"İnsan acılarında yalnızdır."
- Frida Kahlo -
...
Kadın Çağan dan ayrılarak adımlarına bana çevirdi
Yanıma geldiğinde konuşmasına izin vermeden "Hani Çağana gözükmeyecektiniz?" Dedim şaşkın bir tonda.
Kadın dediğim şeyi beklemiyormuş gibi öksürmeye başlamıştı.
"Ne alakası var kızım şaka yaptım ben." Tek kaşımı kaldırarak zoraki gülmeye başladım.
"Anladım."dedim. Kadın o kadar tuhaftı ki değişik değişik düşünmeye başlamıştım onun hakkında.
Geri geri giderek Çağanın yanına gitti.
Çağan şaşkın bir şekilde bana bakarak ne oldu der gibi bakmaya başladı.
Ben cevap vermeyince hızla yanıma gelerek kulağıma eğildi "Ne oldu güzelim cevap verir misin?" Bir yok der gibi kafamı salladım.
Kadına bakmaktan gözlerim çıkacaktı artık, çözmeye çalışıyordum.
Kadın gözlerini bana çevirerek "Eee gelin oturalım hadi sohbet ederiz." Eve doğru ilerleyerek koltuklara oturduk.
Damla mutfaktan serinlememiz için soğuk içecekler getirdi.
Tam çağana uzatacakken kadın eliyle durdurdu "Dur!!" Dedi tedirginlikle "Alerjisi var çileğe içinde çilek var değil mi?" dediğinde damla kafasını sallayarak onayladı
Bunu ben bile bilmiyordum o nereden biliyordu.
Damla hızla geri alarak masaya koydu.
Kadına dönerek "Ne çok şey biliyorsunuz çağan hakkında" dedim alayla "Çağanın doğum günü ve 1 günlük iş için gelen bir kadının bu kadar çağan hakkında şey bilmesi ne kadar garip." Kadın avuç işlerini kaşımaya başlamıştı.
Yerinde duramıyor gibiydi.
Yapmacık bir gülümsemeyle "Ne alakası var kızım" dedi kıvranarak "Öyle duymuştum."
Kollarımı bağlayarak öne doğru geldim "Siz önceden nerede oturuyordunuz." Dedim merakla.
Kadın tek kaşını kaldırarak "Çağanların evinin arka sokağında kime sorsan bilir zaten de neden sordun?" Dedi korkuyla
"Yok, hiç öyle daha iyi hatırlamak için." Dedim geçiştirerek.
Kadın kafasını sallamıştı anlamış gibi yaparak ama anlamadığı kesindi.
Çağan samimi bir gülüşle "Naz ne bu merak dur kadın daha yeni geldi." Bilmiyor ki o kadını hiç gözüm tutmadı.
Bora yanıma iyice kayarak kulağıma fısıldadı "Bu kadın ne iş ya hiç sevmedim." Yengesinin gülü ya oda öyle düşünüyor sonunda.
Evet der gibi kafamı salladım "Bende hiç sevmedim." Dediğim sırada
Bora kollarını bağlayıp bacak bacak üstüne atarak koltuğa yaslandı imalı bir tavırla "Ablacım ben Bora siz kimdiniz?" Dedi düz bir sesle Soyadını öğrenmeye çalıştığı çok belliydi
"Ayşe bende yavrum." Bora gözlerini devirerek kadına tekrar baktı
"Ablacım bir soyunuz yok mu hani insanda soyisim olur." Kadın gülümseyerek
"Ayşe Dündar evladım." Dündar, evet tamamdır öğrendiğimiz iyi oldu.
Şimdi bir yol bulup dışarıya çıkmam gerekiyordu en acilinden
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yara İzi
Teen Fiction"Alışkınız oysaki ikimizde kan kokusuna." Bir şey farketmiyordu artık o ölüyordu ben ise iyileştiriyordum. Tek bir istek vardı içimde onun kendine açtığı yarayı asla sarmamak ne yaralansın nede bir şey olsun...
