Είχαν περάσει δύο μήνες. Δύο υπέροχοι μήνες και εμείς συναντιομαστε στα κρυφα κάθε βράδυ. Μολις κοιμηθεί η Ελένη πάω στο δωμάτιο του και επιστρέφω τα ξημερώματα λίγο πριν ξυπνήσει. Δεν χορταίνω το άγγιγμα του και ειλικρινά νιώθω σαν ερωτοχτυπημένη έφηβη. Χθες πηγα στο δωματιο του και μας πηρε ο υπνος αγκαλια. Μιλούσαμε για ώρες. Του μίλησα για τον Γιάννη, για το πως γνώρισα την μητέρα του και για τον θάνατο των γονιών μου. Ο Αχιλλέας μου μίλησε για τα παιδικά του χρόνια και μου έλεγε ιστορίες με τον Γρηγόρη απο τον καιρό που ήταν παιδιά κάνοντας με να γελώ με τις ώρες. Νιωθω ενα αίσθημα ασφαλειας και εμπιστοσύνης κοντα του. Στην αγκαλια του. Είναι πολύ παράξενο το ότι έπεσα τόσο έξω γι' αυτόν τον άνθρωπο.
Ανοιξα τα ματια μου απο τις πρωινιατικες ακτινες του ηλιου. Ενιωσα δυο χερια τυλιγμενα στη μεση μου και χαμογελασα. Σηκωσα λιγο το κεφαλι μου και τον παρατηρησα. Ειναι τοσο ομορφος οταν κοιμαται! Χαϊδεψα απαλα το μαγουλο του για να μην τον ξυπνησω. Πλησιασα το προσωπο του και του αφησα ενα φιλι.
"Αυτο που κανεις ονομαζεται σεξουαλικη παρενοχληση." η βαρια φωνη του με τρομαξε. Νομιζα οτι κοιμοταν.
"Δεν ηθελα να σε ξυπνησω, συγγνωμη." απολογηθηκα αμεσως και προσπαθησα να κρυψω το χαμογελο μου.
"Μη ζητας συγγνωμη. Πρωτη φορα ξυπναω χαρουμενος."
"Τις αλλες μερες εχεις νευρα και τα βγαζεις στους κοινους θνητους!" του ειπα με σαρκασμο.
"Τωεα μου λες με πλαγιο τροπο οτι ειμαι θεος; Πονηρη!"
"Αχιλλεα αντε γαμησου." του ειπα και καλα ενοχλημενη. Πηγα να σηκωθω απο το κρεβατι αλλα τυλιξε τα χερια του γυρω μου εμποδιζοντας με. Ανεβηκε πανω μου και με κοιταξε στα ματια.
"Μμ..και αν γινει καμια στραβη και πολλαπλασιαστω;" με ρωτησε χαμογελοντας μου πονηρα.
"Κακό για τους υπόλοιπους. Και σήκω απο πανω μου!" αγνοησα την ερωτηση του και τον εσπρωξα γελώντας.
"Μην φυγεις."
"Αχιλλεα πρεπει να πας στη δουλεια."
"Δεν θα παω σημερα."
"Αποκλειεται! Πες μου ενα λογο που δε θα πας."
"Σημερα θελω να περασουμε τη μερα μαζι. Στο κάτω κάτω δική μου ειναι η εταιρεια, οτι θελω κανω."
"Αχιλλεα και εγω δουλευω εδω. Μην το ξεχνας. Πρεπει να παρω την Ελενη στο σχολειο και το απογευμα θα την παρει ο Γιαννης για να γνωριστουν καλυτερα. Αα! Η Αυγη; ο Αιμιλιος; θα καταλαβουν οτι κατι τρεχει. Απο πότε εσύ μένεις σπίτι και δεν πας στην δουλειά;"
YOU ARE READING
Ζωή Ποδήλατο
Romance«Μην με ακουμπάς! Με αηδιάζεις!» είπα και απομακρύνθηκα. «Αν έμπενες για λίγο στον κόπο να διαβάσεις το συμβόλαιο που υπέγραψες» είπε και γέλασε ειρωνικά. Τι ήταν αυτό που πέταξε τώρα; «Τι εννοείς;» «Μου ανήκεις για έξι μήνες!» «Τι;;» ---------- Μέχ...
