zaufaj mi

Rozdział 3 ''Każdy ma coś za uszami, Black''

-Co?-zapytałam zdezorientowana. Odsunęłam od siebie telefon by sprawdzić która była godzina, 1:03

Kto normalny dzwoni do mnie o tej porze?

-Musimy pogadać.- warknął stanowczo. I wtedy byłam już pewna kto to był.

-Ares, o czym niby i  skąd masz mój numer.- powiedziałam zirytowana, bo niby o czym chciał rozmawiać. Ze mną?

-Po prostu o 17 przyjdź do tego parku koło szkoły.

-Czemu miałabym to zrobić?-nie chciałam tak łatwo dać za wygraną, bo w końcu to Ares od kiedy ja go słucham.

-Przyjdź.-powiedział po czym się rozłączył.

Leżałam tak jeszcze chwile, nie wiedząc co ze sobą zrobić.  Ale w końcu odłożyłam telefon i poszłam spać.

~'*'~

Następnego dnia w szkole nie działo się nic szczególnego poza tym, że czasami czułam na sobie  wzrok bruneta.

-Jestem!-krzyknęłam wchodząc jak się okazało pustego domu.

Od razu poszłam do swojego pokoju. Położyłam się na łóżku, była 15:46. Kolejną godzinę spędziłam na oglądanie social medi. Postanowiłam, że pójdę zrobić sobie kolacje, zeszłam na dół po czym weszłam do kuchni i podeszłam do blatu. Zrobiłam sobie kanapki z sałatą, pomidorem i ogórkiem. Usłyszałam dzwonek do drzwi, odłożyłam talerz z jedzeniem na wyspę kuchenną i podeszłam do drzwi. Przez chwilę się zawahałam, ale może to Alex zapomniał kluczy? Odtworzyłam czego od razu pożałowałam, chciałam zamknąć drzwi ale mi na to nie pozwolił przytrzymując je ręką.

-Wypiepszaj no.- warknęłam nie chcąc z nim rozmawiać.

-Czemu nie przyszłaś?-zapytał w pełni poważny. Oparły się o framugę drzwi. 

-Ares, spadaj.-syknęłam wkurzona.

-Czemu nie przyszłaś?-ponowił pytanie, tym razem ostrzej.

-Bo nie?

Brunet wszedł do środka, był ubrany w czerwona bluzę i czarne dresy, włosy miał ułożony w artystyczny nieład.

-Twój ojciec mówił ci, że wyjeżdża w delegacje, nie?-zapytał, na co patrzyłam na niego ze zdezorientowaniem.

-Po co ci to wiedzieć?-fuknęłam.

-Tak czy nie.-przyszpilił mnie do ściany czym mnie bardzo zdziwił oraz wystraszył.

-No coś tam wspominał-starałam się, żeby mój głos brzmiał obojętnie, co mi się nie udało bo głos mi lekko zadrżał.

-A czy wiesz z kim masz zostać?

-Yyy nie.-opowiedziałam już totalnie nie wiedząc co się dzieje.

Odsunął się ode mnie na bezpieczną odległość i przeczesał włosy palcami. Patrzyłam na niego próbując wyczytać coś z jego twarzy, ale się nie udało. Poszłam do kuchni, czułam że chłopak podażą za mną. Wzięłam kubek i nalałam sobie wody. Usiadłam przy wyspie kuchennej.

Popatrzyłam na chłopaka unosząc jedną brew ku górze.

-Czyli ci nie powiedział?.-zapytał chyba upewniając się czy dobrze usłyszał. Pokiwałam potakująco głową.

-Ze mną. Zostaniesz przez jebane trzy tygodnie ze mną.

Zatkało mnie, prawie upuściłam kubek. Patrzyłam na niego w szoku nie wiedząc co zrobić. Z transu wyrwał mnie dzwoniący telefon jak się okazało mój. Wzięłam go do ręki i sprawdziłam nazwę kontaktu. Zauważyłam że dzwonił Alex. Odebrałam przykładając telefon do ucha. Czułam na sobie czujny wzrok Aresa.

-Halo?

-Siema ja z ojcem nie wrócim na noc i...- nie dokończył bo mu przerwałam.

-Jest z tobą Leon?

-Jest a co?

-Mógłbyś dać mi go do telefonu?

-Jasne.-odpowiedział mieszany. W tle słyszałam że Alex coś mówi.

-Luna co jest nie mogę długo rozmawiać.-usłyszałam Leona po drugiej stronie.

-Czemu mi nie powiedziałeś, że musze zostać trzy tygodnie z Aresem. Aresem!-powiedziałam z wyrzutem.

-Skąd wiesz?

-Jak myślisz?

-Już ci powiedział?-zapytał a w jego głosie było słychać wyraźną obojętność.

-Tak.-od razu odpowiedziałam spoglądając na bruneta.-Czemu ja? Co ja ci takiego zrobiłam?

-Luna.-westchnął z rezygnacją.-Caroline jest moją wspólniczką. Ufam jej dlatego zostawiam cię pod opieką jej syna.-westchnął.-Wiem że nie lubisz Aresa. W końcu nie raz z powodu waszych kłótni byłem wzywany do szkoły-usłyszałam jego śmiech. Fakt nie jeden raz zdarzało się nam coś odwalić.

Wzdycham ciężko i odchylam głowę do tyłu.

-Dobra.-warknęłam po jakimś czasie.-Zostanę tam na te trzy tygodnie.- spojrzałam dyskretnie na chłopaka, gdyby można było mordować wzrokiem byłabym martwa.

-W takim razie, cześć.

-Cześć.

-Serio?-warknął brunet gdy tylko się rozłączyłam.

-A co miałam zrobić?

-Cokolwiek byle by się nie zgadzać.-warknął przewracając oczami.-Oboje nie chcemy spędzać trzech tygodni razem.

-Może i tak ale...-przerwałam na sekundę.-uwielbiam cię wkurzać więc to przeboleje.-uśmiechnęła się chytrze, a w mojej głowie roiło się tysiąc pomysłów co mogłabym zrobić.

-Suka.

-Kutas.

-Dziwka.

-Debil.

-Psychopatka.

-Skurwysyn.

To była nasza codzienność. Gdy tylko się widzieliśmy chociaż jedno z nas musiało rzucić jakimś przezwiskiem, ale zazwyczaj było tak jak teraz. Po jakimś czasie skończyły nam się przezwiska więc miedzy nami nastała cisza.

-Skąd miałeś mój numer i adres?-postanowiłam przerwać cisze i zapytać już od wczoraj nurtujące mnie pytanie.

-Ma się swoje sposoby.-odpowiedział z chytrym uśmieszkiem. Popatrzyłam na niego podejrzliwe.

-Nie wiedziałam że jesteś moim psychofanem.-powiedziałam poruszając obiema brwiami w górę i w dół.

-Trochę za bardzo ci ego wyjebało.- powiedział marszcząc brwi.-Chciałabyś żeby ktoś taki jak ja miał na twoim punkcie obsesje.

-Mówisz tak jakbyś  sam nie miał wybujałego ego.-prychnęłam przewracając oczami.-Poza tym ja przynajmniej nie puszczam się na lewo i prawo.

-Każdy ma coś za uszami, Black. Nawet ty, może wydaję ci się że twoje sekrety są bezpieczne ale prędzej czy później ktoś się o tym dowie.-powiedział po czym po prostu wyszedł.

Siedziałam tak jeszcze przez chwile z nie małym szokiem na twarzy. Czy on mi grozi? Na mojej twarzy pojawił się kpiący uśmieszek. Jeżeli będzie chciał odkryć mój największy sekret będzie musiał się postarać, jestem dobrą aktorką.