တန္ကူးသာၾကည္သည္ ပထမအေခါက္နဲ႕မတူ ဒုတိယအႀကိမ္တြင္ ရန္ကုန္သို႔ ျမႇောက္ႂကြျမႇောက္ႂကြနဲ႕ေရာက္လာသည္။အိမ္ေရာက္ေတာ့ သူ႕အိမ္သူ႕ယာႏွယ္ အရင္တစ္ခါ သူေနခဲ့တဲ့အခန္းထဲ အဝတ္ထုပ္သြားထားၿပီး ျမစိမ္းအနား ေတာက္တဲ့ေလးလို ကပ္ေနသည္။
အသားဝါေျပေျပေလးမွာ အညိုႏုေရာင္သမ္းသြားျပန္၏။ညိုေပမဲ့ ေခ်ာေနဆဲ။ညိုေခ်ာ ငိုေျပာလို႔မရဘူး ဆိုတာမွန္ေပ၏။ျမစိမ္းမွာ ထိုမ်က္ႏွာေလးကို ေငးလို႔မဝ။
ငယ္႐ြယ္မႈသည္ ေကာင္းျခင္းေပလား။
မ်က္ႏွာေပၚက အၿပဳံးခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြေၾကာင့္ တန္ကူးသာၾကည္၏ပုံစံမွာ တက္ႂကြမႈအျပည္နဲ႕ ျမင္သူတကာကို ေငးကနဲသြားေစသည္။ျမစိမ္းပင္ ထိုေပါသီလွတဲ့အၿပဳံးေတြကို တြန႔္တိုရ၏။
တန္ကူးသာၾကည္၏အလွမွာ ျမစိမ္းလိုမယဥ္၊သို႔ေသာ္ ျမစိမ္းထပ္ ပိုသည္။ျမစိမ္းက လွတာပဲရွိ၏။တန္ကူးသာၾကည္က ႏူးညံ့သက္ဝင္ျခင္းမ်ိဳးနဲ႕ လွတာမ်ိဳးမဟုတ္။ဆြဲေဆာင္မႈရွိသည္။စကားေျပာဟန္ကျဖစ္ေစ၊ရယ္သြမ္းပုံကျဖစ္ေစ အျပဳအမူတစ္ခုခ်င္းစီတိုင္းက ဆြဲေဆာင္မႈရွိရွိနဲ႕ အၾကည့္မခြာနိုင္ေအာင္ျဖစ္ရသည္။
" မ်က္ႏွာပိုးကိုက... "
" ေဟာ ဘာျဖစ္လို႔တုန္း စိမ္းရဲ႕ "
" မၿပဳံးနဲ႕.. "
" စိမ္းအနားမွာ ရွိေနရတာေလ။ကြၽန္ေတာ္ မေပ်ာ္ဘဲေနမလား "
ျမစိမ္းရဲ႕ႏွလုံးသားေလးကို ဖေယာင္းမီးေအးေအးေလးနဲ႕ အပူေပးခံရၿပီး ေပ်ာ္က်သြားသေယာင္ ခံစားလိုက္ရသည္။
ထို႔ေနာက္ ကေလးငယ္ထံမွ အၾကည့္ေတြကို ခြာၿပီး ျမစိမ္းမၾကာေသးခင္ကမွ ဝယ္ထားတဲ့ နီလာတစ္ဆင္စာကို ဟိုတို႔သည္တို႔လုပ္ရင္း...
" ေစာေစာက ကိုကိုႀကီးစီေက်ာက္လာယူတဲ့အလုပ္သမားေကာင္ေလးေတြေရွ႕လည္း မင္းၿပဳံးေနတာ တို႔ျမင္ပါတယ္ေနာ္ "
" ကြၽန္ေတာ္က... "
တန္ကူးသာၾကည္ စကားရပ္သြား၏။
" ကြၽန္ေတာ္က စိမ္းကိုပဲ ႀကိဳက္တာ "
ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းေလး လွလွပပ ျမင့္တက္သြား၏။
YOU ARE READING
စိမ်း ( Green )
Romance" တို့နာမည် မြစိမ်းပါ။မင်း တို့ကို အန်တီစိမ်းလို့ခေါ်လို့ရတယ် " " ဟုတ်ကဲ့ အန်တီ " " အန်တီစိမ်းပါ။အန်တီ မဟုတ်ဘူး " " နာမည်ကြီးထည့်မခေါ်ချင်ပါဘူး " " ဘာဖြစ်လို့ .. " " အန်တီ ကျွန်တော့်ကို စိမ်းကားသွားမှာဆိုးလို့ "
