ZEMHERİ KARA KIŞ

3. bölüm(ölüm)

Yeni gün yeni umutlar demekti.Her gecenin aydınlığı her günün akşamı mutlaka olurdu.Babam akşamın hayrındansa gündüzün şerri daha hayırlıdır evlatlarım derdi.

Bugünde yeni bir gün ve anamın bitmek bilmeyen öksürükleriyle gözümüzü açtık sabaha.Her an dua ediyorum" Allah'ım alma anamı bizden diye, benim canımı al ama anamı alma"

Babam :hanım kalk doktora gidelim, bak ağzından kan da gelmeye başladı" dedi.

O an dünyam karardı bizim ineğin ağzından kan gelince Musa emmi "kesin yiyin hele,, bu inek daha yaşamaz "demişti. Babam da hemen kesip etini köydeki ahaliye satmaya çıkmıştı. Durumu iyi olanlar 5 10 kilo demeden almışlardı .

Baba: sen ne dersin anama ne oldu söyle baba.Anam canım anam herşey düzelecek yeter ki sen iyi ol" diyerek içeri girdim ,bir taraftan gözlerimden akan yaşlar bir taraftan akan burnum derken anamın durumunu merak ediyordum ."Anama birşey olmaz doool mü baba biz ne yaparız, Hacı daha küçük, ben de büyümedim baba, anamı doktora götür baba "diye ağlamaya devam ediyordum.

Anam: yeter kız hele bir sus gardaşların duymasın kızım.Bana birşey olursa onlar sana emanet bunu sakın unutma" .

Nazlı:Ana sen dersin ben nasıl bakarım onlara, hem sen dururken bana mı düşer onlara abalık yapmak."

Aba ana demekti belki de gelecekteki evlatlarımın da kardeşlerim de bundan sonraki söyleyeceği tek cümle  buydu.

Iraz:Ah benim kara kaşlı nazlım bahtın da senin gibi güzel olsun yavrum .Ben iyileşmek için herşeyi yapıcam ,ama unutma olur da"

Nazlı:ne olur ana , neee ,sana birşey olmayacak anladın mı? diye bağırdım.

Gardaşlarım Hatun ile Hacı uyanmış bizi kapıda dinliyorlardı.

Hatun:Abla anama ne oldu.

Hacı:Anam bir yere mi gidiyor, beni de götürsün "dedi . İkisi de  aynı anda merak da ederek bize bakıyorlardı.

Iraz:Gelin buraya kuzularım, ben öksürmeye başlayınca ablanız azıcık  korktu.

Anam gardaşları mı sakinleştirmek için onlarla sohbet etmeye başladı .Arada öksürse de içeriden kahkaha sesleri geliyordu.Ana yüreğiydi , canın yansa da evlatların için , gülmek zorundaydın  için kan ağlasa da güçlü olmak zorundaydın, onlar mutlu olsun diye , kendinden ödün vermek zorundaydın.

Iraz:Nazlı kuzum hadi sen yemek yap da karnımızı doyuralım: demişti anam. 13 yaşında olsanız da kimse çocuk gözüyle bakmazdı size, çocuk yaşta elini iş tutmak zorundaydı köy yerinde, oğlan, kız farketmeksizin , herkes bir işin ucundan tutmak zorundaydı.

Nazlı:Tamam ana tamam gidip yaparım şimdi.

Anlamıştı kızdığı mı ama kabul edemiyorum, benide anlayın ne yapabilirim .Kolay mıydı ananız içeride hasta, benim elimden hiç bir şey gelmiyordu.

Sobayı yakmak için odun getirmeye odunluğa gitmek için dış kapının  kapısını açtım. Babam oturmuş ağlıyor ,benim babam ağlıyordu.
Koca dağ gibi babam ağlıyordu, ilk defa gördüm babamın ağladığını, yanına gidip "babam atam" dedim, "ağlama sen böyle yaparsan ben ne ederim, gardaşlarım ne yapar ,nasıl dayanırız biz, hiç düşündün mü?Biz daha çok ufağız babam" .dedim.

Babam elini elime koydu ."Kader kızım, ecel geldi mi hiç kimse  önüne geçemez.Ananla nasıl tanıştık bilir misin ,? dedi.

Nazlı;Bilirim babam ,bilirim nasıl bilmem ,kaç kere anlattınız" dedim.

Halil;Ha işte o gün bana anan ,bana bir şey olursa arkamdan ağlama, ben senden razı olurum ,sen de benden razı ol "demişti.

Anamla babam tarlaya ırgat giden ailelerin çoçukları .İşte yine bir gün tarlaya pancar çapalamaya gitmişler .Erkekler ayrı kadınlar ayrı çapa yaparmış.O gün şiddetli yağmur yağmaya başlayınca , tarlanın köşesinde ki ağaçların altına geçip naylonu(branda) açıp içine sığınmışlar ,3 ,4 metre büyüklüğünde naylon.Bir anda anamla babam aynı naylonun altına girmiş , ikisi dışında başkaları da varmış.Anam yabancı bir erkekle aynı naylonun altında utancından kıpkırmızı olmuş .Naylonun altındaki kadınların yok benim gelin şöyle ,kız bunun kocası bunu yapmış diyerek başlamışlar yağmuru bırakıp dedikoduya , tabi babam anamı görmüş, hiç onlara uymayışı, konuşmaya dahi dahil olmayışı, hoşuna gittim anlayacağınız.