In your Heart Again

CHAPTER 12: REST

I finally open my eyes.

But?

Where am I?

Pinalibot ko ang tingin sa buong kwarto, saan 'to? Hindi ko 'to kwarto dahil alam ko ang kwarto ko. Clinic ba 'to?

"She's going to be okay-- Reese!"

Napalingon ako sa pinto nang bumukas 'yon at nakita ko si Alex at Raven na tumakbo papalapit sakin. Niyakap ako ni Raven kaya medyo nabigatan ako at napa-impit.

"Raven, be careful." sabi ni Alex nang mapansing nasaktan ako.

"What happened?" I asked, carefully.

Nagkatinginan sila, para bang nag-uusap.

"You passed out in cafeteria yesterday. That's why, dinala ka namin, here. Sa hospital." sagot ni Alex.

Yesterday?

Cafeteria?

Wait!

"Si Court?" tanong ko agad.

Si Court ang kasama ko. Siya yung nandoon nu'ng nilagnat ako. He's the one who's there.

"He went home, kanina lang." sagot ni Raven.

Umikot naman si Alex sa kabilang side ng kama ko, nilapag niya yung dala niyang fruits.

"Bakit ako nandito? Raven, lagnat lang 'to." sabi ko naman, napalingon agad sa'kin si Raven at Alex sa sinabi ko.

"Anong lagnat? Hindi lang 'yan lagnat. The Doctor told us that you're stress. You should rest." Sagot ni Raven, ang sama ng tingin sa'kin.

Umiwas ako sa tingin nila dahil doon. Ayokong sabihin ang dahilan kung bakit gano'n ang sabi ng Doctor, nakakatakot sabihin.

Hindi ko alam na nakatulog pala ako after ng encounter ko kina Alex at Raven. Nagising nalang ulit ako sa kwarto na ito.

"I'm glad you're okay."

Napatingin naman ako sa taong nagsalita nang buksan ko ang mga mata ko. Nakita ko si Court sna nakaupo sa couch, lumapit siya sa'kin at tiningnan ako.

"Court." mahinang tawag ko.

Napatitig lang siya sa'kin, maya maya bigla siyang natawa ng mahina.

"Hanggang ngayon, hindi pa'din ako sanay na tinatawag mo ko sa first name ko." Natatawang saad niya.

"But you're the one who said that." balik ko sa kanya.

Tumango tango siya. "I think.."

"You think what?"

" I think, that's the best thing I did so far."

"What do you mean?"

Ngumiti lang siya. "Nothing. You hungry?"

Tumango ako. "Yes."

"Okay, wait." sabi niya at inayos ang pagkaing nasa side table ko. Bumango naman ako ng ayos para makakain ako.

Tinapat niya sakin ang bed table ng hospital at nilapag doon ang pagkaing kakainin ko.

"Puro soup?" Tanong ko, nadidismaya.

"Kailangan mong kumain niyan, hindi pwedeng hindi." sagot naman niya, ang sunget!

Nagsimula na akong kumain at nakakailang dahil pinagmamasdan niya lang ako kaya nilingon ko siya.

"You know, it's bad to stare at someone who's eating." pagtataray ko, natawa nalang siya.

"Kailangan kitang bantayan, baka hindi mo pa ubusin 'yan." sabi niya pa at pinunasan ang gilid ng labi ko gamit ang tissue.