Ζωή Ποδήλατο

Κεφάλαιο 24

"Γιαννη;" ειπα σοκαρισμενη. Περασαν επτα χρονια απο τοτε που έχω να τον δω. Τι θελει εδω; μετα απο τοσα χρονια; με παρατησε μονη με ενα παιδι στην αγκαλια και τωρα επεστρεψε. Γιατι ηρθε; γιατι τωρα; με πιο δικαιωμα περνει την κορη μου και την αναστατωνει;

Με το δικαιωμα του πατερα παντως αποκλειεται. Δεν του αξιζει.

"Ευτυχια...δεν αλλαξες καθολου." μου ειπε χαμογελαστος και με πλησιασε. Τι θρασος! Απομακρυνθηκα απο κοντα του. Ενιωσα τον Αχιλλεα διπλα μου να κρατα το χερι μου και ο Γιαννης το προσεξε.

"Τι θελεις; Τι κάνεις με το παιδί μου;" ρωτησα ψυχρα.

"Με ρωτας τι θελω και τι κάνω με την κόρη μου;" ολα αλλαξαν πανω του. Ο εγκεφαλος ομως...σταθερη αξια.

"Λογικο δεν ειναι;"

"Εχουμε ενα παιδι μαζι Ευτυχια."

Παιδια ο Γιαννακης θυμηθηκε οτι εχει παιδι!

"Οχι! Εγω εχω παιδι. Εσυ παλι θα εξαφανιστεις."

"Μαμα!" μου ειπε η Ελενη και απο την εκφραση του προσωπου της μου ελεγε να μαζευτω.

"Ευτυχια θελω να μιλησουμε." μου ειπε ο Γιαννης. Θελω τοσο πολυ να ακουσω τις φθηνες δικαιολογιες που σκαρφηστικε και να τον διαολοστείλω.

Δεν προκειτε να αλλαξει κατι οταν τον ακουσω. Δεν εχω θυμο μεσα μου γι' αυτο που εκανε. Αυτος εχασε, οχι εγω.

"Ωραια. Σε ακουω." του ειπα.

"Ιδιαιτερως." μου ειπε και κοιταξε τον Αχιλλεα με νοημα. Πλησιασα τον Αχιλλεα που με κοιταζε περιεργα.

"Δεν πιστευω να θελεις να φυγω και να σε αφησω μονη σου με αυτον;" μου ειπε χαμηλοφωνα.

"Σε παρακαλω μη το κανεις πιο δυσκολο. Θα σου εξηγησω τα παντα αργοτερα."

"Μα..αν σου κανει κατι αυτος..." ξεκινησε να λεει αλλα τον διεκοψα.

"Αχιλλεα! Δεν προκειτε να μου κανει τιποτα. Παρε μαζι σου και την μικρη. Δε θα αργησω."

"Καλα."

Οταν ο Αχιλλεας με την Ελενη εφυγαν, εγω με τον Γιαννη πηγαμε σε ενα μαγαζι αρκετα ησυχο.

"Λοιπον, σε ακουω." του ειπα ξερα χωρις να δειξω κανενα συναισθημα.

"Ευτυχια λυπαμαι για ολα. Σιγουρα θα με μισεις γιατι πιστευεις οτι σε παρατησα αλλα δεν ειναι ετσι τα πραγματα. Σ' αγαπουσα περισσοτερο και απο τη ζωη μου. Οταν ειπα στους δικους μου οτι εισαι εγκυος τα ειχαν χασει. Ο πατερας μου με εβαλε να διαλεξω αναμεσα σε εσενα και στην εταιρία. Θα με αποκληρωνε. Πως θα μεγαλωνα ενα παιδι χωρις χρηματα; δεν ξερω πως καταφεραν να με κανουν να δεχτω. Ημουν μικρος αλλα καταλαβα οτι εκανα το μεγαλυτερο λαθος της ζωης μου. Ομως τωρα ειμαι εδω και θα αναπληρωσω ολο τον χαμενο χρονο. Δωσε μου μια ευκαιρια ακομα. Σε παρακαλω. Θελω να γνωρισω την κορη μου.'' δειχνει να εννοει οσα λεει. Τουλαχιστον ετσι φαινεται στα ματια του. Καθως μου μιλουσε το χερι του χαϊδευε το δικο μου.