කාමරේට ආවත් මට දැනුනේ පුදුම අපහසුවක්... මට හිතුනෙම කවුරු හරි මගේ දිහාම බලාගෙන ඉන්නවා කියලා.. ඒත් ඒ කවුද කියලා බලන්න මම එතන නැවතුනේ නෑ..
"තමුසේ... තමුසේ ආපහු පහළට එන්න බෑ...."
කාමරේට ආපු ගමන්ම මාව ඇඳ දිහාට තල්ලු කරලා කෑ ගහපු සෙනේෂ් අයියා කාමරෙන් එළියට යද්දී මම එහෙමම ඇඳේ ඉන්ඳවිලා බලන් හිටියේ කිසිම දෙයක් තේරුම් ගන්න බැරුව..
ඒ පාර මොන මගුලක්ද මේ මනුස්සයා කියන්නේ....
හිතට ආපු ආවේගෙටම අත මිට මොලවලා ඇඳට පාරක් ගහපු මම බැල්කනි එකේ දොරත් ඇරන් බැල්කනි එකට ආවේ හිත සන්සුන් කර ගන්න...
ඒත් විනාඩි විස්සක් විතර යනකොට මම දැක්කා ගේ ඇතුලේ ඉඳන් ආපු කවුරු හරි හොඳට ඇඳ ගත්ත කෙනෙක් වේගෙන් ගේට් එක පැත්තට යනවා වගේම ඒ පස්සෙන් සෙනේෂ් අයියත් දුවගෙන යන හැටි...
ඒ මොකද්ද වෙන්නේ.......
අනිත් කෙනාගේ මූණ හරියට පෙනුනේ නැති උනත් සෙනේෂ් අයියා නම් ඒ මනුස්සයෙක් අතේ එල්ලෙන්න හදන ගමන් මොනවදෝ කියවනවා වගේ පෙනෙද්දි මම දන්නේ නෑ මට දැනුනේ කේන්තියක්...
කවුද ඒ??
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
කොහොමින් කොහොම හරි අන්තිමේ අර මනුස්සයා සෙනේෂ් අයියව තල්ලු කරලා දාලා එතනින් යන්න යද්දි ඒ විකාරේ දිහා බලන් ඉන්න බැරිම තැන මම ආපහු කාමරේ ඇතුලට ආවා....
"අයියේ......."
"මොකද ඕයී....."
ටික වෙලාවකට පස්සේ රතු වෙච්ච ඇස් වලින් කාමරේට ආපු සෙනේෂ් අයියට මම කතා කරද්දී එයා මගේ ඇඟට කඩන් පැන්නේ යකෙක් වගේ...
"ඔයා මොකක් හරි අවුලකින්ද??"
මොනවා උනත් මනුස්සකමට එහෙම ඇහුවා උනත් ඒක අහපු මෝඩකම කියලා හිතුනේ සෙනේෂ් අයියා මගේ දිහා පුපුර පුපුර බලද්දී....
YOU ARE READING
ඔ හු (Yizhan) ✔️
Fanfictionදන්නවද?? උඹේ ඔය අහිංසක ඇස් මට මාවම අමතක කෙරෙව්වා... උඹේ ආදරේ මාව උමතු කරද්දී මට මාවම අමතක උනා මගේ පණ.... ඉතිං මම උඹට ආදරෙයි.... උඹ වෙනුවෙන් මරන්න උනත් මැරෙන්න උනත්.... 💚❤️
