ඔ හු (Yizhan) ✔️

37 කොටස

"ආ සුදු මහත්තයා ආවද..."

මාව දැක්ක ගමන් අප්පච්චි කතා කරද්දී මම අප්පච්චි දිහා බැලුවේ තාමත් වෙන දෙයක් හිතා ගන්න බැරි වෙද්දී..

"ඔය බෑග් ටික කාමරෙන් තියලා එන්නකෝ දරුවෝ..."

තාමත් සාලේ මැද හිටන් ඉන්න මට අප්පච්චි කියනකොට ඇවිත් හිටපු කෙනා දිහාත් බලලා මම කාමරේට ආවේ ගැහෙන කකුල් වලින්...

ඇයි එයා මෙහෙ ආවේ?? ඒ පාර මොකද්ද වෙන්නේ?? එයා අප්පච්චිට කියලද මගේ ගැන?? නෑ නෑ එහෙනම් අප්පච්චි ඔච්චර හොඳින් කතා කරන්නේ නෑනේ...

කල්පනා කර කරම මමත් සාලෙට ඇවිත් අප්පච්චි ළඟින් වාඩිවුනේ ඇවිත් හිටපු කෙනත් මා එක්ක හිනා වෙද්දි...

"අඳුර ගන්නකෝ සුදු මහත්තයා.. මේ ඉන්නේ සෙනේෂ් රාජසූරිය... අපේ රාජසූරිය ඇමැතිතුමාගේ එකම පුතා... මම අන්තිමටම ප්‍රින්සිපල් වෙලා හිටපු ඉස්කෝලේ හෙඩ් ප්‍රිෆෙක්ට් තමයි මේ දරුවා...."

"කොහොමද මල්ලි... අඳුන ගන්න ලැබුන එක සතුටක්..."

මම හිටියේ කවුරු හරි මගේ ඔලුවට පොල්ලෙන් ගැහුවා වගේ හැඟීමකින්..

මොකද්ද යකූ මේ වෙන්නේ... මේ මනුස්සයා හැසිරෙන්නේ මාව අඳුරන් නෑ වගේනේ... එක අතකට ඒක හොඳයි... නැත්නම් අප්පච්චිට මොනා කියලා කියන්නද..

"හ්.. හායි අයියේ..... "

මමත් ෂේප් එකේ හිනා වෙලා එහෙම කියද්දී එයා ඔලුව විතරක් වනලා හිනා වෙද්දි අප්පච්චි ගේ ෆෝන් එක රින්ග් උනේ එයා අපිට එක්ස්කියුස් කරලා එතනින් නැගිටලා යද්දී.....

"ඔහොම බය වෙලා බලන් ඉන්න එපා... මම ආවට පස්සෙයි දන්නේ මේ ඔයාලගේ ගෙදර කියලා... ඒකත් අර ෆොටෝ එක දැක්කම... මට නිසල් කියලා තිබ්බේ ඔයාගේ එෆෙයා එක ගැන ගෙදර අය දන්නේ නෑ කියලා... ඒ නිසයි මම ඔයාව දන්නේ නෑ වගේ එහෙම කරේ...."