Kederli Aşk [Tamamlandı]

2. bölüm

Sedyenin üzeri demet demet güllerle kaplıydı. Resmen hastahane ambulansını bunun için kullanmışlardı,ben şok içinde çiçeklere bakarken ambulansın içinden Emre baran çıktı

"Doktor eve çiçek gönderme olayı için özür dilerim kendimi böyle affettirmek istedim, nasıl?" diyip göz kırptı iyice sinirlenmeye başlamıştım bu da ne demek oluyordu?

Allah'ım sen bana yardım et. Sinirli bir şekilde konuşmaya başladım.

"SİZ KENDİNİZİ NE SANIYORSUNUZ YA HASTAHANE AMBULANSI İLE ÇİÇEK GETİRMEK NE DEMEK BENİM İŞİM HAYAT KURTARMAK TEŞEKKÜRE GEREK YOK İYİ GÜNLER." konuşmasına izin vermeden arabama bindim eve doğru yola koyuldum.

Mafya Emre baran Şahin'in ağzından

Bu yaptığımın çok saçma olduğunu biliyordum ama kendime engel olamıyordum. Doktoru ilk gördüğüm andan itibaren bana birşeyler olmuştu sürekli onu görmek istiyordum.

Evet biraz çabuk olmuş olabilir ama gerçekten çok istiyordum onu. Değişik duygular içindeydim eğer bu olanları babama anlatırsam gerçekten beni öldürüldü hiç kimseye mafya olduğumu söyleyemezdim. Çok çaresizim ne yapacağımı bilmiyorum. İnsanlar böyle çaresiz kalınca ne yapar? Genelde babalarıyla konuşurlar ama ben öyle değilim bunu yapamam. Yıllar önce annem babamın mafya olmasını istemediği için annemi öldürdü.

Evet kendi karısını öldürdü daha 13 yaşındaydım çok küçüktüm küçük yaşta annesiz kalmıştım,babam annemi öldürmüştü, asla aklımdan çıkmıyor saatlerce annemin cansız bedenine sarılarak ağlamıştım. Babam hiç beni sevmedi sorduğum zaman sevdiğini söylüyor ama beni gerçekten hiç sevmedi. Yıl 2016 yılında Mayıs ayının 17sinde eve yaralı bir kuş getirdigim için hastanelik olmuştum,omzumdan itmişti beni. tüm bu yaptığı şeylere rağmen yinede babam benim her şeyim onsuz yaşayamam...

Doktor Belinay yıldızın ağzından

Sinirle eve geldim dış kapıyı sertçe kapattım. Tam kapattığım anda içerden bı ses geldi "yavaş be güzelim" bu sesin sahibini tanıyordum evet çok tanıdık geliyordu hızlı adımlarla mutfağa gittim gördüğüm kişi ile gözlerim dolmaya başladı. Bu kişi abimdi askerliğini bitirmişti.

Geleceğini neden haber vermedi diye düşünürken "gel buraya" dedi ve kollarıyla beni sıkıca sardı ben de ona sarılıyordum. Bir süre sonra ayrıldık.

Dolu gözlerle konuşmaya başladım "A-abi" çok şaşkındım askerliğinin bitmesine daha bir ay vardı,bir o kadar da çok mutluydum kelimeler kifayesiz kalmıştı. "Ne o yoksa abini gördüğüne sevinmedin mi?" Deyip güldü bense biraz daha kendime gelip konuşmaya başladım.

"Senin gelmene daha bir ay yok muydu?" Dedim titreyen sesimle
"Kardeşimi özleyip erken geldim,yoksa gelmemi istemiyor musun?" dedi bişey demeden tekrar sarıldım ben sarılırken kulağıma "güzelim benim" diye fısıldadı...
☘️☘️☘️☘️

Bugün yine o lanet alarmın sesiyle uyandım. Söylene söylene banyoya gittim,elimi yüzümü yıkadım bu sabah mutluydum mutlu olmamak için bir sebebim yoktu. Abim gelmişti yanimdaydi. Abim benim zor günlerimde her zaman yanımda olmuştu. Bana hem anne hemde baba olmuştu. Bugün hastaneye abimle beraber gidecektim ona hastahaneyi gezdirmek istiyordum.

Yavaş yavaş üstümü giyindim ve aşağı indim mutfaktan mis gibi kokular geliyordu. Abim benden önce çoktan kalkmış ve en sevdiğim yiyecek olan sucuklu yumurtayı yapmıştı. Gülümsedim. Benim geldiğimi anlayıp "günaydın abisinin gülü"
dedi bende gülümseyip "günaydınnn" dedim mutlu bir şekilde.

Abim zaten her şeyi çoktan hazırlamıştı daha fazla beklemeden oturup kahvaltımızı yaptık. Tabakları kaldırırken konuşmaya başladım.

"Bugün hastaneye sende geliyorsun değil mi?" Biraz düşünüp cevap verdi "tabiki geliyorum" verdiği cevapla yüzümde tebessüm oluştu. Gülerken birden abimin benim yanımda fazla kalmacağı iş için başka bir yere gideceğini hatırladım, üzüldüğümü belli etmemek için hızlı adımlarla dışarı gittim ve arabayı hazırladım. Abimde peşimden geldi. Hastaneye gitmek için yola çıktık.

Arabadan inince gördüğüm şey ile şok oldum, gerçek olabilir miydi bu?

hayır olamaz yaaa diye sitem ettim. Gördüğüm şey Emre Barandı. Biraz daha yürüyüp hastahanenin kapısına doğru ilerledik abim durdu ve barana baktı bense sadece şok içinde ikisini izliyordum birbirlerini tanıyınca güldüler.

"Ooooo reis sen buralara gelir mıydın ya" diyip selamlaşmak için elini uzattı emre baran.
Bense ne olduğunu anlatamıyordum yoksa abim ile bu sınır bozucu adam tanışıyorlar mıydı?

"Valla geldik ya" diye cevap verdi abim tokalaştıktan sonra. Daha fazla dayanamayıp söze girdim "bi dakika ya yoksa siz tanışıyor musunuz?" Allah'ım bu kabus olmalıydı ya!

"Evet emre benim çok yakın arkadaşım, asıl sen tanıyor musun Emre'yi?"

Haydaaaa ne diye cevap verecektim şimdi çocuk evime kadar çiçek göndermişti bunu abime söylesem Emre'yi yaşatmazdı.
Derin bir nefes aldım ve konuşmaya başladım "yok tanışmıyoruz." dedim kısaca, devamında "pardon benim işlerim varda izninizle" deyip hızlı adımlarla oradan ayrıldım.

Odama geçip hasta ile ilgili evrakları incelemeye başladım. Fakat işime konsantre olamıyordum aklımdan çıkmıyordu o ikisi nasıl arkadaş olabilirler üstelik çocuk evime kadar çiçek gönderdi.
Allah'ım sen bana yardım et!

İnsanlar bazen böyledir çaresiz kalır. Aşık olduklarında böylelerdir. Gözleri hicbisey görmez ne yapacaklarını şaşırırlar. Boşuna aşk gözü kör eder dememişler.
Mabel Matiz şarkısında da dediği gibi;

"Aşk yok olmaktır..."

Bölüm sonu

Selam canlarım bölüm nasıldı?
Umarım beğenmişsinizdir
Bol bol yorum yapıp oy vermeyi unutmayın!
Sizi seviyorum ❤️
Instagram: @beyzaalkoc.hayatimolmus