"Tam hayattan vaz geçerken"
Tuana naz ak'dan:
Ve o gün çatmıştı. Bugün Çağan ameliyat olacaktı.
"Nasıl hissediyorsun?" Dedim ellerini sıkıca tutarak.
Çağan gözleri yerde dolu şekilde geziniyordu.
"Ya uyananazsam?" Bunu dediğinde ellerini daha sıkı tuttum.
"Hayır. Sakın böyle düşünme"
Ayağı kalkınca ayağı kalktım.
Ellerini belime koyup, başını boynuma gömdü. Sıkıca sarıldım o an.
"İyi olacaksın"
.
.
.
Ameliyat saati gelmişti.
"Ne olur iyileştir onu tuana" Dedi yağız.
Elimi omzuna atıp gülümsedim.
Leya gelip yağıza Sıkıca sarıldı.
Kaşlarımı çattım o an.
Yağız bana kaş göz hareketleri yapınca farklı yöne döndüm.
Çağanın kaldığı odaya gidip oturdum.
"Ne zaman giriyorum" Dedi tedirgince.
"Birazdan seni alıcaz"
Başını Tamam anlamında salladı.
"Naz" diyince ona döndüm.
"Eğer bana bir şey olursa"
Tam cevap vereceksen susturdu.
"Eger bana bir şey olursa, egeyi bul. Kardeşim ege. Sana hiç bahsetmedigim egem. Türkiyede o. İstanbulda. Yetimhanede kalıyor. Bende yeni öğrendim sayılır. Eger uyananazsam ne olur onu bul" Dedi ellerimi sıkıca tutarak.
Ölüm.
"Sana bir şey olmayacak efe. Egeyi beraber bulucaz"
Gülümsedi.
Ölüme hazır hisseder gibi.
Maskemi de takıp ameliyat salonuna geçtim. Çağanı getirmislerdi.
Elini sıkıca tutup gözlerimi kırptım.
Gülümsedi.
Narkoz verip bayılttık.
Başlıyoruz.
Yağız Kılınç'tan:
Tam 4 saat geçti. Ama hiç ses seda yoktu. Neler oluyordu ki içerde?
Bir hemşire koşarak dışarıya çıktı.
"Durum ne?" Dinlemeden gitti.
"Noluyo ya"
Bir kaç dakika sonra tuana çıktı. Ellerindeki eldivenleri çıkarıyordu. Ama yüzü düz bir şekilde ileriye bakıyordu. Ruh gibi olmustu.
"Tuana?" Dedim durdurarak.
"Öldü" Dedi buz gibi ifade ile ileriye bakıp.
"Ne?!" Dedim ellerimi çekerek.
Birden leya çığlık attı.
"Abi!"
Tuana naz ak'dan:
Sevdiğim adam Ellerimde ölmüştü.
Göz yaşlarım akmaya başlamıştı ama hissetmiyordum bile. Hic bir ifade vermeden yavaş bir şekilde yürüyordum.
Çağanın ölmesini kabullenmemis bir şekilde yürüyordum.
Oy vermeyi ve yorum atmayı unutmayın.
