Kederli Aşk [Tamamlandı]

25. Bölüm

Belinayın anlatımıyla

Gözümü yorgunlukla açtığımda Baran ellerimi ellerinin arasına almış bana bakıyordu. Etrafa baktım. Kolumda serum vardı. Bana nolmuştu? Bayılmış mıydım? Erdem uyanmış mıydı? Herkes iyi miydi? Başım çok ağrıyordu. Ruh halimin geçmesi zaman alır gibi duruyordu. Karnımın ağrısı hâlâ devam ediyordu. Normal de her ay ağırırdı ama bu sefer farklıydı. 5 gün olmuştu hâlâ geçmemişti. Açıkçası endişelenmiştim. Her yerim ağırıyordu. Gözlerimi tamamen açtığımda beni izleyen barana baktım. Hemen yatağımın yanına oturdu.

"Belinay, güzelim iyi misin?" diye sordu telaş içinde. "Nasıl hissediyorsun kendini?"

Konuşmaya bile zorlanıyordum. Bana ne olmuştu da bu hâle gelmiştim?

Kuruyan dudaklarımı ıslattım. "Baran." Sesim çıkmıyordu. "Bana noldu?"

Bana baktı gülümsedi. "Bayıldın, iyi misin şimdi ağrın var mı?" Soruya cevap vermekte zorlanıyordum. Saçlarım dağılmıştı.

"Yorgun hissediyorum." Baran endişelenmişe benziyordu.

"Geçecek güzelim, kendini yorma dinlen. Özür dilerim benim yüzümden oldu." saçlarımı okşuyordu. Söylediği şeye cevap verecek gücü kendimde bulamadım. Bana bişey olacak diye çok korkmuştu. O da perişan olmuştu. Erdemin yoğun bakımda olduğu 24 saati geçmişti ve hâlâ haber yoktu. Baran ile şirketten geldiğimiz için takım elbisesinin gömleği kırışmış, saçları bir birine girmişti. Gözlerinin altının morardığını fark ettim.

"Baran, uyumadın mı?" diye sordum.

"Seni bekledim, senin uyanmanı bekledim güzelim. Ben iyiyim sen kendini yorma lütfen karnın hâlâ ağırıyor mu?"

Başımı sallamakla yetindim. Yavaşça üstümde olan ötüyü açıp yanıma uzandı. Kolunu omzuma atıp benim rahat etmemi sağladı. Dinlenmeye ihtiyacım vardı. Eliyle saçlarımı okşamaya başlayınca bende başımı göğsüne yasladım. Gözlerimi açmakta zorlanıyordum. Elini örtünün altına götürüp karnımın üstüne koydu. Masaj yapmaya başladı. Aklımda tuhaf tuhaf sorular vardı ne düşüneceğimi ne yapacağımı bilmiyordum.

"Baran." dedim. "Hayat nasıl?" birden bire sorduğum soru ile şaşırmıştı.

Hiç istifini bozmadan Gülümseyerek cevap verdi.
"Bilmem nasılsın doktor?"

Böyle bir cevap vereceğini düşünmüyordum. Böyle demesi yüzümde tebessüm oluşturmuştu. "Ama bence hayat pek iyi değil çünkü az önce kendisi iyi olmadığını söyledi." diye ekledi.

Yüzümdeki gülümseme daha da arttı. Bana bu kadar değer vermesi hoşuma gidiyordu. Beni hep ön planda tutuyordu. Barana Sorduğum sorudan sonra artık uyumaya karar vermiştim. Tam uykuya dalacakken kapıdan doktor hanımın girdiğini gördüm. Toparlanmak istesem de hareket edemedim. Açıkçası utanmıştım.

"Hastamız nasıl bakalım? Daha iyi misiniz?" diye sordu doktor hanım bana tebessüm ederek.

Bende ona tebessüm ile cevap vermek istesem de olmadı yapamadım. Doktor hanım cevap veremediğimi anlayınca Barana dönüp "Beyefendi hasta ile beni yanlız bırakır mısınız?" dedi.

Baran her ne kadar benim yanımdan bir dakika bile ayrılmak istemese de başını sallayıp odadan çıktı. Doktor hanım yatağın kenarına oturdu.

"Nasıl hissediyorsunuz, ağrınız var mı?" deyince aklımdaki düşünceleri doktor hanıma anlatmaya karar verdim.

"Doktor hanım benim özel günlerim çok ağrılı geçiyordu ama 3 güne geçiyordu fakat şuan da 5 gün oldu ağrım daha da arttı. Bir sorun mu var?" korku dolu gözlerle doktor hanımın cevabıni bekledim.