Δεν το πιστευω! Δεν γινετε! Ποσο ατυχη ειμαι γαμωτο! Τι να πω; Ειμαι πιο ατυχη και απο την πιο ατυχη ολων των ατυχων του κοσμου!
Η γυναικα που καθοταν στο σαλονι, η μητερα του Αχιλλεα με γνωριζει. Με γνωριζει πολυ καλα. Και εμενα και το παρελθον μου. Η κυρια Αννα πριν χρονια ηταν η ψυχολογος μου. Με βοηθησε πολυ μεχρι που καταφερα να σταθω στα ποδια μου, να ξεπερασω τον θανατο των γονιων μου, να απομακρυνθω απο το αλκοολ και να προχωρησω τη ζωη μου. Σταθηκε διπλα μου σαν μητερα και οχι σαν απλη ψυχολογος.
Τωρα δεν ξερω τι επαθα μολις την αντικρυσα. Ειναι περιπλοκη η ολη κατασταση. Εκεινη την στιγμη δεν ηξερα πως να φερθω. Γι' αυτο εφυγα. Επειδη φοβαμαι. Φοβαμαι γιατι δεν θελω να μαθει εκεινος για την παλια μου ζωη. Την παλια Ευτυχια. Κανεις δεν θελω να ξερει για το παρελθον μου. Πρεπει να μεινει θαμενο για παντα εκει που ηταν. Η πορτα ανοιξε ξαφνικα και ο Αχιλλεας μπηκε μεσα.
"Τι ηταν αυτο;" ρωτησε εκνευρισμενος.
"Φυγε."
"Να φυγω; πας καλα; αυτο ηθελες ετσι δεν ειναι; να με κανεις ρεζιλι μπροστα στους γονεις μου. Και εγω ο μαλακας σε εμπιστευτηκα!" φωναξε και τα ματια του πετουσαν φωτιες.
"Δεν ξερεις τι λες."
"Ξερω πολυ καλα τι λεω. Πως μπορεσα να σε εμπιστευτω;! Οι γονεις μου ειναι εκει εξω και περιμενουν να σε γνωρισουν και εσυ φευγεις. Ετσι απλα."
"Εσυ τους ειπες ψεματα. Εσυ με αναγκασες να κανω κατι που δεν θελω. Κατι που θεωρουσα λαθος απο την αρχη. Και η μητερα σου σαν ψυχολογος σιγουρα θα μπορουσε να αντιληφθει τι γινετε!" αρχισα να φωναζω και εγω.
"Δεν ηθελα να τους απογοητευσω! Και κανεις δεν σε αναγκα...τι ειπες; πως ξερεις οτι η μανα μου ειναι ψυχολογος;" γαμωτο! Μιλαω χωρις να σκεφτομαι! Τωρα τι του λεω;
"Δεν το ξερω." ειπα προσπαθώντας να φανω πειστικη.
"Λεγε τωρα!" υψωσε τον τονο της φωνης του και με πλησιασε επικινδυνα. Εκανα να φυγω αλλα επιασε το χερι μου εμποδιζοντας με.
"Ασε με, με πονας!" του ειπα και τον κοιταξα στα ματια.
"Τωρα καταλαβαινω γιατι εφυγες. Γνωριζεις την μητερα μου. Πως;"
"Ειναι μεγαλη ιστορια."
"Περιμενω να την ακουσω."
"Ειναι κατι προσωπικο και..."
"Ξερεις οτι μπορω να μαθω απο την μητερα μου. Αλλα δε θα το κανω. Περιμένω να μου πεις." με διεκοψε.
YOU ARE READING
Ζωή Ποδήλατο
Romance«Μην με ακουμπάς! Με αηδιάζεις!» είπα και απομακρύνθηκα. «Αν έμπενες για λίγο στον κόπο να διαβάσεις το συμβόλαιο που υπέγραψες» είπε και γέλασε ειρωνικά. Τι ήταν αυτό που πέταξε τώρα; «Τι εννοείς;» «Μου ανήκεις για έξι μήνες!» «Τι;;» ---------- Μέχ...
