Kederli Aşk [Tamamlandı]

27. Bölüm

Belinayın anlatımıyla

Sabah midemin yanmasıyla uyandığımda Baran yanımda yoktu. Nerdeydi? Beni tek başıma bırakıp nereye gitmişti? Hemen barana mesaj attım.

Siz: nerdesin?

Emre baran: geliyorum sevgilim her şeyi anlatacağım.

Görüldü.

Kalktım ve aşağı inip baranı beklemeye başladım. Bir süre sonra kapı açıldı ayağa kalktım. Gidip ona sıkıxa sarıldım.

"Nerdeydin? Neden beni bi başıma bırakıp gittin." Diye sorduğumda hâlâ sarılıyordum. Beni kendinden ayırdı elleriyle yüzümü okşamaya başladı.

"Anlatacağım güzelim."

Beraber koltuğa oturduk. Ellerini birleştirdi derin bir nefes aldı. "Babamın yanına gittim."

Mehmet amcanın mezarına gitmişti. İç çekerek devam etti. "Ona baba olduğumu söylemek istedim." Dedi.

"Neden tek başına gittin?"

Bana baktı ve gülümsemeye çalıştı. "Hamilesin, etkilenmeni istemedim." Dedi. Gülümsedim. Babasının yanına gidip onunla uzun uzun konuştuğu bişeyler anlattığı belliydi. Elini ensesine attı. "Sen nasılsın, bulantın geçti mi?" Diye sordu.

"İyiyim." Gülümsedim. "Bugün annemleri yemeğe çağıralım hamile olduğumu da söyleriz."

"Çağıralım güzelim." Dedi. Elini yavaşca karnıma koydu. Onun bu hâli beni çok mutlu ediyordu.

Telefonumu aldım ve annem ile babamı akşam bize yemeğe davet ettim. Mutfağa geçip güzel bir sofra hazırlamaya başladım. Yemek yaparken baran arkamdan geldi ve elleriyle karnımı sardı. Başını boynuma gömdü burnunu yavaş yavaş boynuma sürtmeye başladı. "Baran." Dedim.

"Hı?"

Yemek yapmaya devam ettim. "Baran, bırakır mısın?" Dedim gülümseyerek. Ellerimi yavaşça karnımdan çekti. Elini belime sardı ve beni fazla sarsmadan kendine çekti. "Tamam gideceğim, ama önce..." Dudaklarımı nazikçe öptü bana zarar vermekten korkuyordu.

Ayrıldım. "Baran çok ayıp aramızda bir bebek var." Karnıma bakıp güldüm.

Yüzünü burusturdu. "İlgi sırasında hemen ikinci sıraya düştüm." Küçük bir çocuk gibiydi.

"Benim için her zaman birinci sırada olacaksın." Burnumun ucunu öptü.

Ayağa kalktım. "Annemler gelmek üzeredir masayı hazırlayayım." Ani bir hareketle ayağa kalkınca başımın döndüğünü hissettim. Baran ayağa kalkıp elini belime sardı. "Güzelim iyi misin?" Diye sordu.

"Başım.." dedim.

Beni koltuga yatırdı. "Başın mı döndü? Belinay neden ani hareket yapıyorsun ya sen otur dinlen ben masayı hazırlayayım." Dedi. Masayı özenle kuruyordu. Bir süre sonra kapı çalmıştı annemlerin geleceğini anladım ve toparlandım. Baranla beraber kapıyı açmaya gittik.

"Annecim hoşgeldiniz." Anneme sarıldım baran da babamla tokalaştı.

"Hoşbulduk, damat bey oğlum nasılsın." Baran annemin elini öptü. "İyiyim siz nasılsınız?" Dedi baran. Annem gülümsedi.