelo, tulad na lang ngayon.
Apart from the fact that their father hid her whole being and rejected her, she also did not want people to know about her family of origin because she knew that someone would be judged when that happened. Ayaw niyang halungkatin pa ng iba ang pagkatao niya at makarinig ng masasakit na salita para sa pamilya niya. Kaya mas pinili niyang itago ang sarili sa madla at tanging mga likha lamang niya ang makikilala dahil iyon naman ang mahalaga sa kanya. Kapag sumasali siya sa mga trade show noon at idinidisplay ang mga gawa, nagpapanggap lamang siyang tauhan at maging sa mga estudyante niya ay Miss Imari lang ang pagkakaalam ng mga ito.
"Am I late?" napalingon si Imari sa nagmamay-ari niyon.
"Rafael," nakangiting sinalubong niya 'to.
"Congratulations, Imari! Flowers for you," sabay abot nito sa bulaklak saka siya hinalikan sa pisngi.
"Thank you, Rafael."
"Always welcome. Good evening, Señor Alfonso and Señora Olivia," pormal na bati nito sa kanynag abuelo't abuela. Humalik ito sa pisngi ng kanyang abuela at yakap naman sa kanyang abuelo.
"Where's your parents and your grandfather, Rafael?" tanong ng abeulo rito.
"They are on their way, señor. I just came here first because I came from a business meeting."
"I see. Come on and eat first."
"Sì, señor. Gracias."
"Hey, doc! Where's mine?" pagsingit ni Amari rito. Sa boses pa lang nito, alam na niyang mang iinis na naman 'to.
BINABASA MO ANG
I'm The Substitute Wife [COMPLETED]
General FictionWhen your happiness only refers to one thing, acceptance. What can you do to get the acceptance you want? How far can you fight? Handa ka bang tanggapin ang magiging kapalit para sa nais mong makuha? What if you become a substitute wife? Tatanggapin...