Tutkun Serisi'nin ilk kitabıdır..
Bu hikaye silindiği için tekrar yayınlanmıştır!
Dudaklarımın bekaretini bozan adam benden yavaşça ayrıldı. Yanağımdaki eli muhtemelen kızaran tenimi hafifçe okşuyordu. Dudaklarımı konuşmak için güçlükle araladım...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Adele Make you feel my love
Keyifli okumalar dilerim..
¦~TUTSAK RUHLAR~¦
Asel
Zaman öyle acımasızdı ki hiç ara vermeden, duraklamadan geçip gidiyordu. Zamanı keşke tutabilseydim. Akmasaydı. İlerlemeseydi. Ben ilk defa zamanı durdurmak istedim. Sayılı günler, sayılı saatler kalmıştı. Annem iyileşiyordu. O illetten kurtuluyordu. Buna çok seviniyordum fakat hiç iyi şeyler olmayacaktı. O döndüğünde felaketler de ardından gelecekti. Yaptığım bu anlaşmalı evliliği öğrenecek ve belki bana çok kızacaktı. Belki değil kesin kızacaktı. Ben işte bu yüzden zamanı durdurmak istiyordum. Fırtınaların kopmasını geciktirmek istiyordum yalnızca.
Beni derin düşüncelerimin içinden alan ses Şeyma'ya aitti.
"Kız Asel'im canım ciğerim sana dedim duymadın mı beni?"
Başımı irkilerek ona çevirdim. "Ne dedin Şeyma?" diye sordum.
Şeyma gözlerini devirdi. "Kız bu paralel evrene geçmiş Nur Doğmuş," dedi alayla.
"Ya Şeyma kaç kere bana öyle seslenme diyeceğim sana!" diye hafif kızdı Nur.
Şeyma ofladı. "Ay boş ver Nur Doğmuş seninle bunu tartışmayacağım şimdi. Asel'ime dönüyorum ben,"diyerek bana doğru döndü.
"Ya sıkılmadınız mı bütün gün evde oturmaktan? Sizinle takıldım takılalı hiç dışarı çıkmadığınızı farkettim. Buna artık bir dur deyin. Kıralım zincirlerimizi, ruhlarımızı özgür kılalım!"diye fazlaca oyunculuk kastı.
Bana yaklaşarak fısıldadı. "Kız yoksa seninki izin vermiyor mu dışarı çıkmana? Kıskanç, kısıtlayıcı ve bunun yanında kıro mu eniştem yoksam?" dediğinde öylece kalakaldım.
Aradan bir hafta geçmesine rağmen biz Şeyma'yla hemen sıkı fıkı oluvermiştik. Ve Şeyma bizim evden pek dışarı çıkamadığımızı gözlemlediği içinde artık doğal olarak bunu sorma gereği duymuştu.
Nur'da bunu destekler nitelikte konuştu." Çok haklısın Şeyma katılıyorum sana."
Bana döndü bu sefer. "Şeyma haklı Asel. Buraya geldim geleli bir sefer dışarı çıktık onda da zaten karakolluk olduk," dedi.
Onlara ne diyeceğimi şaşırdım. Başımızdaki belaları bilmiyorlardı ki. Azad'ın tehlikeli bir düşmanı vardı. Ve adeta bize zarar vermek için fırsat kolluyordu. Bu eve ilk geldiğim gün resmen silahlı saldırıya uğramıştık. Azad o gün ne bir polis çağırdı ne bir şikayette bulunma gereği duymuştu. Bu gizemli ve tehlikeli kişi kim olabilirdi ki? Azad'dan ve onun sevdiği kişilerden ne istiyor olabilirdi bilmiyorum. Bu meseleyi ona açıp öğrenmeliydim. Neyle karşı karşıya olduğumuzu öğrenmek benim hakkımdı. Ama şimdilik bu meseleyi rafa kaldırdım. Şuan ki meseleye odaklanacaktım.
