Sevgiye Mahkum(Tutkun Serisi-1-)

9-DAVET

Lütfen bölümü oylamadan geçmeyelim.

Satır içi yorumlarda bırakırsak mutlu olurum. Şimdiden teşekkürler..

Bölüm sonu açıklamalarını okumadan atlamayalım.

Keyifli okumalar dilerim..

¦~DAVET~¦

Asel

Azad, beni odada rahat edebilmem adına yalnız bırakmıştı. Eğer bir şeye de ihtiyacım olursa diye kendisinin çalışma odasında olacağını söyleyip gitmişti. Bende artık şu beni daraltan elbiseden kurtulmak adına önce kendime kıyafet bakındım. Eşyalarım bir gün öncesinden gardroba dizilmişti. Benim kıyafetlerim ve Azad'ın kıyafetleri yan yana olsa da birbirlerinden oldukça bağımsız duruyorlardı. İçli bir nefes bıraktım. Elimi siyah bir tişörtün üzerine yerleştirip parmak uçlarımı yüzeyinde gezdirdim. Aniden gelen bir istekle burnumu tişörtün yakasına götürdüm ve genzime hücum eden kokusunu titrek bir nefesle içime çektim. Daha şimdiden direncimin kırıldığını hissediyordum. Biz bu şekilde bir evliliği nasıl sürdürecektik merak ediyorum.

Hızla kendime gelerek bedenimi geri çektim. Banyodan çıktığımda giyeceğim askılı şort takımı ve iç çamaşırlarımı çıkarıp yatağın üzerine bıraktım. Nasıl olsa bir süre odaya gelmez. Ama ya gelirse? Kararsızlıkla bir süre olduğum yerde dikildim. Sonradan vazgeçerek banyoya ilerledim. Gelmeyeceğini umuyordum. Banyoya girerek önce üzerimdekilerden hızlıca kurtuldum. Ama saçımı açmak biraz uğraş gerektirmişti. Duş başlığının altına geçerek suyu ayarladım. Başımdan akmaya başlayan suyla birlikte gözlerimi kapatıp bir süre keyfini çıkardım. Kaslarımın gevşediğini hissedebiliyordum.

Oldukça ferahlatıcı uzun bir duşun ardından dolaplardan birinde bulduğum beyaz havluyu vücuduma doladım. Çok bedenimi örtememişti. El kadar havluyla kendimi banyodan dışarı attım. O kadar dikkatsizim ki ıslak ayağımdan biri kaydı ve ben geriye doğru savruldum. Boğazımdan güçlü bir çığlık firar ederken gözlerimi sımsıkı yumdum. Oldukça acılı bir düşmeye kendimi hazırlamıştım. Ama belime dolanan güçlü kollar beni düşmekten son anda kurtarabilmişti. Bir süre hızlı soluklar eşliğinde gözlerimi açamadım. Onun kokusunu içime çekerek sakinleşmeye çalıştım.

Ne kadar oldu bilemedim. Yeni yeni korkumu üzerimden atarken gözlerimi kırpıştırarak araladım. Hemen karşıma çıkan elalarla nefesim sekteye uğramıştı. Ama ben bu sahnenin bir benzerini hatırlıyorum. Yine ben düşmeye yakın gelmiş ve beni kurtarmıştı. Şimdi olduğu gibi..

Bir süre gözlerinin içine bakakaldım. Gözlerini usulca kıstı. Anlam veremedim. Hala yaşadığım korkunun etkisindeydim. Fakat Azad'ın çenesi kaskatı kesilince durumu yeni kavradım, ben adamın kollarında yalnızca bir bez parçasıyla duruyordum. Utancım yine saklandığı köşeden çıkıp bana el salladı. Beyaz tenimin kızardığına bahse girerdim. Seslice yutkundum. Bakışları kara bir hal almıştı.

Azad en sonunda beni yavaş yavaş doğrulttu. Ayaklarım sağlam bir şekilde yere bastığında rahat bir nefes verecektim fakat üzerimdeki havlu bir anda ayaklarımın dibine düştü. Ben öylece kalakalırken o da benimle birlikte kalakaldı.

İrice açılan gözlerimi onun donmuş ifadesine diktim. Şimdi baştan ayağa utançla dolmuştum. Azad'ın ardarda yutkunduğunu gördüğümde ise kendime binlerce kez lanet ettim. O el kadar havluya da öyle.. Gözlerini gözlerimden çekmedi. Karşısında çırılçıplak kalan bedenime hiç göz değdirmedi. Birden ona kollarımı doladım. Beline sıkı sıkıya sarıldım. Elleri havada asılı kaldı.