Secrets Of Obliviate ~Draco Malfoy İle Hayal Et

Final. (mutlu son)

Final bölümüü

Kötü son atmayı düşünmüyorum haberiniz olsun.

İyi okumalarrrr...
.
.
.

Odama vardığımda karşımdaki kişi beni şok etmeye yeter de artardı. En son kaç yaşında gördüğümü bile hatırlamadığım babam şimdi karşımda duruyordu.

"Beni özlemiş gibi görünüyorsun."

Neden korkuyordum? Hatta neden korkudan titriyordum? Bunların bir cevabı olmalıydı.

Draco neden hâlâ gelmedi?

"N-neden... Neden geldin?"

"Sözümü çiğnedin." Dedi sertçe. Bana biraz yaklaşmaya başladı. O yaklaştıkça ben geri çekiliyordum.

"Bana ihanet ettin. Herşeyi hatırladığını biliyorum."

Siktir...

Bu iğrenç adam bana yine obliviate yapamazdı. Hayır! Buna izin veremezdim!

"Sakın!" Dedim ve işaret parmağımı ona doğru kaldırdım. "Sakın beni yine aynı şekilde cezalandırmaya kalkma.

"Ben küçükken çok uysal bir çocuktum." Diye gözlerin devirdi beni umursamadan. Odanın içinde dönüp dolaşmaya başladı. Etrafı inceliyordu. Ben ise korkudan titriyordum.

"Aslına bakarsan benden başka kimse beni uysal bir çocuk olarak görmüyordu. Benden korkuyorlardı." Dedi ve kısa süreliğine dönüp bana baktı. "Aynı seninde şuan korktuğun gibi."

Onu nefes bile almadan dinliyordum.

"Birgün o geldi. Annen."

Annemden bahsettiğinde dişlerimi sıktım. Bu konuşmaya nereye gidecekti acaba?

"Beni aşkıyla büyüledi." Dedi dalga geçer gibi. Sonra büyük ve sadist bir kahkaha atıp ekledi. "Şaka yapmıyorum! Gerçekten büyüledi. Amortentia sayesinde. Onu gerçekten sevdiğimi hissettim. Ama olamazdı, benim birini sevme olasılığım yoktu. Kendi kendime bile inanamadım ve araştırdım. Gerçekten büyülenmiştim ve bana büyü yapıldığını anlayacak kadar da zekiydim."

Söylediklerinin umrumda olduğunu mu sanıyor bu adam? Draco nerde, bana onu verin!

"Fakat başaramadı. Onunla bir ilişkim hiç olmadı."

Duraksadım.

"Ne demeye çalışıyorsun-"

"Aptalsın. İyi düşünemiyorsun. Sadece sana söylenenlerin doğru olduğunu sanıyorsun ve kurcalama zahmetine bile gitmiyorsun." Tam karşımda bitti. Gözleri koyulaşmıştı ve oldukça sinirli bakıyordu. "Sen annenin cinayetini bile araştırmadın! Ölümünün daha kimin tarafından olduğunu bile bilmiyorsun.

"Söyle o zaman!" Dedim ani bir cesaretle. Bu girişim onu kızdıramadı. Aksine, hafif sırıtmasına neden oldu.

"Melanie. Onun katili Melanie." Derken daha şoka girmeme izin vermeden ikinci bir şoku da söylemeyi ihmal etmedi.