Esaret

52

Öncelikle merhaba nasılsınız
Bu bölümden sonra bölümleri haftada ikişer üçer atarak çabucak final yapmak istiyorum

Sizden de tek isteğim eğerki kurquyu sevdiyseniz beğenerek okuyorsanız beğeni ve yorumlarınızı bana çok götmeyin Lütfeen 🥰

Keyifli okumalar
                        
                          ♡  ♡  ♡
Baran Alaz ve Berzan kafa kafaya vermiş Ayleyi daha fazla zarar görmeden bu olaylardan nasıl çıkaracaklarını düşünüyordu

Aşiret büyükleri Zerda hanımım cezasını zaten ölüm olarak vereceklerdi ama Dilşah o kadar yapdıklarından sonra ölse de ölmesede bir önemi yokdu

Önemi olan eğerki Mardinde Dilşahın gerçek hikayesi dillerde dolaşmaya başlarsa Şahvarlar ardık Mardinde başını kaldırıp yürüyemezdi

O yüzden Baranın Aşiret üstünde ne kadar gücü olsada desteğe ihtiyacı vardı
Onun içinse yıllardır hiç kimsenin yapamadığını yapıb gidib dedesiyle görüşmeli ve herkesden önce olayları kendi tarafına çevirecek şekilde anlatmalıydı

                     ♡  ♡  ♡

Şirketde Berzan ve Alazla izleyecekleri yolu konuşmuş herkes kendi üstüne düşen görevi yerine getirmek için yola koyulmuşdu

Avjini alması için Alazı görevlendirip Güneşle konuşma işini de kendisi üstlenmişdi

Güneşi kaç gündür görmediği için kalbi küt küt atan Baran biran önce otele varmak için arabayı oldukça hızlı sürerek otele vardı

Lobide kendisini karşılayan Umutla araıarındaki bütün sorunları kısa süreliğine de olsa kenara brakdalarda Umut hala Barana karşı mesafeliydi

Umut "Nasl gidiyor sorunlar çözülecek gibi mi ?

Baran " bakalım Güneş teklifimi kabul ederse belki

Gözleri durmadan asansörlerin olduğu tarafa kayıyor Umut o herkese karşı sert duran adamın Güneşin yolunu gözlerken ki heyecanına bıyık altı gülüyordu içinde
(Afferim kız ) desede Güneşin geçen günki söylediği sözleri aklına geldi "Avjin ne olacak "

Umut "Geliyorlar"
Baram hemen bakışlarını pencereden alarak asansöre dönünce

Umut kendisini toplayarak telefonunun yüzünü Barana çevirerek
"Odadan daha yeni çıkmışlar "

Baram telefona bakdığında Umutun Güneşin ismini 🌞-im olarak kaydetdiğini görünce kaşları çatıldı

Umitda karşısındaki adamın ifadesinin saniyesine değişmesini keyifle izlemeğe koyuldu

Güneş ve Nazlı yanlarına varana kadar dirseklerini dizlerime dayayarak parmaklarını bir birine kenetlemiş şekilde gözlerimden ateş saçarak suratsız suratsız oturmaya devam etdi

Güneş geldiklerini fark etsinler diye
Öhm öhm yaparak ikilinin dikkatini çekmeğe çalışdı başarılıda oldu

Baran başını kaldırıp kıza düşman bakar gibi bakdı
Ne olduğunu anlamayan Güneşinde kaşları çatılınca Baran azda olsa kendisini toparlayarak kızlarla selamlaşdı ve oturmalarını söyledi

Nazlı " yüzünü gören cenletlik ex enişte "
Güneş imalı bir şekilde gülümseyince Baran neler olduğunu anlamayarak kaşlarını çatıp kızlara bakdı

Baran " Yoğunum bu aralar "
Güneş " evet tabi ki yoğun olursun "

Nazlı ve Umut ikilinin atışmasını filim izler  gibi izliyorlardı ama kalkma ve umutsuz aşıkları baş başa brakma zamanı gelmişdi

Umut " Nazoş biz restorana gidelim açlıkdan öleceğim "

Yerinden kalkarak Güneşin saçlarına bir öpücük kondurarak

"Güneşim sende geç kalma zaten bu aralar doğru dürüst yemiyorsun "

Baran Umutum hareketlerine sinir olmuş şekilde ikiliye bakıyordu
İçinden ne kadarda

Sen kimin sevdiğini zırt pırt öpüyorsun Güneşim diyorsun lan

diyip yumruğunu yüzüne geçirme hissi gelsede kendisine hakim olarak sabretmeyi seçdi

İkili yalnız kaldığında bir süre sessiz kaldılar sessizliği ilk bölen Güneş oldu

"Alaz nasıl oldu ?"
Baran " daha iyi yavaş yavaş toparlanıyor "

Güneş çekinerek " Peki Avjin o nasıl "
Baran bir an düşünür gibi olsu sonra
"Bilmem iyidir her halde "
" o ne demek karının nasıl olduğunu bilmiyormusun ?"

" Güneş karın diyip durma " 
"Neden karın değilde kankanmı benmi yalnış biliyorum nikahlı karın işde "

"Çok yorqunum seninle laf dalaşına girecek halim yok "

"Çok yorqunsan karına git burada ne işin var o zaman "

Baran elini ensesine götürerek birkaç kere ovuşturdu

"Çünkü şu an ona değil sana ihdiyacım var "

Adamın sözleri Güneşin donup kalmasına sebep oldu

Güneş ani gelen cevabın şokuyla başından aşağıya kadar bütün bedeninde karıncalar dolanıyormuş gibi hiss ediyordu

Baran Güneşin meden donduğunu anlayınca içinden gelen muzip sırıtışı bastırarak kendisini toparlayıp söze girdi

" Benimle gelmen gerek "
"Nereye "
"Dedem ve Ninemi geri dönmeğe karar vermiş öncesinde bizim gidip işlerin yolunda olduğuna ikna etmemiz gerük ki Dedem gelmesin yoksa ortalık fena karışacak  "

"Pardoon? Senin Deden ve Ninen yaşıyor mu? "

"Evet yaşıyorlar Dedem Mardin aşiretlerinin yaşayan ve sözü istisnasız dinlenen tek Ağası "

"Af edersin de adam gelmiş kaç yaşına belki aklı bile gitmişdir "

Baran kocaman gülümseyerek

"Emin ol o senide benide gömer "

"Vay be eski toprak ha ? "
Baran başını sallayarak kızın sözlerini onayladı

"Peki onların gelişi neyi değişecek "

"Dedem Babamın aksine çok iyi  kalpli çok merhametli irisi sadece eğerki geri dönüp Ablamın neler yapdığından haberdar olursa ne kararlar verir emin değilim, onun ben sorunları hall  edene kadar köyde kalması gerek"

"Aman bu hengameyi bitirsin de ne yaparsa yapsın ,acayip sıkıldım artık ,biran önce buradan gitmek istiyorum "

Baram kaşlarını çatarak Güneşin gözlerinin içine bakdı

"Nereye pardon ?"
"Kendi Şehrime ,kendi evime ve yaşantıma tabii ki "

"Güneş sen anlamadın qaliba "

Güneş başını neyi dermiş gibi sallayarak adama bakdı

"Eğer ki dedem gelir ve Bizim hakkımızda bir karar verirse onu o fikirden kimse döndüremez "

"Anlamadım ne alaka benim bu olaylarda payım ne gitsin senin ve karın hakkında karar versin Dedeciğin,
benim buralara ,olaylara , sizin yaşantınızala hiçbir alakam yok "

"Sen öyle san eğer o adam gelirse görürsün alakayı "

Güneş ciddileşerek
"Gerçekden mi banadamı racon keser?"

Baran yavaş yava başını evet anlamında salladı

Güneş gergin bir şekilde

"Tamam söyle bakalım ne yapmam gerekiyor ?"