Ζωή Ποδήλατο

Κεφάλαιο 9

Φτασαμε εξω απο το σπιτι του αδερφου μου και η Ελενη χτυπησε την πορτα.

Ο Αλεξης ανοιξε την πορτα και η Ελενη ετρεξε και τον αγκαλιασε. Ο αδερφος μου κατι της ψηθηρισε στο αυτι. Αμεσως μετα μπηκε τρεχοντας μεσα στο σπιτι.

"Τι κανει το κοριτσι μου το ομορφο;" απευθυνθηκε σε μενα.

"Τι της ειπες ρε καθαρμα και εφυγε τρεχοντας;"

"Εφτιαξα κεικ σοκολατας!" ειπε περηφανα και γουρλωσα τα ματια μου.

"Ελενη μη φας!!" φωναξα δυνατα για να με ακουσει.

"Ελα αηδιες!" ειπε και με σκουντηξε απαλα στον ωμο.

"Δεν ξερεις ποσο σε πεθυμησα!" του ειπα και τον αγκαλιασα.

"Εγω να δεις μικρη! Αντε τωρα ελα μεσα, κανει κρυο." ειπε και μπηκαμε στο σπιτι. Εβγαλα το παλτο μου και το κρεμασα στην κρεμαστρα.

Το τζακι κρατουσε τον χωρο ζεστο. Η Ελενη ετρωγε κεικ και εβλεπε τηλεοραση. Ξαφνικα γυρισε την προσοχη της σε μενα.

"Μαμα να παω λιγο στο δωματιο του θειου να φερω το σκακι να πεξουμε."

"Για πες ρε καθαρματακι, που εισαι χαμενη τοσο καιρο; αδερφη εισαι εσυ;" ειπε ο αδερφος μου χαμογελοντας οταν εφυγε η μικρη .

"Εγω ή εσυ;"

"Εσυ."

"Ναι ρε εξυπνε! Τοσο καιρο σπασανε τα τηλεφωνα!"

"Ελα καθαρματακι μου, αφου ξερεις ποσο σ' αγαπαω!" ειπε γλυκα και με εβαλε στην αγκαλια του δινοντας μου ενα φιλι στο μαγουλο.

"Ναι ναι ασε τις αγκαλιτσες και τα φιλακια!"

"Για πες μου τα νεα σου."

"Τι να σου πω; δουλευω σε ενα σπιτι. Αυτο μονο. Εσυ."

"Σπιτι; τι σπιτι;"

"Οικιακη βοηθος! Πως σου ακουγετε;" ρωτησα σαρκαστικα.

"Βαρετο."

"Που να ακουσεις και τα υπολοιπα." αρχισα να του λεω τα παντα και με ακουγε προσεχτικα χωρις να με διακοψει καθολου.

"Πλακα μου κανεις;" μου ειπε οταν τελειωσα αφηνωντας ενα γελακι.

"Μη γελας! Ειμαι αναγκασμενη να δουλευω εκει μεσα για εξι μηνες."

"Πως εμπλεξες ετσι; ηξερα οτι εισαι χαζη, αλλα τοσο πολυ πια!"

"Βρε αντε στο διαολο!" του ειπα και τον χαστουκισα. Γουρλωσε τα ματια του σαν να μην πιστευε τι εκανα μολις τωρα. Ανεβηκε απο πανω μου και αρχισε να με γαργαλαει.