Εδω και ωρα προσπαθω να κλεισω τα ματια μου αλλα δεν με περνει ο υπνος.
"Μαμα;" η αγουροξυπνημενη φωνη της Ελενης με εκανε να τρομαξω.
"Τι κανεις παιδακι μου τετοια ωρα ξύπνια;" ρωτησα χαμηλοφωνα.
"Διψασα. Παω να πιω λιγο νερο."
"Μεινε εδω, θα παω να σου φερω εγω. Ειναι σκοτεινα κατω."
"Δεν φοβαμαι το σκοταδι μαμα."
"Το ξερω γλυκια μου." ειπα και κατευθύνθηκα προς την πορτα.
"Μην αργησεις." ειπε και της ενεψα καταφατικα.
Κατεβηκα τα σκαλια οσο πιο αθορυβα μπορουσα. Δεν ηθελα να ξυπνησω τους υπολοιπους. Πηγα στην κουζινα και δεν ανοιξα φωτα. Αλλωστε εμπενε το λιγοστο φως του φεγγαριου απο το παραθυρο.
Κοντοσταθηκα λιγο και παρατηρουσα τον ουρανο. Παντου αστερια. Τι ομορφα.
Ανοιξα το ντουλαπι, πηρα ενα ποτηρι και το γεμισα με νερο. Ημουν ετοιμη να φυγω αλλα ενας θορυβος με εκανε να τρομαξω. Γυρισα το κεφαλι μου αποτομα και τον ειδα να καθετε σε μια καρεκλα. Φορουσε μονο μια μαυρη φορμα και ενα μαυρο μπλουζακι. Πρωτη φορα τον βλεπω τοσο απλα ντυμενο. Κρατουσε ενα ποτηρι και επεινε. Στο αλλο χερι κρατουσε μια φωτογραφια. Ηταν ομως πολυ σκοτεινα για να προσεξω περισσοτερα.
Τι να εικονιζει η φωτογραφια αραγε;
"Με τρομαξες!" ειπα χαμηλοφωνα.
"Γιατι εισαι ξυπνια τοσο αργα;" ρωτησε αλλα δεν του απαντησα. Δεν νομιζω οτι χρειαζεται να του δωσω λογαριασμο. Πηρα το ποτηρι με το νερο και εκανα να φυγω αλλα η φωνη του με εκανε να σταματησω.
"Οταν σου μιλω θα απαντας!" ειπε. Γυρισα αποτομα και τον κοιταξα αγριεμενη.
"Να σου πω, σε ανεχομαι ολη μερα, τωρα ειμαι εκτος υπηρεσιας και δεν ειμαι υποχρεωμενη να σου λεω τι κανω." του ειπα και γελασε ειρωνικα. Σηκωθηκε και αρχισε να με πλησιαζει. Αρπαξε το χερι μου και με τραβηξε με δυναμη κοντα του.
"Οχι, εγω θα σου πω κοριτσακι. Το αφεντικο εδω μεσα εγω ειμαι. Εγω διαταζω!"
"Χεστηκα για το ποιος ειναι αφεντικο και ποιος διαταζει. Να σου θυμησω οτι ειμαι αναγκασμενη να δουλευω εδω γιατι καποιος εξυπνος με ξεγελασε."
"Εσυ ήσουν αυτη που δεν διαβασε το συμβολαιο. Κανεις δεν σε ξεγελασε."
"Δεν περιμενα να συμβει τετοιο πραγμα κυριε!" ειρωνευτικα.
YOU ARE READING
Ζωή Ποδήλατο
Romance«Μην με ακουμπάς! Με αηδιάζεις!» είπα και απομακρύνθηκα. «Αν έμπενες για λίγο στον κόπο να διαβάσεις το συμβόλαιο που υπέγραψες» είπε και γέλασε ειρωνικά. Τι ήταν αυτό που πέταξε τώρα; «Τι εννοείς;» «Μου ανήκεις για έξι μήνες!» «Τι;;» ---------- Μέχ...