"Ευτυχια; Ευτυχια τι επαθες;" μου ειπε η Αυγη και έκατσε στο κρεβατι, διπλα μου.
"Ευτυχια μου εισαι καλα;"
"Μπορω να βαλω κατι αλλο;" ειπα με την φωνη μου να κοβετε. Ενιωθα τα ματια μου να βουρκωνουν.
"Γλυκια μου τι επαθες ξαφνικα; ελα μην κλαψεις. Θες να χαλασει το μακιγιαζ;" μου ειπε μεταξυ σοβαρου και αστειου.
"Θες να μου πεις τι εχεις;" με ρωτησε μετα απο λιγο. Πηρα μια βαθια ανασα και ξεκινησα να της λεω τα παντα.
"Το φορεμα αυτο μου το ειχαν κανει δωρο οι γονεις μου τη μερα που γινομουν 18. Το βραδυ θα εβγαινα με την κολλητη μου. Οι γονεις μου θα πηγαιναν σε ενα εστιατοριο. Μου προτειναν να παω μαζι τους αλλα εγω αρνηθηκα. Ο αδερφος μου ομως πηγε μαζι τους. Ηταν αρκετα αργα, και πηρα ενα τηλεφωνημα. Ηταν απο το νοσοκομειο. Μου ειπαν οτι εγινε ενα ατυχημα και οι γονεις μου ηταν στο χειρουργιο. Οταν εφτασα εκει βρηκα τον αδερφο μου σε αθλια ψυχολογικη κατασταση. Μου ειπε οτι οι γονεις μας ειναι πολυ σοβαρα. Μια μεθυσμενη γυναικα τους πατησε με το αμαξι καθως περνουσαν στην απεναντι πλευρα του δρομου και τους αφησε εκει χτυπημενους. Ο αδερφος μου ευτυχως δεν επαθε τιποτα αλλα ειδε παντα. Απο τοτε εγινε αλλος ανθρωπος. Αλλαζει τις γυναικες σαν τα πουκαμισα. Ισως να πιστευει οτι αυτος ειναι ενας τροπος να εκδικηθει. Οι γονεις μας δυστυχως δεν τα καταφεραν. Και γι' αυτο μισω την μερα τον γενεθλιων μου." οταν της ειπα τα παντα με αγκαλιασε χωρις να πει τιποτα.
Δεν ξερω γιατι της μιλησα. Συνηθως δεν ανοιγομαι τοσο ευκολα σε ανθρωπους που μολις γνωριζω. Απλα νιωθω οτι η Αυγη ειναι εμπιστο ατομο.
"Γλυκια μου αυτος ειναι ενας ακομα λογος για να φορεσεις το φορεμα αυτο. Θα νιωθεις οτι ειναι μαζι σου."
"Παντα ειναι μαζι μου." ειπα ψιθυριστα.
"Θα το φορεσεις;" με ρωτησε γλυκα.
"Οταν φοραω το φορεμα αυτο κατι ασχημο συμβαίνει."
"Ειναι ολα μεσα στο μυαλο σου. Αλλωστε τι μπορει να παει στραβα; Ο Αχιλλεας ειναι γεννημενος γι' αυτα!"
Γεννημενος για να καταστρεφει θα ελεγα.
"Θα μου κανεις τη χαρη να το φορεσεις;"
Διστασα λιγο να απαντησω αλλα στο τελος δεχτηκα.
Φορεσα το λευκο φορεμα προσεχτικα και τις λευκες μου γοβες. Η Αυγη μου εφτιαξε λιγο το μακιγιαζ. Κοιταξα το συνολο στον καθρεφτη και ηταν πραγματικα εντυπωσιακο. Το βαψιμο κανει τα ματια μου να φενονται πιο εντονα.
YOU ARE READING
Ζωή Ποδήλατο
Romance«Μην με ακουμπάς! Με αηδιάζεις!» είπα και απομακρύνθηκα. «Αν έμπενες για λίγο στον κόπο να διαβάσεις το συμβόλαιο που υπέγραψες» είπε και γέλασε ειρωνικά. Τι ήταν αυτό που πέταξε τώρα; «Τι εννοείς;» «Μου ανήκεις για έξι μήνες!» «Τι;;» ---------- Μέχ...