Tutkun Serisi'nin ilk kitabıdır..
Bu hikaye silindiği için tekrar yayınlanmıştır!
Dudaklarımın bekaretini bozan adam benden yavaşça ayrıldı. Yanağımdaki eli muhtemelen kızaran tenimi hafifçe okşuyordu. Dudaklarımı konuşmak için güçlükle araladım...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merhabalar canlarım ben geldimmmmm!
Ve size bomba gibi bir bölüm getirdim. Umarım keyifle okursunuz! 🥰
Bu bölüm için lütfen yorumlarınızı yazın bekliyorum😊
Keyifli okumalar güzelliklerim 😘
#Köfn-Bi' tek ben anlarım
35-BİRBİRİNE MAHKUM BEDENLER +18
Bekliyordum umutsuzca.. Ağlamaktan gözlerim şiş bir halde, yüreğimde oluşan koca bir sızı ile..
Azad' a sonsuz bir güvenim vardı. Gelecekti biliyorum. Beni bu şekilde bırakmazdı.
Bir yandan da endişe bedenimde kol geziyordu. Ne olmuş olabilirdi? Başına kötü bir şey gelme düşüncesi beni yiyip bitiriyordu.
Tüm davetliler gitmişti. Ben ise nikah masasında öylece bekliyordum gelir diye. O sıra annem ve arkadaşlarım benimle iletişime geçmeye çalışıyorlardı fakat ben hiçbir tepki vermiyordum. Benim tek istediğim Azad'ın sağ salim bana gelmesiydi.
Sami ve Cihan Azad'a ulaşmaya çalışıyorlardı. Telefonda konuşmaları kulaklarıma ulaşıyordu fakat bir anlam kazanmıyordu. Sadece Azad'ın gelmesine odaklamıştım kendimi. Umudumu yitirmeyecektim.
" Yeter artık kalk kızım gidiyoruz buradan!" diyerek beni çekiştirdi annem. Yine tepkisizdim. Cansız bir mankenden farkım yoktu. Sanki ruhum bedenimden çekilmiş gibiydi.
"Sana diyorum Asel! Burada oturup onu beklemenin bir anlamı yok! Gelmeyecek!" dediği zaman kafamı kaldırıp yüzüne baktım. Sonrasında "Gelecek," diyerek önüme döndüm. "Mutlaka gelir, beni bırakmaz," diye fısıldadım. Öyleydi. O bana bir söz vermişti. Gelirdi biliyorum.
"Asel kendini kandırmayı bırak artık! Gelmedi, gelmeyecek bu saatten sonra. Ne oldu bilmiyorum ama benim kızımı kimse böyle yüzüstü bırakmaz! Eğer vazgeçtiyse de bu şekilde seni küçük düşüremez!" deyip beni çekiştirdi. Direndim ona.
"Hayır gelmeyeceğim!"
"Asel kalk diyorum sana kalk!"
"Birsel hanım lütfen siz de biraz sakin olun. Elbetteki Azad'ın geçerli bir nedeni vardır. Lütfen siz de böyle yaparak Asel'i daha fazla üzmeyin. Bakın kızın durumuna," dedi Cihan annemi yatıştırmak adına.
Annem hiddetle,"Ne gibi bir sebebi olabilir? Belli ki zor geldi ona vazgeçti. Ama ben kızımı ona harcatmam. Kalk kızım gidiyoruz!"dedi.
Yine direndim. Gelmeyecektim. Biliyorum gelecekti.
