Ζωή Ποδήλατο

Κεφάλαιο 4

Περιμενα την Ελενη εξω απο το σχολειο. Οταν με ειδε ετρεξε χαμογελαστη και μπηκε στο αυτοκινητο.

"Γεια σου μαμα! Πηρες την δουλεια;" ρωτησε ενθουσιασμενη.

"Περιμενε ανυπομονο κοριτσι! Ναι, την πηρα την δουλεια."

"Αληθεια; μπραβο μανουλα! Χαιρομαι για σενα." Ωω το γλυκο μου!!

"Αλλα...θα πρεπει να αλλαξουμε σπιτι!"

"Να αλλαξουμε σπιτι; γιατι; Τι έχει το δικό μας;"

"Λοιπον θα στα εξηγησω ολα μολις παμε σπιτι και θα ετοιμαζουμε τα πραγματα μας." της ειπα και μου ενεψε.

Οταν φτασαμε σπιτι της εξηγησα τα παντα. Της τονισα τους δυο ορους που μου ειπε ο Αιμιλιος και συμφωνησε.

Ετοιμασαμε τις βαλιτσες μας και ξεκινησαμε την πορεια μας για μια καινουργια αρχή.

******

Παρκαρα το αμαξι μου εξω απο την πυλη. Η Ελενη ειχε ενα απορημενο υφος. Οπως εμενα την πρωτη φορα που ηρθα εγω.

"Θα ανοιξει αυτη η τεραστια πορτα και θα δεις το σπιτι μικρη." την προλαβα πριν ρωτησει. Ο Αντρεας εμφανιστηκε μπροστα μου.

"Ευτυχια ηρθες; μας ειπε ο Αιμιλιος τα ευχαριστα. Χαιρομαι για σενα. Το κοριτσακι ειναι η κορη σου σωστα;"

"Ναι! Ελενη μου αυτος ειναι ο Αντρεας."

"Γεια σου Ελενη!" την χερετησε και η Ελενη του χαμογελασε χαιρετώντας τον. Μας ανοιξε την πυλη και η Ελενη φαινοταν εντυπωσιασμενη απο το θεαμα.

Προχωρησαμε προς την εισοδο οπου μας ανοιξε ο Αιμιλιος.

"Γεια σου Αιμιλιε! Ηρθαμε!"

"Σας περιμενα! Περαστε μεσα." πηρα την Ελενη απο το χερι και τον ακολουθησαμε.

"Σας εχω ετοιμασει το δωματιο σας. Εσενα ομορφη πως σε λενε;" ρωτησε την Ελενη.

"Ελενη Παυλου" του απαντησε χαμογελαστα και συνεχισε να κοιταζει με θαυμασμο το εσωτερικο της επαυλης.

"Γιατι ειναι τοσο σκοτεινα;" ρωτησε με περιεργια η μικρη. Ειχα και εγω αυτη την απορια απο τη στιγμη που πατησα το ποδι μου εδω μεσα.

"Τωρα που ηρθατε εσεις θα ζωντανεψει!" απαντησε με μια ελπιδα στην φωνη του.

"Τι εννοεις;" ρωτησα.

"Τιποτα. Ειναι πολυ ομορφη η κορη σου!" απευθηνθηκε σε μενα ο Αιμιλιος καθως ανεβεναμε στον δευτερο οροφο. Ηταν ενας μακρυς  διαδρομος γεματος πορτες.