Ζωή Ποδήλατο

Κεφάλαιο 18

~Οπτικη γωνια Αχιλλεα~

Καθομουν στο γραφειο μου και περιμενα τον Γρηγορη. Σημερα δεν πηγα στην δουλεια. Δεν εχω ορεξη. Καποια φταιει γι' αυτο! Ονόματα δεν λέμε οικογένειες δεν θίγουμαι.

Μα να με πει μαλακα;!

Μαλακα;!

Μετα απο οσα εκανα γι' αυτην χθες βραδυ.

Ποτε μου δεν φροντισα μια γυναικα και κυριως να την αφησω να κοιμηθει στο κρεβατι μου.

Δεν ξερω τι σκατα επαθα χθες και φερθηκα ετσι.

Καποιος χτυπουσε την πορτα διακοπτοντας τις σκεψεις μου.

"Ναι." η πορτα ανοιξε και ο Γρηγορης μπηκε μεσα.

"Καλημερα!" μου ειπε μες την τρελη χαρα αλλα δεν απαντησα. Μονο καλη δεν ηταν η μερα μου.

"Μια χαρα ειμαι και εγω!" με ειρωνευτικε και καθησε στην καρεκλα απεναντι μου. "Λεγε τι εχεις;" συνεχισε.

"Τι εχω;" προσπαθησα να κανω τον αδιαφορο.

"Αχιλλεα σε μενα μιλας!" μου ειπε αυστηρα.

"Δεν εχω ορεξη! Αυτο μονο."

"Μαλιστα!" ειμαι σιγουρος οτι δεν με πιστεψε. "Εμαθα οτι η συμφωνια με τους μετοχους εκλεισε."

"Ναι, ολα πανε μια χαρα."

"Εγινε κατι που πρεπει να ξερω χθες βραδυ."

«Θυμασε την κορη του Νικου; την Λαουρα;" τον ρωτησα και μου ενεψε καταφατικα. "Μου την έπεσε χθες βράδυ»

"Τι εννοεις;''

Του είπα πολύ περιληπτικά τι έγινε για να γλιτώσω τις ερωτήσεις που ειμαι σίγουρος ότι θα κάνει.

"Εε βεβαια! Μην ακουσεις για πηδημα! Παντα πρωτος! Με αυτην εμπλεξες χθες;" με ρωτησε γεματος περιεργια.

"Οχι."

"Τοτε;"

"Τιποτα το ιδιαιτερο. Εμπλεξα με μια μεθυσμενη."

"Και απο ποτε φερνεις μεθυσμενες στο δωματιο σου;" με ρωτησε ειρωνικα αλλα τον αγνοησα. "Τουλαχιστον ηταν καλη;"

"...Χαλια, χαλια! Χοντρη, ασχημη, με τρομαχτικα ματια." του απαντησα αμεσως.

Ποσο θα ηθελα να του ελεγα τα παντα. Οτι χθες βραδυ μεσα στην αγκαλια μου βρισκοταν μια πανεμορφη γυναικα, με καταπρασινα ματια που σε μαγνητιζουν.

"Εγω χθες περασα τελεια!" μου ειπε διακοπτωντας της σκεψεις μου. "Ειμαι ερωτευμενος! Λοιπον ποτε θα σου γνωριζω την γυναικα της ζωης μου;"