Kederli Aşk [Tamamlandı]

21. Bölüm

Bölüm şarkıları;
Sinan Özen - evlere şenlik
Davut Güloğlu - katula katula

Belinayın anlatımıyla

Sabah erkenden kalkıp günlük işlerimi hallettim. Emre Baran hâlâ uyuyordu ve yarın kız isteme törenimiz vardı. Çok heyacanlıydım. Benim annem ve babam olayı duyunca hemen ilk uçakla buraya gelmek istediler. Babam her ne kadar küçükken bana bağırsa da beni seviyordu. Emre'nin anne ve babasının vefat etmesi gerçekten de çok kötü olmuştu. Ben kız isteme olmasın dedim çünkü ailesinin yokluğunu en çok bu zamanda hissedecekti. Fakat Emre illa kız isteme olsun diye tutturmuştu bende onu kıramadım. İşlerimi hallettiğim zaman baranın odasına doğru ilerledim. Bugün şirkette önemli bir toplantısı vardı. Kapıyı açıp odaya girdiğimde hâlâ bebek gibi uyuyordu. Yatağın kenarına oturdum. Baran gece boyu toplantı üzerine çalışıp yorgun düşmüştü anlaşılan.

"Baran." çok yorgun olduğu belliydi. Ona seslenir seslenmez gözlerini açıp elleri ile gözlerini ovuşturdu.

"Günaydın bebeğim." bebeğim kelimesini kullanmıştı.

"Günaydın." dedim tebessüm etmeye çalışarak. Konuşmaya devam ettim. "Buse aradı. Şirkete gelmeni istiyor toplantı için hazırlık yapmanız gerekiyormuş." dedim.

Yataktan kalkıp toparlandı. "Tamam güzelim, ben duş alayım sonra çıkarım." dedi.

"Kahvaltı hazırlayayım mı sana?" diye sordum. Bişeyler yemeden gitmesini istemiyordum.

"Güzelim" diye başladı kavga etsek bile bana iltifat edebiliyordu. "Sen kendini yorma, ben şirkette atıştırırım."derken dolaptan havlusunu alıyordu. Dolabın kapağını kapattı ve beni yanağımdan öpüp banyoya girdi.

Beni öpmeyi unutmamıştı.

Zaman sonra Baran banyodan her zamanki gibi neredeyse düşmek üzere olan bir havlu ile çıkmıştı. Saçları ıslaktı. Baranın takım elbisesini ve beyaz gömleğini hazırladım. "Sen giyin, ben çıkıyorum." Gitmek için arkamı döndüğümde bileğinde bir el hissettim. Bileğimi tutmuştu. Beni yavaşça kendine çekti, o böyle yaptığı zaman kalbim hızlı hızlı atmaya başlıyor, nefes almakta zorlanıyordum. "Baran." dedim kısık sesle kendi sesimi kendim bile duyamamıştım.

"Sen de hep kaçıyorsun." yüzünü burusturdu. "Neyse, karım olduğun zaman bunun acısını çıkaracağım senden." kolumu bırakmıştı barana baktığımda durduk yere sırıtıyordu. Kendimi geri çektim, o da üstünü giyinip evden çıktı. Bende o çıktıktan sonra Kız isteme için seçtiğimiz elbisemi giydikten sonra aynanın karşısına geçip kendime baktım. Aylardır kurduğum hayalim birkaç saat içerisinde gerçekleşecekti. Odamdan çıkıp annemlerin yanına gittiğimde salonda oturmuş, kahvelerini yudumluyorlardı. Annem beni gördüğünde mutlulukla ayağa kalkıp yanıma geldi.

"güzel kızım, ne kadar da zarif olmuşsun. elbisen çok yakışmış."dedi.

Annem bana gülümseyerek bakarken babamda dolu gözlerle ayağa kalkarak yanıma geldi. "Belinay'ımın istemesinide gördüm ya, gözüm açık gitmem artık." babamın söylediği şey üzerine üzülerek "baba! neden öyle diyorsun? bu mutlu günümde üzülüyorum." dedim. Babam gerçekten de çok değişmişti artık bana asla bağıramıyordu.

"Güzel kızım, sen her şeyin en iyisini hakediyorsun. üzülmeyi haketmiyorsun. kendin için en iyi kararı verdiğine, Emre'nin seni asla üzmeyeceğine o kadar eminim ki." deyince yere bakıp tebessüm ettim.

Anneme sarıldım. "anne, seni çok seviyorum. baba, senide çok seviyorum. bu zamana kadar hep yanımda olduğunuz için size minnettarım. ama bugün için sizden istediğim özel bir şey var."