Ζωή Ποδήλατο

Κεφάλαιο 21

Ο Αχιλλεας επεστρεψε απο την τουαλετα και καθισε στη θεση του κοιτωντας παραξενεμενος.

Ψαξε ψαξε τη Λαουριτα, ψαξε ψαξε δεν θα την βρεις!

"Που πηγε η Λαουρα;"

"Εφυγε." απαντησα αδιαφορα.

"Που πηγε;"

"Δεν ξερω." του ειπα και με κοιταξε με ανασηκωμενο φρυδι.

"Λεγε τι εκανες!"

"Τι εκανα;"

"Περιμενω να μου πεις!"

"Δεν καταλαβαινω."

"Βαζω το χερι μου στη φωτια οτι κατι της εκανες και εφυγε. Οταν μας ειδε χαρηκε υπερβολικα πολυ."

"Οταν σε ειδε εννοεις."

"Η Λαουρα ειναι απλα μια φιλη."

Ναι! Καλα! Ο φιλος φιλη φιλησε και φιληκα την πηδηξε!

Αφιερωμενο στον Αχιλλεα μας κοριτσια!

"Αντε θα μου πεις;" ξαναρωτησε.

"Τι να σου πω;''

"Ευτυχια!"

"Κοιτα, η φιλη σου με εχει φερει στα ορια μου. Απο την μερα που την γνωρισα συνεχεια με προσβαλει. Και πιστεψε με αυτη δεν σε βλεπει φιλικα."

"Τι εννοεις σε προσβαλει; γιατι δεν μου το ειπες πιο νωρις."

"Απ' οτι βλεπεις μια χαρα το χειριστικα και μονη μου." του ειπα με περηφανια. Συζητησαμε για αρκετη ωρα και μου εξηγησε τα παντα με λεπτομερειες.

Λοιπον, οι γονεις του πιστευουν οτι ειμαστε μαζι και θελουν να με γνωρισουν. Αυριο το μεσημερι θα ερθουν. Η κατασταση ειναι κωμικοτραγικη.

Δεν ξερω γιατι συμφωνησα σε ολο αυτο. Απλα χθες οταν η Ελενη ειχε πυρετο, αυτος την βοηθησε. Νιωθω υποχρεωμενη. Δεν μπορω να σκεφτω τι θα γινοταν αν δεν ηταν κανεις μαζι της.

Εμπλεξα φιλε!

"Νομιζω ειναι ωρα να φυγουμε." του ειπα και κοιταξα το κινητο μου. Λειπουμε αρκετη ωρα και ανυσηχω για την Ελενη.

"Τοσο γρηγορα;"

"Η Ελενη ειναι στο σπιτι."

"Την προσεχει η Αυγη." μου ειπε και αμεσως το μυαλο μου πηγε στον αδερφο μου. Αχ! Κι αν ηξερες που ειναι τωρα η Αυγη και τι κανει!

"Αν θες να μεινεις, μεινε. Εγω θα φυγω."

"Πως;"

"Με προκαλεις;"