"Herkes, herkessiz yaşar."
- Tezer Özlü -
...
Şöyle cesaretli bir şekilde karşısına geçip, Ben senden vezgeçmem diyebilsem keşke...
Damlanın karşısında çaresizce duruyordum sadece.
Arkadan bir asker yanıma gelerek "Doktor hanım bakmanız gerekiyor acil!!!" Dedi telaşla
Hızla o tarafa doğru gittiğimde yerlerin kanlar içinde olduğunu görmüştüm hastanın olduğu yere geldiğimde bir asker olmadığını farkettim.
Bir kadındı.
Hızla yanına gittiğimde "Ne oluyor? İyi misin? Neyin var?" Diye sorular yağdırmaya başladım telaşla.
Kadın acıyla bağırarak "Bacağım" dedi zoraki konuşarak "Vuruldum!!" Diye bağırmaya başladı tekrardan
Bacağındaki yaraya dokunduğum an yatağın başını sıkmaya başladı acıyla.
"Çıkar mermiyi!!" Dedi daha yüksek sesle
"Olmaz!!" Dedim endişeli bir şekilde "Çok içerde saçmalama." Bacağına sardığı şeyi açarak damlaya bağırdım "Damla!! Çabuk bir şeyler getir." Diye bağırmaya başladım.
Kadın acıyla elimi sıkarak "Mermiyi çıkar!!!" Dedi dişlerini sıkarak
Endişeli bir şekilde "Dayanamazsın!" Dedim sakince
Kadın konuşmaya çalışarak "Askerim ben!" Dedi keskin bir sesle "Dayanırım yapmadığım şey değil." Kafasını yatağın başlığına doğru yaslayarak "Çıkar şunu artık!!" Diyerek bağırdı tekrardan.
İlkte yapmamakta ısrarcıydım ama çıkarmam gerekiyordu.
Damla hızla yanıma gelerek gerekenleri getirdi.
"Tuana çok acıyacak canı!" Dedi kolunu sıkarak korkuyla damlaya döndüm
"Başka çare yok hastaneye yetişmez." Dedim endişeyle.
Damla eliyle işaret ederek "Sen kalk" nefes alıp vererek "Ben yaparım." Dedi korkuyla
Ayağıya kalktım hemen ardından damla kadının bacağını tutarak kanı durdurmaya çalıştı ama imkanı yoktu.
Damla o kadar zorlanıyordu ki mermiyi çıkartırken ben bile doktor olduğum halde gözlerimi kapatmıştım.
Ki kadın öyle çok bağırıyordu ki acıdan dişlerini sıkmaktan dişleri dökülecekti artık.
Nefes alış verişlerim bile dengesizleşmişti.
Aradan 15 dakika geçmişti damla bir anda bağırmaya başladı "Ay oh be" dedi nefes vererek "Çıkarttım vallahi çıkarttım ya." Diyerek kadına döndü.
Hızla kadının yanına gittiğimde "İyi misin diye sormak saçma olacak ama iyi misin?" Dedim tereddütle.
Kadın o kadar acının arasında gülerek "Hiç bu kadar iyi olmamıştım." Dedi psikolojisi bozuk gibi.
Aramızda o kadar çok deli vardı ki iyice çoğalıyorlardı sanki.
Bora Ve Murat arkadan koşa koşa geliyorlardı.
Murat yanıma doğru koşarken Bora'nın adımları yavaşlamıştı bir anda.
Gözleri kadına doğru bakıyordu sadece kendini toplarlar gibi Kafasını sallamaya başladı.
Kadın ayağıya kalkmaya çalıştığı an kolundan tutarak durdurdum "Dur ne yapıyorsun biraz uzan daha yeni çıkarttık mermiyi." Dedim telaşla
Tekrar elimi alnına koyduğumda "Hem adın Ne senin!" Dedim merakla
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yara İzi
Teen Fiction"Alışkınız oysaki ikimizde kan kokusuna." Bir şey farketmiyordu artık o ölüyordu ben ise iyileştiriyordum. Tek bir istek vardı içimde onun kendine açtığı yarayı asla sarmamak ne yaralansın nede bir şey olsun...
