Esaret

32

Baran ve Güneş dün uzun uzun Gülşah hanımla konuşmuş planlarını yapmışlardı

Gülşah hanım kızların doğduğu yıllarda hastanede hangi hemşireler çalışmış onu araşdırıp bulacak ve gerisini Baran ve Güneşe brakacakdı

Güneş evine gitmenin mutluluğuyla durmadan gülümsüyor ve pencereden dışarıyı beyaz pamuk gibi görünen bulutları seyrediyordu

Baran çakdırmadan Güneşin gülüşlerini hayranlıkla seyrediyordu

Nihayet iniş yapmış ve artık arabayla evin yolunu tutmuşlardı

Evinin kapısına vardıklarında Güneş  arabadan inip 3 katlı binanın önünde durarak 2 katın penceresine bakdı
Baran kızın yüzünde şeytani gülümsemeyi gördüğünde biliyordu yine bir delilik peşinde olduğunu

Yere eyilerek küçük bir kaç taş alan kız pencereye atmaya başladı
Nazlı kanepede oturmuş dışarıyı izliyordu pencereye değen taşların sesiyle daldığı düşüncelerden ayrılarak bir hışım pencereyi açdı

Mutvakdan salona dönen Berzan korkuyla kızı yanına koşdu
Piskolojisi uzun zamandır iyi olmayan kızın intahar edeceğini düşünen adam birden kızın yüzünde  iki aydır hiç tanık olmadığı gülüşü görünce durdu

İki kız bir birine bakarak kocaman gülümsüyorlardı

Berzan pencereden bakdığında Amcasınında bir kenarda durmuş gülümseyerek kızıları izlediğini gördüğünde bu gün daha kaç defa şaşıracağım diye düşündü

Güneş arkadaşına "Nazoşuum ya yine anahtarımı almayı unutdum atarmısın sana zahmet "

Nazlı gülümseyerek sevinç göz yaşlarını sildi ve kalkıp anahtarlıkda duran anahdarı pencereden aşağıya atdı

Güneş  merdivenleri uçarak çıkıyordu resmen kapıyı açdığı gibi boynuna sarılan kızı oda kocaman sarmaladı bir süre iki kız ağlayarak bir birine sarıldı

Baranın öksürüp kendini belli etmesiyle iki kız bir birinden zorda olsa ayrıldı

Baran " Biz çıkalım siz rahat rahat hasret giderin "

Nazlı arkadaşına bakıp onay aldıkdan sonra

" konuşacaklarımız Berzan yabancı değil sağolsun Mardinden döndüğümden beri bir an olsun desteğini çekmedi benden , aptal olmadığım için sanada her şeyi rapor etdiğini anlaya biliyorum yani başıma gelenlerden can dostumdan çok şey bildiğine eminim
Kısacası gitmenize verek ykk içeri gelin lütfen "

Güneş arkadaşını çekişdirerek kanepeye oturdu

"İyi misin Selim amcalar Ahmet abi Derya abla nasıl ? Çok özledim onlarıda neden burda değiller "

Nazlı buruk bir tebessümle kıza bakdı

"Güneş belki inanmayacaksın ama bu 2 buçuk ayda çok şey değişdi burada "

Güneş merakla kızın anlatacaklarını bekliyordu

"Benim azda olsa toparlanıp geri dönmem yirmi günü buldu geri döndüğümde de Babamlara senin aşık olup evlendiğini o yüzden üzgün olduğumu söyledim ama babamında bana surprizi varmış biriyle tanışmış yani uzun zamandır o kafın varmış ama sonunda  evkenmeğe karar vermişler "

gözlerinden yaşlar akan kız ellerini kucağında birleştirip ağlayarak konuşmaya devam etdi

"Sonra evlendi de hanım efendi İstanbulun kalabalığından bıkmış sakin bir yerde yaşamak istiyormuş onun için adaya taşındılar "

Güneş çok şaşırmışdı onun tanıdığı Selim amcası yapmazdı öyle şey

"Nazoşum bak benim tanıdığım adamdan konuşduğuna emin misin? peki  Ahmet abi Derya abla ? "

Evet anlamında başını sallayan kız konuşmaya devam etdi

"Evet canım ne kadar inanması zorda olsa tamda öyle oldu Ablamda kocasıyla barışdı sonunda onun da babam gidince inadı kırıldı
Abimde bakdı her kes kendi hayatına bakıyor o da sonunda hayalinin peşinden gitdi ve bende yapayalnız kaldım "

Güneş artık hüngür hüngür ağlayan kızı kolları arasına aldı

" Ben varım nazoşum ben varım artık seni gözümün önünden bir saniye bile ayırmam "

Nazlı başını kızın göğüsünden kaldırarak arkadaşının yüzüne bakdı

"Güneş Umut delirdi evlendiğine birde aşık olup evlendiğine hiç inanmadı ve sana çok kırqın "

Baran bu Umut denen adamın adını ha bire Güneşden de duyuyordu kızın sevgilisimi acaba diye geçirdi içinden
Berzan deminden iki kızı dinleyen adamın suratının duyduğu isimle üzüntüden sinire dönmesini keyifle izliyordu Amcasının bu halleri adama keyif veriyordu

Birden kapı çalınca herkes kapıya döndü

Güneş arkadaşına bakdı
"Birini mi bekliyordun"

Nazlı başını hayır anlamında salladı
Berzan pis pis sırıtarak

"Amcam geleceğinizi söylediğinde Umutu aradım çok merak ediyordu Güneşi "

Yumruğunu sıkarak yiğenine döndü Baran sen görürsün dermiş gibi başını sallayarak adama bakıyordu

Güneş yerinden sevinçle kalkarak kapıya koşdu

Kapıyı açar açmaz gelen adamın kucağına atlayan kız kollarını adamın boynuna bacaklarınıda beline sardı

Baran gördüğü manzara karşısında dişlerini sıkmakdan çenesi ağrımaya başlamışdı Berzan amcasının yumruk yapdığı eline bakdı

Amcasının adamı dövmesine ramak kaldığını anlayan adam hemen Nazlıya işaret ederek arkadaşlarını
ayırmasını söyledi

Nazlı yerinden kalkarak ikilinin yanına gitdi " Heey her zamanki gibi ikiniz birleşince beni unutdunuz  "

Güneş bacaklarını adamın belinden açarak yere indi ama kolunun birini hala adamdan ayırmadan diğer kolunu açarak arkadaşına gel yapdı

Baran bu üçlüye deliymiş gibi bakıyordu ama tüm dikkati adamın Güneşin belinde duran elindeydi adamın diğer elide Nazlının belinde olmasına rağmen sinirlendiği sadece  Geneşe sarılmış olmasıydı

Berzan yerinden kalkmaya yeltenen adama yaklaşarak

"Sakin ol amca gördüğün gibi değil anlatacağım "