මම කෙලින්ම ඇවිත් නතර උනේ හොස්ටල් රූම් එකේ වෙද්දී ඉකි ගගහා කාමරේට ආපු මගේ දිහා කසුන්ලා බලන් හිටියේ වේදනාවෙන්...
"මහී...."
ඒ එක්කම මට ඇහුනේ ගීෂාන්ගේ කටහඬ වෙද්දී මම එයා දිහා බැලුවේ කඳුළු අස්සෙන්මයි...
"මට සමාවෙයං මහී... උඹට බොරු කියන්න ඕන උනේ නෑ... ඒත් නොකියා ඉන්න සිද්ධ උනා... අනික ජීවත කාලෙටම හංගන් ඉන්න හිතපු දෙයක් නෙමෙයි මේක...."
මගේ ළඟින් වාඩිවෙලා ගීෂාන් කියද්දී මම අහන් හිටියේ කිසිම හැඟීමක් නැතුව...
"උඹ දන්නවා යුදීශ් අයියා කියන්නේ එයාලගේ බැච් එකේ ඇණපති... එතකොට එයාලගේ බැච් එකේ ඇණපතිගේ මල්ලි ජූනීයර් බැච් එකේ ඉන්නවා කියන එක ප්රසිද්ධ කරන්න අයියා කැමති උනේ නෑ... මම කැම්පස් සිලෙක්ට් වෙච්ච වෙලේමයි අයියා මට කිව්වේ අපිට සෝෂල් එක තියලා ඉවර වෙනකන් කාටවත් මම එයාගේ පුංචිගේ පුතා කියලා කියන්න එපා කියලා... මොකද ඒක ප්රශ්නයක් වෙන්න පුළුවන් නිසා... ඒකයි කාටවත්ම කිව්වේ නැත්තේ... අයියා කැමති උනේ නෑ මටවත් එයාටවත් ප්රශ්න ඇති වෙනවට.... "
(ඇණපති කියන්නේ ළමයි එයා තමයි බැච් එකේ හැම වැඩක්ම ගැන හොයලා බලන්නේ කෙටියෙන් කියනවා නිකන් රෙපාලා වගේ.... ඇණපතියෙක් පත් කරන්නේ ඡන්දයක් තියලා... ඒකට කියන්නේ ඇණපතිවරණය කියලා... මට මිස් වෙලා තියෙන දෙයක් තියේ නම් කියන්න හරිද.....)
ගී කියවන් යද්දී මම එයා දිහා බැලුවේ කට කොනින් හිනා වෙලා...
"අඩුම මට කියන්න ඕන කියලවත් හිතුනේ නැද්ද?? මාව අවිශ්වාසද ඒ තරම්?? මම උඹේ හොඳම යාළුවා නෙමෙයිද ගීෂාන්?? අර කලා උළෙලේ ඩාන්ස් එකේ ප්රශ්නෙට උඹ මොන තරම් නම් මාත් එක්ක තරහා වෙලා හිටියද මම ඒක කිව්වේ නෑ කියලා... එතකොට මට දුක හිතුන එක වැරදිද?? හැමදේම කරන්න පුළුවන් ඔයාටයි ඔයාගේ මහ ලොකු මද්දු අයියටයි විතරද ගීෂාන්?? මට රිදෙන් නැද්ද?? මට දුක හිතෙන් නැද්ද?? මම මනුස්සයෙක් නෙමෙයි ද?? "
YOU ARE READING
ඔ හු (Yizhan) ✔️
Fanfictionදන්නවද?? උඹේ ඔය අහිංසක ඇස් මට මාවම අමතක කෙරෙව්වා... උඹේ ආදරේ මාව උමතු කරද්දී මට මාවම අමතක උනා මගේ පණ.... ඉතිං මම උඹට ආදරෙයි.... උඹ වෙනුවෙන් මරන්න උනත් මැරෙන්න උනත්.... 💚❤️