Esaret

20

Gülşah hanım oğlunun çalışma odasının kapısını bir hişimla açarak içeriye girdi kapıyı kracakmış gibi çarparak oğlunu karşısına dikildi

" Baran sen ne yapıyorsun öldürüyordun kızı az daha "

Yerde oturarak küçük bir çocuk gibi başını dizlerine koyarak kollarıyla kendisini saran adam annesinin sesiyle başını kaldırdı ama yaramazlık yapmış oğlan çocuğu gibi annesinin yüzüne değil halıya bakıyordu

Gülşah hanım oğlunun kıp kırmızı gözlerinden nekadar üzgün ve pişman olduğunu anladı yavaşça oğlunun yanına çökerek

"Oğlum canım benim sen bu değilsin kendine gel  Abini ,Babanı kaybetdiğinden beridir seni tanıyamıyorum nerde benim karıncayı bile incitemeyen oğlum "

Baran annesinin omuzuna başını koyarak konuşmaya başladı

"Anne bu saçma sapan kan davasını hep onlar uzatdı Babam da Abimde kendimi bildim bileli bu davayı bitirmeğe çalışıyorlardı ama bir türlü yola gelmediler "

Gülşah hanım "peki bunda o kızcığazın suçu ne ? "

Barah " affedemiyorum ana Abimden sonra bile onu üzmemeye kırmamaya çalışdım ama o ne yapdı
Kaçdı Babamın sebebi oldu eğer kaçmasaydı babam utancından kahrndan ölmezdi "

Konuşmaya üzgin başlayan adamım gözlerinden yine ateş fışkırıyordu

Gülşah hanım " Baran şimdi beni iyi dinle biliyorum inanması güç ama qaliba o kız Avjin değil oğlum "

Baran annesinin omuzundan başını kaldırarak yüzüne bakmaya başladı

"Ana aslında-"  Gülşah hanım oğlunun cümlesini bitirmeye izin vermeden konuşmaya başladı

"Sende hissetdin ,hissetdin ve hala kıza eziyet ediyorsun neden ? "

Baran başını sallayarak " hissetmedim ana o kadar kızgınım ki öfkeden başka hiç bir şey hissetmiyorum sadece çok yalvardı ve bazı hal ve hareketleri çok qarip kafam karışdı "

"Peki ne yapmayı planlıyorsun ?"

Baran bir kaç saniye annesinin yüzüne bakıp sanki karar vermeğe çalıyordu sonunda

"DNA testi yaptıracağım ama Avjinin anasından ya da o ikizi olacak itden örnek almak gerek "

"Nasıl yapacağız hadi bizimle gelin testyapdıracağız mı diyeceğiz ?

"Hayır anne ben araşdırdım tek saç teli ya da bir çay ,su içdikleri bardakda olur "

" saç teli imkansız ama yemeğe çağıralım ikisinden birinin bardağını alırız "

Baran oflayarak elini ensesine atarak ovdu " Ablam ve yengemler kıyameti kopartacaklar "

" Bir şey yapamazlar senin sözünün üstüne söz söyleyemezler Ayrıca Ablan çok qarip davranıyor biliyormusun o kız geldiğinden beridir bir şey yapmadı kıza "

Baran tek kaşını kaldıraral annesine bakdı "Babamın o kadar uyarısına bakmadan Avjine neler etdi şimdi sakinmi kaldı diyorsun? "

"Evet çok qarip ama öyle
Bu arada Berzanı neden gönderdin Ezmira sorup duruyor oğlumu neden gönderdi diye "

Baran bir süre suskunluğunu korudu sonra

"Kaç aydır İstanbuldaki şirketi boşladım işler karışdı ,biraz orada işlerin başında duracak "

" o zaman Aralı ara gelsin burda sana yardımcı oldun her şeye sen koşduruyorsun kaç aydır gitdi gelmek bilmiyor "

Baran tamam der gibi başını salladı Abisi Babası hiçbir zaman kadınların kendi işlerine karışmsına izin vermemişdiler ama Baran hep Annesinden akıl alıyordu

Annesi oğlunun saçlarından öperek " merak etme her şeyi halledeceğiz "diyerek yerinden kalkarak kapıya ilerledi
kapıdan çıkacağı sırada durup oğluna döndü
" bu olaylar açıklığa kavuşana kadar kızdan uzak dur, zar zor sakinleşdirdim şimdi uyuyor sakın yanına gitme "

Baran sadece başını sallamakla yetinmişdi