Esaret

50

  Merhabalar söz verdiğim gibi en kısa zamanda yeni bölümü yazdım bana yeniden yazmanın ne kadar güzel olduğunu hatırlatdığınız için çok çok teşekkür ederim iki gün çok yoğunum sonrasında yeni bölüm gelecek
Lütfen sizde beğeni ve yorumunuzu bana çok görmeyin keyifli okumalar

                      *   *   *

Zerda hanım artık en büyük yalanının ortaya çıkdığını görünce pes etdi

"Tamam hikayemi mi dinlemek istiyorsunuz  anlatayım o zaman
Ben çok fakir bir aylede doğup büyüdüm tarlalara işçi olarak çalışmaya giderdik hep .
bir gün tarla sahibi ağayla beraber kardeşi de gelmişdi ben o çocuğu ilk gördüğüm andan artık hayatımın aynı olmayacağını anladım

O günden sonra artık tarla sahibi değil hep o genç çocuk ve arkadaşı geldi işçileri kontüröle

Günler geçdikce biz yakınlaştık sevdik bir birimizi artık tarlaya gitmek o sıcakda o eziyyet verici  işde çalışmak için saatleri ,dakkaları sayar olmuşdum  evlenecektik güzel bir yuvamız olacakdı ger gün düğümümüzden ,doğacak çocuklarımızdan bahsederdik

Ama bir gün geleceğim demesine rağmen gelmedi günler geçdi haftalat geçdi ama Mahir birdaha hiç gelmedi

Zerda hanım gözünden düşen bir damlayı silerek Baranın gözlerinin içine nefretle bakıdı

Baran  herkes gibi merakla dinlediği hikayede duyduğu isimle şok olmuşdu

"Mahir mi amcam mı ? "

Zerda hanımın duyduğu isimle yeniden gözlerine hüzü çökdü

"Evet amcan bir daha gelmedi neden biliyormusun o baban  ve abin yüzünden Mahir bir gün Abinide getirmiş kendisiyle tarlaya o da bizi görünce Babana ispiyonlamış Baban Mahiri zorla şehir dışına gönderirken yolda kaza geçirmiş öldüğünü bile  aylar sonra öğrendim ben karnımda sevdiğim adamdan bir parçayla ortada kaldım yapayalnız kaldım

Sonra o baban olacak insan müsvettesine gitdim ayağına kapandım yalvardım zaten karın hasta beni kuma olarak al bende bebeğimi ait olduğu yerde doğurayım kardeşinin hatırasına sahip çık dedim ama o ne yapdı beni köpek gibi kapısından kovdu bebeğin Mahirden olduğuna inanmadı

Artık karnım belli olmaya başlamışdı ve birgün bana görücü geldi ben feryat fiqan istemiyorum desem de babam beni bir güzel dövdü ve verdiği adamla evleneceğimi dedi

Evlendirecekleri adamı görünce şok geçirdim bu oydu  sevdiğim adamın en yakın arkadaşı "

Güneş ve Avjine dönerek

"Yani babanız yalvardım ayaklarına kapanım yapma dedim sen bizi gördün aşkımızı gördün dedim ama nafile dediğine göre o da sevmiş beni ben hiç görmemişim ama Mahirden bile çok sevmiş beni
Bu sevgini hatrına bebeğede sahip çıkacağını söyledi bende el mecbur inandım inanmaz olaydım
Düğün oldu sonra öldüresiye dövdü beni Mahirden kalan son parçayıda kaybetdim

Aslında o bebekle ben kendimi masumluğumu ,güzelliğimi hatda insanlığımı bile kaybetdim"

Odadakı herkesin yüzüne nefretle bakarak 
" evet yetdi mi yoksa devam edeyim mi merakınızı gidereceğim başka ne kaldı?

Güneş " beni neden değişdirdin hiçmi acımadın Aliye anneme ?"

Zerda hanım Güneşin sözlerine delirmiş gibi gülerek kafasını salladı

"Salaksın gerçekden de Salak ve körsün senin o çok sevdiğin Aliye annen var ya o kendi çocuğunu korumak için  bebekleri değişmeyi kabul etdi "