ඔ හු (Yizhan) ✔️

40 කොටස

"ඉගෙන ගන්න එකත් වෙලාවකට එපා වෙනවා බං...."

අදත් සිකුරාදා දවසක් වෙද්දී වෙනදා වගේම ලෙක්චර්ස් ඇවිත් ඉවර වෙලා ගීෂාන් කියෙව්වේ කැන්ටින් එකේ මේසෙකට බර වෙලා...

"මොනවා කරන්නද බං ඉතිං... කොහොම හරි මේ වැඩ කර ගන්න එපැයි...."

වෙලාවකට ඉතිං ඉගෙන ගන්න එක හරිම මහන්සි වැඩක් තමයි... අසයිමන්ට්, වයිවා, මිඩ් එක්සෑම්, සෙමෙස්ටර් එක්සෑම්, ඇසෙස්මන්ට්, ප්‍රසන්ටේෂන් අස්සේ අපේ ජීවිතේ ගෙවිලා යද්දී සමහර වෙලාවල් වලට හිතෙනවා හැම දෙයක්ම දමලා ගහලා ගිහින් නිදා ගන්න... නැත්නම් කාටවත් පේන්නේ නැති තැනකට ගිහින් හිතට දැනෙන පීඩනේ කෑ ගහලා අඬලා පිට කර ගන්න.. ඒත් ඒ හැම වෙලාවකම ලොකු හුස්මක් අරන් ආපහු වැඩ වලට මහන්සි වෙන්නේ මේ කාලේ මහන්සි වෙලා ඉගෙන ගත්තොත් ඉස්සරහ කාල වලදි අපිට සතුටෙන් ඉන්න පුළුවන්නේ කියන එක ගැන කල්පනා කරලා.. ඇත්තටම කැම්පස් එක කියන්නේ හරිම ලස්සන තැනක් ලස්සන මතක දෙන තැනක්.. ඒ නිසාම සමහර වෙලාවල් වලට අපිට දැනෙන පීඩනේ ඒ මතක මතක් කරලම අමතක කර ගන්න වෙලාවල් පවා නැතුවම නෙමෙයි....

"චූටි... එළියට එනවකෝ ටිකක්...."

ලෙක්චර්ස් ඉවර වෙලා හොස්ටල් එකට ආවට පස්සේ හවස කෝල් එකක් දීපු දීර් ටිකක් එළියට එන්න කියනකොට මම එළියට ඇවිත් හිටියේ එයා එනකන්...

"ඇයි අයියේ??"

"ම්... කෑම එකක් ගෙනාවා... අරුන් දෙන්නා එක්ක කන්න ඉතිං..."

කෑම පාර්සල් එකක් මගේ අතට දෙන ගමන් එයා කිව්වේ බයික් එකෙන් බහින්නෙවත් නැතුව...

"ඔයා ආයේ කොහෙ හරි යනවද අයියේ??"

"හ්ම්... පොඩි වැඩ වගයක් තියෙනවා..."

"කොහෙද ඉතිං යන්නේ??"

"තැන් දෙක තුනකට යන්න තියෙනවා තොරතුරු වගයක් එකතු කර ගන්න.... "

මම අහන ඒවට උත්තර දුන්නා උනත් මට තේරුණා දීර්ගේ මූණේ තියෙන්නේ හරිම තෙහෙට්ටු පාටක් කියලා..

"මහන්සිද දීර්?? "