Kederli Aşk [Tamamlandı]

11. Bölüm

Belinayın anlatımıyla

Mehmet amcayı defnettigimiz günün üzerinden tam bir hafta geçmişti. Bir haftadır emre odasından çıkmıyordu benimle dahi konuşmuyordu. Psikolog ile görüşmesini söylediğimde istemedi.

Onun bu hâli beni gerçekten üzüyordu. Emre babasının ölümünde asla beni suçlamamistı bana hiç bir şey sormamisti çünkü bunları duyacak gücü yoktu.

Aşagiya mutfağa inip emreye kahvaltı hazırlamaya başladım. Bir haftadır Emre'nin evinde kalıyordum babası olmadan ev çok boş gibi duruyordu, bana "babam yokken ev çok boş duruyor benimle kalır mısın?" Demişti en son.

Kahvaltı tepsisini elime aldım ve Emre'nin odasına doğru gitmeye başladım.

☘️☘️☘️

Kapıyı çalıp içeri girdim. "Sevgilim.." diye seslendim. Seslenir seslenmez bana baktı.

"Günaydın" dedi eline baktığımda elinde sigara vardı sabah sabah daha kahvaltı yapmamisken sigara içiyordu. Emre ben varım diye benim yanımdayken sürekli içmiyordu dumanının beni rahatsız etmesinden korkuyordu.

"Baran. Lütfen şunu sabah sabah içme ya kaç kez konuştuk bunu çok zararlı sende biliyorsun." dedim en yumuşak ses tonumla.

Bana baktı ve iç çekti. "İyi geliyor be güzelim."

Yanına gittim elindeki yarısı bitmiş olan sigarayı elinden aldım ve söndürdüm. O da sevmediğimi bildiği için bişey diyemedi. Zar zor barana kahvaltı yaptırmaya çalıştım. Bir hafta geçmişti ama babası hâlâ aklindaydi sürekli beraber çekilmiş fotoğraflara bakıyordu. Eliyle telefondaki babasının yüzünü okşadı.

"Seni çok özledim." dedi titrek bir sesle.

Bende yavaşça yatağına oturdum ve elimle omzunu okşamaya başladım. Bir yandan da yavaşça ellerimi beline doladım.

Kulağına "Baban orda daha mutludur inan bana." dedim. O ise bişey diyemedi. Şuan ben varım diye aglayamiyordu emre bana küçüklüğünden bahsetmişti. Sürekli içine atıyordu birinin yanında ağlamaktan utanıyordu. Babası onu erkekler ağlamaz diye yetiştirmişti. Emre birden bire kendini geri çekti ve hızlı adımlarla banyoya doğru koştu. Bende arkasından gitmeyip biraz yanlız kalmasına izin verdim.

Baran banyodayken telefonu çaldı. İsim yazmıyordu. Barana seslendim ama duymadı, belki önemlidir diye telefonu açtım.

Kalın sesli birisi "mafya emre baran şahinle mi görüşüyorum" deyince telefon elimden yere düştü.

Emre baran mafya mıydı? Neden benden saklanmıştı? Yavaşça tekrar yatağın kenarına oturdum. Ellerime baktım ellerim titriyordu. Bir yandan da gözlerimin dolduğunu hissedebiliyordum. Vücudum kaskatı kesilmişti. Korkuyordum bana zarar vermesinden çok korkuyordum.

Emre banyodan çıkmıştı. Çıktığında yere düşen telefonunu gördü hemen telaşla eline aldı. "Belinay iyi misin?" diye sordu.

Sinirli bir şekilde ayağa kalktım. "Emre sen..." dedim titreyen sesimle. "Sen mafya mısın?"

Emre karşımda öylece duruyordu. "Güzelim bak açıklayabilirim" dedi. Fakat ben çok sinirliydim çocukluğumdan beri mafyalardan korkuyordum. Bana mafya oldugunu söylememişti.

Dolu gözlerle ona baktım ve ağlamamak için ellerimi sıktım.
"Bana yalan söyledin..." her ne kadar ağlamamak için kendimi tutsam da gözümden akan yaşlara engel olamadım.

Bana doğru yaklaştı "güzelim" dedi yumuşacık sesiyle. Tam bana sarılacakken onu durdurdum.

"Sakın yaklaşma bana!" diye bağırdım. "Dokunma bana." Emre'yi dinlemiyordum. O beni sakinleştirmeye çalışıyordu fakat benim umrumda değildi sakinleşecek gibi de değildim.

Zar zor nefes aldım. "Ben bu ilişkiye devam edemem" dedim.

Emre şaşırmıştı benden bu sözcükleri beklemiyordu. "Belinay saçmalama lütfen ben sensiz yaşayamam."

"Bana yalan söyledin, kandırdın beni" artık göz yaşlarımı tutamiyordum. Hem bağırıyordum hem de ağlıyordum.

Tekrar konsumaya çalıştım "Baran.." dedim çaresizce inanmak istemiyordum. Sevdiğim adamın Boyle pis işler yaptığına inanmak istemiyordum.

Bana sevgi dolu gözlerle bakıp "Baranin sana kurban olsun" dedi.

Ellerimi tuttu "kaygıları yene yene sevmeleri öğrendik biz" nefes aldı "sen iste yeter ki hemen mafyalığı bırakırım." Dedi sesi netti.

"Seni seviyorum." dedim sadece bunu demek istedim. Onu gerçekten çok seviyorum. Onsuz yaşamazdım tam da şuan da babasının vefat ettiği zaman bana ihtiyacı vardı onu bi başına birakamazdım.

Ellerimi boynuna doladım. Ve sarıldım ben sarılır sarilmaz ellerini belime doladı ve kokumu içine çekti. Bütün sinirim geçmiş gibiydi. Benim antidepresanım oydu.

Ara ara kulağıma "sensiz yaşayamam ben" diye fısıldıyordu...

☘️☘️☘️

Bölüm sonu

Selamlarrr nasılsınız canlarım
Belinay ve baranin ilişkisini beğendiniz mi?
Bölüme oy vermeyi unutmayın 🤎
Bu bölümü biraz mutlu bitirmek istedimm
Yeni bölümü 900 okunmaya ulaştığımız zaman yayınlayacağım.
Instagram; @beyzaalkoc.hayatimolmus
Kitap ile ilgili bilgi edinmek için takip ederseniz sevinirim.
Şimdiden teşekkürler
Seviliyorsunuz 🤍