"ම්.. මට.... මට මෙහෙ... ම ඉන්න... දෙන්...න..... කවු.... රුත් නෑ.... මා...ව.... තේ.. රුම් ගන්න.... "
මටම හිතා ගන්න බෑ ඇයි මම එහෙම කරේ කියලා... ඒත් ඒ පපුවට ඔලුව තියා ගත්ත පලවෙනි තප්පරේම මට දැනුනා මගේ හිතට ලොකු සැහැල්ලුවක් දැනෙනවා කියලා... ඒක හරියට ඇවිලෙන ගින්දරකට වතුර ටිකක් දානවා වගේ හැඟීමක් වෙනකොට එයාගේ රලු අත් මගේ ඉන වටේ තද උනේ මම ඇස් දෙක පියාගෙනම ඒ පපුවට තව ගුලි වෙද්දී...
"අප්පට සිරි... සොරි වෙන්න ඕන......"
ඒ එක්කම රූම් එකේ දොර ඇරුනා වගේම ගීෂාන් ඇස් දෙකත් බාගෙට වහගෙන එහෙම කියද්දී මම යුදීශ් අයියගෙන් ඈත් උනේ එයාට නැති කැස්සකුත් හැදෙද්දි...
"කැහ්... කැහ්...."
"මොකෝ අයියේ කැස්සද??"
කට පියන් ඉන්න බැරුව ගී එහෙම අහනකොට මම රතු වෙලා හිටියේ දැන් මේකා අහන ප්‍රශ්න වලට දෙන්න උත්තරත් මට නැති නිසා...
"අහ් නෑ... මේ ටිකේ ටිකක් සෙම වගේ... මම යනවා එහෙනම්...."
අයියා එහෙමම යන්න යද්දි ගීෂාන් බැලුවේ මගේ දිහා...
"ඔහොම යමුකෝ මහී... උඹ තවත් කියන්නේ මුකුත් නෑ කියලමද?? ඇත්ත කියපන්??"
කම්මුල් වල තිබ්බ කඳුළු පිහද ගන්න අතරේ ගීෂාන් මගෙන් ඇහුවේ ඇස් දිහාම බලාගෙන ඉද්දි මටම හිතා ගන්න බැරි උනා මොකද්ද මේකට දෙන උත්තරේ කියලා...
"ඒකට උත්තරයක් තාම මටත් නෑ ගී... ඒ බැඳීමට නමක් මමත් තාම හොයනවා.... "
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ලොකු හුස්මක් අරගෙන මම කියද්දී ගීෂාන් මගේ ඔලුව අත ගෑවා...
"එහෙනම් ඒකට ඉක්මනට උත්තරයක් ලැබෙයි??"
YOU ARE READING
ඔ හු (Yizhan) ✔️
Fanfictionදන්නවද?? උඹේ ඔය අහිංසක ඇස් මට මාවම අමතක කෙරෙව්වා... උඹේ ආදරේ මාව උමතු කරද්දී මට මාවම අමතක උනා මගේ පණ.... ඉතිං මම උඹට ආදරෙයි.... උඹ වෙනුවෙන් මරන්න උනත් මැරෙන්න උනත්.... 💚❤️
