Esaret

47

Baran eve döndüğünde avluda beklerken uyuya kalan kızı gördü dizlerini kendisine çekmiş kollarını dizlerine sararak başını kanepenin sırt kısmına dayayarak uykuya dalmışdı

Baran sakince kızın yanına oturdu uzun uzun sevdiği kızı izleyen adam Sevdiğini belki sonuncu kez izlediğinin farkındaydı yarın akşam işler istediği gibi gitmezse kendisiyle beraber bütün aylesi katledileceğinin biliyordu Baran ağa

Berzan ve Umut bir anda avluya dalıp konağın kapısını çarparak kapatınca Güneş korkuyla gözlerini açdı

Karşisindaki sinirli Barana ve birşeyleri mahf etdiklerini anlayan iki adama uykulu gözlerle bakıyordu

Uykusu biraz açılınca hemen kendisine çeki düzen vererek ayağa kalkdı

"İyimisin iii şey yanı hepiniz iyimisiniz birşey olmadı değil mi "

Umut kızın yanına gelerek Güneşin saçlarına bir öpücük kondurarak

"İyiyiz güzelim hatda sana vereceğimiz haberden sonra sende çok iyi olacaksın öyle değilmi Baran "
Güneş gülümseyerek
Güneş " ooo Baran ? bakıyorum da samimiyyetiniz baya ilerlemiş "

Umut kızın saçlarını karışdırarak
"Öylem mi çok bilmiş hadi sen biraz Baranla konuş onun sana diyecekleri var "

Güneş bu gece daha kaç kere şaşıra bilirim diye düşünürken

Berzan Umuta merdivenleri göstererek
"Hadi bizde Nazlının yanına gidelim "
Güneş başını hızlıca sağa sola sallayarak kendisine gelmeğe çalışdı

Barana döndüğünde adamın gözlerinde anlam veremediği bir üzüntü gördü hemen kendisini toparlayan Baran Güneşe kanepeyi göstererek

"Oturalım mı ?"

Güneş birşey demeden sakince oturdu

Baran bir süre yere bakarak öylece kaldı sonra lafa nereden başlayacağını bulmuş gibi boğazını temizleyerek lafa girdi

"Bak Güneş ben iii yani sen buraya geldiğin günden sana çok eziyyetler etdim "

Güneş ağzını açıp konuşmak istediğinde

"Lütfen izin ver bitireyim "
Güneş başını sallayarak dinlemeğe devam etdi

"Bütün olanlar bütün yaşadıkların için çok üzgünüm senden çok özür dilerim umarım bundan sonrakı hayatında çok mutlu olursun ve senden son bir ricam var lütfen o ameliyyatı ol hiç korkma ben eminin sen o ameliyyatdan sağ salim çıkacaksın "

Güneş dayanamayarak
" neler oluyor bu veda konuşmasıda nereden çıkdı bir yere mi gidiyorsun ?"

"Ben değil ama sen gidiyorsun "

"Ne demek gidiyorsun bir yere gitmem ben her şeyi ortaya çıkarmadan bir yere gitmem "

Baran kızın inat edip gitmeyeceğini anladığı için

"Ben yapdım her şeyi ortaya çıkardım her kes cezasını çekecek yani artık seni buraya bağlayan birşey kalmadı o yüzden git ve hayatını yaşa "

Güneş sevinçle adama sarılarak
"Gerçekden mi bitdi mi artık kendi hayatıma döne bilirmiyim ?"

Baran kızın sırtında yumruk yapdığı  ellerini açarak sevdiği kıza sıkıca sarıldı

"Hep mutlu ol tamam mı ve birdaha asla ama asla bu kırmızı şehri özleyip buralara ayak basma "

"Yok zaten yetdi bana bu kadar kırmızı soğuk kasvetli İstanbulumu özledim "