"Müzikten anlayan kulağa
söyle şarkını."
- Shakespeare -
...
Kadın dalga mı geçiyordu? Ya da bizimle alay mı ediyordu anlamış değildim
Ama karşımıza geçmiş Çağanın annesinin Ayşe denilen kadın olduğunu söylüyordu.
Hemde baya baya anlatıyordu.
Ben ne derdim ne yapardım bilmiyordum çağana söyleyemezdim, ben söyleyemezdim daha doğrusu.
Kadın bakışlarını bana çevirerek "Ayşe kötü birisi değil ama sonuç olarak oğlunu verdi onlara." Gerçekten herkes anne olmamalı dedim içten içe.
Ben oraya gidip nasıl bakacaktım rahat rahat çağanın yüzüne.
Bora Hızla ayağıya kalkarak "Anlattığınız şeyler saçma sapan bir şey, olması imkansız şeyler komutanımın annesi Elif abla kafayı yemişsiniz siz." Dedi sinirle.
Kadın Hızla ayağıya kalkarak "Ben salak değilim çocuklar Ne biliyorsam omu anlattım ki bunlar gerçekler Neye inanmak istiyorsanız ona İnanın." Dedi bir anda keskin bir sesle
Bora sesini yükselterek "Biz inanacağımız şeyi biliyoruz ki sizde şunu bilin, bu gerçekse bile" dedi nefes alıp vererek "O Ayşe denilen kadının anneliği batsın o yokken Elif abla vardı en azından bakmış komutanıma." Demişti kararlılıkla, ilk defa bu kadar sinirli görüyordum Bora'yı.
Kolundan tutarak geriye doğru götürdüm Bora'yı "Sakin ol gideceğiz şimdi göndereceğiz o kadını oradan yada bir şey yapacağız konuşacağız bilmiyorum ama çağan öğrenmemeli." Dedim tedirginlikle
Bora ellerini saçlarına götürerek "Bırak öğrensin ya nasıl iğrenç bir annesi olduğunu bilsin ona göre davransın." Dedi bağırarak "En azından kime güveneceğini bilir." Diyerek arkasını dönerek kapıdan çıkıp arabaya doğru gitti.
Sehpanın üstündeki fotoğrafı alıp çantama attım o an refleksle hemen ardından Bora'nın arkasından gittim.
Hızla Bora'nın kolundan tutarak "Bora şimdi söylersek elimize ne geçecek biz ona söyledik diye bizimle konuşmayacak, inanmayacak bize çekip gidecek." Bora yavaş yavaş nefes alıp vererek
"Tamam ama Eğer o kadın biraz daha çağana öyle oğlum falan derse ciddi diyorum kadın demem kolundan tutar atarım dışarıya, anne olmayı çoğu kişi haketmiyor bu dünyada maalesef." Dedi acıyla. Haklıydı herkes olmamalıydı anne.
Kolundan yavaşça tutarak arabaya doğru ilerlettim arabaya bindiğinde "Kullanmamı ister misin?" Dediğim sırada Kafasını hayır anlamında sallayarak
"Kusura bakma Yengesi böyle insanlar gördükçe sinirlerime hakim olamıyorum." Dedi sakinleşerek
Sorun yok der gibi Kafamı salladım "Olsun olsun olur öyle şeyler de duydugum şeylerle aklım durdu sanki be." Dedim sırtımı koltuğa yaslayarak
"Yengesi ben nasıl bakıcam komutanımın yüzüne ondan bir şey saklarken." Dedi korkuyla
"İnan bende bilmiyorum, yüzüme bir daha bakmamasından çok korkuyorum çağan yalandan Ve bir şey saklanmasından hiç hoşlanmaz." Dedim tedirginlikle
Soluklanarak nefes alıp vermeye başladım yavaşça.
Bora arabayı çalıştırdığında 1-2 saat sonra gelmiştik diğerlerinin yanına.
Bora arabadan inmeden yüzüme bakarak "Hakkımızda hayırlısı olsun." Diyip yavaşça arabadan indi.
Bende indikten sonra eve doğru yürüdük hala ordalardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yara İzi
Teen Fiction"Alışkınız oysaki ikimizde kan kokusuna." Bir şey farketmiyordu artık o ölüyordu ben ise iyileştiriyordum. Tek bir istek vardı içimde onun kendine açtığı yarayı asla sarmamak ne yaralansın nede bir şey olsun...
