"Biz bu hikayenin sena'sı ve yamac'ıydık.. Yarım kaldık. "
Çağan efe tiryaki'den:
Ambulans gelmişti. Tuanayı dikkatle sedyeye koydular. Hızla ambulansa bindim.
Elini tutup öpmeye başladım.
"Naz.. naz neolur kalk. Güvenini boşa çıkardım. O motor'a bir daha binmeyeceğim. Söz veriyorum. Ne olur kalk" Göz yaşlarım yanaklarımdan tuana'nın ellerine Düşüyordu.
Yarım saat sonra
Bitmiştim. Öylece yerde oturmuş, tuana'nın kaldığı odadan'ın karşısında oturuyordum. Kızarık gözlerim kapıya diklenmişti.
Gelen sesi dinledim. Alisa ve Yağız.
Alisa ağlayarak yanıma çöktü. Yağız alisanın kolundan tutsada alisa kalkmadı. Hıçkırıkları arasında konuşmaya başladı.
"Senin.. " Dedi hıçkırarak.
"Senin yüzünden oldu. Sen tuanayı motora bindirmeseydin bunlar olmazdı!" Dedi ayağı kalkıp bağırarak.
"Alisa tamam dur neolur!" Dedi Yağız titreyen sesi ile.
"Durmicam Yağız! Herşey bunun yüzünden oldu!" Haklıydı.
Birden bir adam ve kadın koşarak yanımıza geldi.
"Tuana!" Kadın. Annesiydi.
"Tuana iyi mi?!" Dedi adam. Babasıydı.
Adam gelip birden yakamdan tutup kaldırdı. Yüzüne bakamıyordum. Yağız hemen babasını durdurmaya yelkendi.
"Beyfendi durun!"
"Bırak lan" Dedi yağıza bağırarak. Hemşireler toplanmıştı.
"Senin yüzünden benim biricik kızım içerde! Allah belanı versin senin!"
Kadın gelip durdurmaya çalıştı.
"Tuna yeter dur" Dedi ağlayarak.
Adam bırakınca sendeleyip duvara dayadım sırtımı.
Yağız gelip elini koluma koydu.
Doktor gelince hepimiz ayaklandık birden.
"Doktor bey kızım iyi değil mi?" Dedi babası.
Doktor derin nefes verdi.
"Bacakları tutmayacak, onun içinçokzorlu bir süreç başlıyor."
Annesi elini ağzına koyup yere oturdu. Alisa Hemen yanına çöktü.
Dengem bozuluyordu. Etrafım kararmaya başladı. Duyduğum tek tek şey yağızın bana seslemesiydi. Benim için dünya durmuştu. Bana güvenen, kendimden çok sevdiğim kişi benim yüzümden yürümeyecekti. Güvenini boşa çıkarmıştım.
Nefes almaya çalıştım, olmadı.
Yağız beni tutup oturtmaya çalıştı. Kolumu çekip kimsenin yüzüne bakmadan yavaşça yürümeye başladım. Her yer karanlıktı ama ben yürüyordum. Kulağımda sadece tuana'nın sesi yankılanıyordu.
Hastaneden çıkıp önüme bakmadan yürümeye başladım. Nereye gittiğimi dahi bilmiyordum. Bildiğim tek şey vardı. Tuana naz ak artık beni tanımayacak. Hayatından çıkacaktım çıkacaktı.
3 sene sonra
Yağız Kılınç'tan;
3 sene. Koskoca 3 sene geçmişti. 3 senedir alisayı ve tuanayı görmemiştim. Çağan yaşadığı vicdan azabı ile uzaklaştırmıştı kendinden nazını. 3 senedir londrada yaşıyorduk. Belalı işlere bulaşmış, polislerden motor ile kaçıyorduk.
Çağan hayatını motora adamıştı. Motor yüzünden sevdiğinden vazgeçti, motora sardı. Aslında sevdiği şey motor değildi. Aklının bir köşesinde hâlâ naz vardı.
Elimdeki silahı masaya bırakıp, çağanın önüne oturdum.
"Yeni adamlar" dedim Sakince. Gözlerini gözlerime dikti yavaşça.
'Hallettin mi?"
"Hayır, adamlar çok güçlü. İkimiz baş edemeyiz" dedim ciddi şekilde.
"Diğer adamlar ne güne duruyor?" Dedi tek kaşını kaldırarak.
"Onlar olmaz Çağan. Onları devreye sokunca mafyalığa giriyoruz"
Telefonunu masaya sertçe bırakıp, gömleğini düzeltti sertçe.
"Biz zaten öyleyiz. 2 yıldır öyleyiz Yağız. Artık bunu o kalın kafana sok!" Dedi bağırarak. Haklıydı.
Biz kınadığımız kötü adamlardan daha kötü olmuştuk.
BOLUM SINUUU
OF KISA OLDU YINE
OZUE DILEEIM GENCLER YA
AMA UZUN YAPAMIYOEUM.
OY VERMEYİ VE YORUMLARINIZI BIRAKMAYI UNUTMAYIN..
SIZCE ÇAĞAN NEDEN BOYLE OLDU???
