ဖားကန့်က ကိုကိုကြီးပြန်ရောက်ရောက်ချင်းတွင် ကိုလေးမျက်နှာလည်ထွက်သွားတဲ့အထိ အထိုးခံလိုက်ရသည်။စစ်ဗိုလ်ဟောင်းကိုကိုကြီး၏လက်သီးစွမ်းမှာ မနည်းလှ။ကိုလေးရဲ့ညာဘက် ပါးရိုး ချက်ချင်းညိုမဲတတ်လာ၏။အသားဖြူသူမို့ ပိုဆိုးသည်ထင်။နှုတ်ခမ်းလည်းကွဲသည်။သို့သော် ကိုကိုကကြီးကမူ ဒေါသပြေဟန်မရှိ။ဒေါနဲ့မောနဲ့ရိုက်မယ်နှက်မယ် တကဲကဲလုပ်နေသေး၏။
တစ်သက်နဲ့တစ်ကိုယ်မောင်နှမတွေချင်း သည်လို ခြေပါလက်ပါတစ်ခါမှမဖြစ်ဖူးတာမို့ အသည်းငယ်သူမငယ်ခဗျာ မျက်ရည်ကျရသည်။အများဆုံးရှိလှ ကိုကိုကြီးပဲ နှုတ်နဲ့ မငယ်တို့ အငယ်သုံးယောက်ကို ဆုံးမတာ။ခုတော့ဖြင့် သူစိမ်းဖက်လာတဲ့အခါ မောင်နှမတွေစိတ်ဝမ်းကွဲရသည်။
" အခုချက်ချင်း အိမ်ပေါ်ကဆင်း ကိုကိုလေး။မင်းနဲ့ငါတို့မိသားစု ပက်သက်စရာဘာအကြောင်းမှမရှိတော့ဘူး "
စစ်မိန့်အာဏာသံပေါက်နေ၏။
ဝမ်းတွင်းထဲကလာသည့် ဒေါသကို အံကြိတ်လျက် ပြတ်ထက်သောပြန်ကြားချက်ကို ကြားရသည့်မြစိမ်းအဖို့ ကျောရိုးတစ်လျှောက် ကြက်သီးမွေးညှင်းများ ဆူးထလာသည်။ညီတွေ၊ညီမတွေကို ချစ်သောကိုကိုကြီးကိုသာ မြစိမ်းတွေ့ဖူးပါသည်။ကိုကိုကြီး၏ဒေါသနဲ့ဝောာ့ မြစိမ်းတို့မရင်းနှီးလှပါ။
" ဦးကိုလေးကို အဲ့လိုမလုပ်ပါနဲ့...။ထွက်သွားချင်းထွက်သွား မေညိုပဲထွက်သွားပါ့မယ်။ဦးကိုလေးကို မောင်းမထုတ်ပါနဲ့ "
ဒူးထောက်၍ ကိုကိုကြီး၏ခြေသလုံးဖက်ပြီး တောင်းပန်လာသော ကလေးမ။
ကိုကိုကြီးက အသားချင်းထိရသည်ကိုပင်အထင်သေးရွံရှာဟန်နဲ့ ခြေကိုနောက်တစ်လှမ်းဆုတ်ရာ မေညိုမှာ မျက်ရည်လေးစမ်းတမ်းစမ်းတမ်းနဲ့ ယောင်လည်လည်ဖြစ်သွားသည်။ကိုလေးကမူ ထိုမြင်ကွင်းကို မျက်နှာသေဖြင့် ကြည့်လျှက် ဘာကိုမျှမပြောဘဲ မေညို့ကိုဆွဲထူသည်။
" လာ...ကိုတို့ သွားကြမယ် "
" မ..မသွားဘူး။ဦးကိုလေးက ဒီမှာပဲနေခဲ့ပါ။မေညိုပဲ သွားမယ် "
YOU ARE READING
စိမ်း ( Green )
Romance" တို့နာမည် မြစိမ်းပါ။မင်း တို့ကို အန်တီစိမ်းလို့ခေါ်လို့ရတယ် " " ဟုတ်ကဲ့ အန်တီ " " အန်တီစိမ်းပါ။အန်တီ မဟုတ်ဘူး " " နာမည်ကြီးထည့်မခေါ်ချင်ပါဘူး " " ဘာဖြစ်လို့ .. " " အန်တီ ကျွန်တော့်ကို စိမ်းကားသွားမှာဆိုးလို့ "
