Yudeesh's POV
ආදරේ කියන්නේ රෝස මල් පෙත්තක් වගේ හරිම සියුමැලි දෙයක්... හැබැයි සමහර වෙලාවට ආදරේ ඒ මල් පෙත්ත අයිති නටුවේ තියෙන රෝස කටු වගේම හරිම වේදනාකාරි දෙයක්... ඒක මට හරියටම තේරුම් යන්න පටන් ගත්තේ මම මගේ චූටිට ආදරේ කරන්න පටන් ගත්තට පස්සේ... එයාට ආදරේ කරන්න පටන් ගන්නකන්ම මම ආදරේ කියන දේ ගැන ඒ තරම් ලොකුවට හිතන් හිටියේ නෑ... හැබැයි ඒ චූටි කොල්ලා මගේ ජීවිතේට ආපු දවසේ ඉඳලම මට ටිකෙන් ටික තේරුම් යන්න පටන් ගත්තා ආදරේ කියන්නේ මොකද්ද කියලා...
මහී... ඒකා හරිම අහිංසකයි... පුංචි දේටත් හරි ඉක්මනට ඇස් වල කඳුළු පුරව ගන්න එයාට හරිම හයිය හිතක් තිබ්බා.. ඒ හිත මට මහ ගොඩාක් ආදරේ කරා... ඒ ආදරේ කොච්චරද කියනවා නම් තමන්ගේ මතකය නැති වෙලා ගිහින් තිබ්බත් ඒ හිත මාව අඳුර ගත්තා.. ඒ හිත මට පිස්සුවෙන් වගේ ආදරේ කරනවා... ඒත් අද?? අද මට ඒ තරම් ආදරේ කරපු නිසාමද කොහෙද මගේ කොල්ලා සිහියක් පතක් නැතුව ඇඳක් උඩ ඉන්නවා... මාස ගාණක් තිස්සේ වෙච්ච ගොඩාක් දේවල් මම තනියම දරා ගත්තා.. ඒත් මම කොහොමද මේ දේ දරා ගන්නේ??එයාව හොස්පිටල් ඇඩ්මිට් කරලා දැන් පැය හත අඩකටත් වැඩියි... ඒත් එයාට තාමත් සිහිය නෑ... මෙච්චර දවසක් අමාරුවෙන් උනත් හැම දෙයක්ම දරාගෙන හිටපු මට මේ දේ දරා ගන්න හරි අමාරුයි... මම දන්නේ නෑ වෙලාව හොඳ කමටද කොහෙද මහිලගේ කාමරේ දොර ඇරිලා තිබ්බ නිසාම මම උඩ කාමරෙන් ලාවට ඇහුන සද්දේ මොකද්ද බලන්න උඩට ගියේ... මම යද්දිත් මගේ කොල්ලා සිහි නැතුව ලේ පෙරාගෙන බිම වැටිලා එද්දි මට හිතුනේ අර සෙනේෂ්ව මරලා දාන්න...
****FLASHBACK ****
"චූටි......"
ඇස් ඉස්සරහ දැක්ක දර්ශනේට මට පිස්සු නොහදුන ටික විතරයි... මේ මම මගේ මැණික මෙහෙම ලේ විලක් මැද ඉන්නවා දැකපු දෙවනි පාර... මගේ කොල්ලා හිටපු විදිහ දැක්කම ඒක මට දරා ගන්න පුළුවන් දෙයක් උනේ නෑ...
YOU ARE READING
ඔ හු (Yizhan) ✔️
Fanfictionදන්නවද?? උඹේ ඔය අහිංසක ඇස් මට මාවම අමතක කෙරෙව්වා... උඹේ ආදරේ මාව උමතු කරද්දී මට මාවම අමතක උනා මගේ පණ.... ඉතිං මම උඹට ආදරෙයි.... උඹ වෙනුවෙන් මරන්න උනත් මැරෙන්න උනත්.... 💚❤️