Esaret

38

Nazlının olmaz yapamam ısrarıarına rağmen Baran ağa fikrinden caymamışdı

Annesi ve kardeşinin yanına varmadan geri çağırılan Berzan
telaşla konağın kapısından girdi

Salonun kapısına vardığında Nazlının sesini duydu

"bakın Baran bey vallah ben yapamam zaten yalan söylemeği oldum olası beceren biri değilim, hele böyle büyük bir yalan asla söyleyemem "

Merakı iyice artan Berzan kapıyı tıklatarak içeri girdi

"Amca bir şey mi oldu ?"

Baran arkasını dönerek gelen gence bakdı
"Gel Berzan otur şöyle "

Nazlını panik basmış aldığı nefes bile dar geliyordu ayağa kalkarak pencereye yürüdü ve açarak derin derin nefes almaya başladı

Güneş arkadaşını iyi tanıdığı için bu paniğin normal olmadığını anlıyordu sıradan bir yalan için bu kız bu kadar panik yapmazdı hem Barana söylediğinin aksine çokda iyi yalan söylerdi

Güneş  arkadaşını sakinleşdirmek için ayağa kalkdığı sırada Baranın gülümseyerek Annesine göz kırpmasını gördü bu adam neyin peşindeydi böyle

Berzan bir Nazlının panik hali bir Amcasının rahat halinin arasında endişelense mi rahatmı olsa şaşırdı

"Biri artık bana ne olduğunu söyleyecek mi ? "

Baran " Berzan ben düşündüm ve sen ve Nazlının sevgili olmasına karar verdim "

Berzan "NEEE? Amca o nerden çıkdı ya "

Gülşah hanım "oğlum bu gerçek sevgililik değil ki sadece bu kız kim olduğunu neden bu konakda olduğunu sorduklarında bir cevap vermek gerekdi Amcanda böyle bir yol buldu "

"Amca Annem inanmaz ki"

Nazlı "neden sevgilin mi var? "

Arkadaşının birden verdiği soru Güneşi hayrete düşürmüşdü hem de artık  Baranın  neyin peşinde olduğunu anladı şimdi geriye karşılıklı olup olmadığını anlamak kalmışdı ki

Berzan " yo yok yanı ama Anam inanmaz bemce hem istemez de "

Adamın cümlesinin sonuna doğru kısılan sesini duyan Gülşah hanım

"Berzan bu evde benim uyqun gördüğüm hangi şeye biri itiraz ede bilir  mi oğlum ?"

Adamın gözlerine bir anda ışık geldi resmen sevincini belli etmek istemiyordu ama bunu bir tek Nazlı anlamadı odada ki geri kalan her kes qayet net anlamışdı bu iki gencin bir birine boş olmadıklarını

                               *
Birkaç saat sonra herkes eve dönmüş yemek masasının başına geçmişlerdi

Ezmira artık dayanamayarak Barana bakarak

"Ağam sen İstanbula gitmişsin Berzan nasıl o neden gelmedi ? "

Baran elindeki çatalını tabağına brakarak yengesine döndü

"Merak etme Yenge Berzan geldi birazdan konağa varır" Konağın önünde duran araba sesini duyan Helin "Abim geliii" diyerek hemen terasın kapıya bakan tarafına koşdu
Kapıdan girenleri gören kız şaşırmış gibi Annesine döndü Ezmira bir terslik olduğunu anladığı için yavaşça masadan kalkıp kızının yanına yürüdü

Merdivenleri çıkmayı bitiren ikilini gördüğünde yerinde dondu kadın oğlu bir kızın elinden tutmuş önünde duruyordu

"Berzan ne demek oluyor bu ?"
"Ana tanıştırayım Nazlı
Nazlı bu da Annem Ezmira "

"Ben sana bizi tanışdır mı dedim? ben sana bu kız kim diye sordum ?"

"Kız arladaşım .İstanbulda Amcamla ve Yengemle tanışdırdım şimdi de Gelinini seninle tanışdırmaya getirdim "

Ezmira heyretle Barana döndü
"Ağam nasıl rıza gösterirsiniz nasıl bu kızı buraya getirmesine izin verirsin "

Baran "Yenge sakin ol gelin oturun sakince konuşalım "

Ezmira itiraz edeceği sırada Gülşah hanım müdahele etdi
"Ezmira sakin ol ve yerine geç kızım"

Herkes salonda yerini aldıkdan sonra Berzan Nazlının elinden tutarak Gülşah hanımın karşısına geçdi

"Babanne  Nazıl Nazlı Babannem "
Gülşah hanım Berzanın tanışdırma işini bu kadar ciddiye almasına içtenlikle gülümsedi

Nazlı eğilerek Kadının elini ölüp alnına koydu ve "Memnun oldum efendim "

"Bende kızım " Ezmira ve Helin kıza öldürücü bakışlar atarken ikisinin ortak  uydurdukları yarı doğru yarı kurma tanışma hikayelerini anlatdılar "

Tüm ciddiyeti ile iki genci dinleyen Baranın oyunculuğunu Güneş heyretler içinde izliyordu

İki genç konuşmasını bitirdikden sonra
Gülşah hanım "Bakın çocuklar görüyorum ki bir birinizi sevmişsiniz hem de ayleyle tanışmaya getirecek kadarda ciddi "

Kadın Nazlının gözlerinin içine bakarak
"Bak kızım burası İstanbul değil adetlerimiz geldiğin yerden çok farklı bunlara göğüs gerecek uyum sağlaya bilecekmisin ? "

Nazlı içinden alt tarafı bir oyun olacakdı bu ne derin konuşmalar ya dese de evet anlamında başını salladı

Güneş se bunların oyuna karışık aslında bir gerçek olduğunun qayet farkandaydı

Baran "o zaman hayırlı olsun "

Ezmira "Nee Ağam yapma Berzan Sılayla evlenecek o kadar söz verdim Abime ne derim ben "

Baran sinirle elini masaya vurarak  yengesine döndü "O ,abin kalleşlik yapmadan onceydi onu Mardınden sürgün etdiğimde o söz bozuldu ve şimdi Ben bu ilişkiye rza gösteriyorum benim sözümün üstüne sözü olan buyursun "

Gülşah hanım ve Güneş adamın fırtına gibi konuşmasını qururla izliyorlardı

Baran ağa tum karızmasıyla ayağa kalkarak Güneşe de başıyla hadi işareti verdi

Baran önde Güneş de arkasında odadan çıkdıkları sırada Baran son sözünü söylemek için  birden  döndüğünde Güneş adamın göğüsüne çarpdı

Güneş bir anda duvara toslamış gibi hissetdi dengesini kaybeden kızı sankı bu anı bekliyormuş gibi bir anda belinden yakaladı Baran

Bir anda bütün gözler ikiliye döndü
hemen kendisini toparlayan adam kızı brakmadan Yengesine hitaben Nazlıya bakarak konuşmaya başladı

"Nazlı Mardinde kaldığın sürece bu konakda kalman daha doğru bu evin gelini olacaksan otelde falan kalman yakışık almaz Dilan ve Helin  sana odanı gösterir "