Oylamayı ve yorumlayi unutmayiinnn ♥︎
Çağan efe tiryaki'den:
Şimdi siz, Ulan bu çocuk (27) niye gitti ki birden? Diye sormuşsundur illaki.
O zaman flasback yapıyoruz.
2 yıl, 4 ay önce;
"Makinayı bozacaksın, bende ölü gibi olucam bu sayede. Anladın mı?" Dedim doktora.
"Ben yapamam bunu" dedi tedirgince.
Dilimi Yanağımda gezdirip etrafıma baktım. Kimsele yoktu. Belimdeki Silahı çıkardım.
Doktorun gözleri birden fal taşı gibi açıldı.
Yavaşça Yaklaşıp Silahı karnına bastırdım.
"Ya yaparsın, yada ölü olan ben değil sen olursun" dedim kulağına.
"Tamam.. tamam yapıcam. Çoluğum çocuğum var abi bırak" Dedi 50 yaşındaki adam. Abi (?)
"Güzel" diyip Silahı beline koydum yeniden.
Planım tıkır tıkır işliyordu. Naz'ımın canı çok yanacaktı ama bunu yapmak zorundaydım.
Ameliyattan sonra;
Filmli camın arkasından izliyordum.
mahvolmuşlardı.
Leya yerde çığlık çığlık ağlıyordu. Yağız ellerini başına koymuş kulaklarını kapatıyordu titreyek. Ailesinden kalan travması vardı (:
Gozlerim nazı aradı. Biraz daha köşeye baktığımda yere oturmuş ruh gibi bakıyordu. Benim onu beklerken ki bakışım gibi.
Yavaşça ayağı kalkınca dikkatle izlemeye başladım.
Yağızın yanında geçiyordu. Dümdüz. Hiç bir tepki vermeden ileriye bakıyordu.
Yağız hızla ayağı kalkıp tuanayı kolundan tuttu.
"Tuana nereye?" Dedi titreyen sesi ile.
Naz ise duymuyor gibiydi.
"Naz!" Dedi titreyerek.
Naz diyince tuana gözlerini yağıza çevirdi. Yağız ise yarayacağını Anlamıştı.
"Nereye gidiyorsun?" Dedi kolumu bırakmadan.
"Çağanın kokusuna. Ege'ye" Dedi boğuk sesle.
Gülümsedim.
"Tek gidemezsin! Hem.. Hem cenaze?"
Yağız sözünü bitirmeden tuana bağırmaya başladı. Elleri saçlarına gitti.
Yağız tutmaya çalışsada kendini geriye atıyordu.
"Cenaze deme! Çağan ölmedi! Cenaze deme!" Duvarın yönüne çöküp dizlerini kendine çekti. Gözlerini sıkıca kapattı.
Yağız önüne çöküp ellerini çekti.
"Naz kendine gel!"
Gözlerimden akan yaşlarla izliyordum. Ona bunu yapmaya hakkım yoktu ama yapmam lazımdı. Yoksa onunla beraber Yağız, leya, ege, alisa ölecekti.
Birden sağ taraftan koşarak gelen alisayi gördüm. Hemen yere attı kendini. Yağız geriye çekildi göz yaşları ile.
"Tuanam" Dedi alisa ağlayarak.
Hıçkırarak ağlıyordu Naz'ım.
"Çağan ölmedi" de titreyerek. Kriz geçiriyordu.
Alisa hızla Tuanaya sarıldı.
"Şş, kendine gel" naz bağırarak ağladı o an. Bağırışları yürek yakardı.
Gozlerim leyayı aradı. Oturur pozisyondaydı. Ellerini yere koymuştu.
"Abi!" Diyordu Hıçkırarak. Göz yaşım düştü.
Yağız hızla yanına koşup kaldırmaya çalıştı.
"Leya! Leya kendine gel!"
Leya Hıçkırarak ağlıyordu. Yağız hızla sarıldı. Farklı zaman olsa gösterirdim de neyse..
"Yağız, yağız abim öldü" Dedi sesi içine kaçarak.
Yağız kulağına bir şey fısıldadı.
Sakinleştirmeye çalışıyordu.
Yağız leyayı oturtup tuana'nın yanına yürüdü. Elinin tersi ile göz yaşlarını sildi.
"Tuana! Tuana kalk!" Alisa Yavaşça geri çekildi.
"Naz sana diyorum!" Her naz diyişinde tuana'nın gözleri kapanıyordu.
Kahroluyordum.
Tuanayı zorla ayağı kaldırdı.
"Güçlü dur! Daha egeyi bulacaksın!" Dedi kollarını tutarak.
O an içimden yağızın sarılmasını istedim. Çünkü bu gerekliydi. Ve Yağız benim şüphe duyacağım son insan bile olamazdı.
Yağız sıkıca tuanaya sarıldı. Gülümsedim.
Ellerini saçlarına götürdü.
"Sakın ol kardeşim, sen bana emanetsin"
Alisanın yerde ağlaması, leya'nın sesi kısılması, naz'ın bayılacak halde olması, yağızın travmasi olmasına rağmen kardeşime ve sevdiğim kadına sahip çıkması.. dayanamıyordum.
Bir kaç saat sonra;
Yağız tuanayı ve diğerlerine eve götürmüştü. Tehdit ettiğim doktor yağızı çağırmıştı.
Kapı tıklandı. Gelmişti.
Yağız içeriye girince nutku tutundu.
"Çağan?"
FLASBACK DEVAM EDICEK..
Çağan hortladı..
