Sevgiye Mahkum(Tutkun Serisi-1-)

14-YASAKLI DUYGULAR

Lütfen bölümü oylamadan geçmeyelim.

Satır içi yorumlarda bırakırsak mutlu olurum. Şimdiden teşekkürler..

Keyifli okumalar dilerim..

¦~YASAKLI DUYGULAR~¦

Asel

Aşkı tanımayan bir bene sevmeyi ve nasıl aşık olunacağını sen öğrettin. Beni aşka sen bir nevi inandırdın. Azad Kalender, benim deyimimle huysuz adam bana aşkı iliklerime kadar tattırıyordu. Sabahtan beri aptal aptal gülümsüyordum. Etrafa salt bir mutluluk yaymıştım.

Kalbim resmen bir kuş olmuş kanat çırpıp uçuyordu. Artık bazı şeyler kabullenilmişti. Sadece sözlere dökmek kalmıştı. Ben vicdan azabı hala çekiyorum fakat onu sevmeme bu asla engel olmuyordu. Belki sevmeyi kendime yasak ilan etmiştim ama bu adam beni savunmasız yerimden, kalbimden vurmuş orada kendi hükmünü ilan etmişti. Ve bu yasağı kalbimden söküp atmıştı.

Asaf, Sami'yle ve bir çok koruma ile beraber okuluna günler sonra niyahet gidebilmişti. Sena da bugün izinliydi. Sanem ise bir kaç saatliğine dışarı çıkacağını söyleyip evden ayrılmıştı. Evde yalnızca ben ve Azad vardık. Azad bugün şirkete gitmeyeceğini ve evde kalıp çalışacağını bana söylemişti.

Azad'ın bende ki değişimi anladığını pekala kestirebiliyordum. Ona olan bakışlarımı anlamaması için zaten kör olması gerekirdi. Üzerimdeki ince askılı atleti çıkarmaya çalışıyordum. Kolum her kıpırdandığımda biraz daha acıyordu. Günlerdir duş almamıştım. Bugün de almaya karar verdiğim gün kızlar ne yazık ki evde yoktu. Zorlanarak atleti başımdan sıyırıp attım. Siyah, sade bir sutyenle odanın ortasında kalakaldım. Azad çalışma odasında olduğu için açıkçası bu kadar rahattım. Gelmeyeceğini sanıyorum. Umarım gelmez.

Tam taytıma elimi atmıştım ki kapı birden aralandı ve ben öylece kalakaldım. Azad'ın da eli kulpun üzerinde kalakaldı. Binlerce kez içimden kendime saydırdım. Gelmez demiştim ve ikinci kez yine yanılmıştım. Azad'ın bakışları her ne kadar gözlerimde sabit kalsa da bu utancımı yok etmiyordu maalesef ki. Kararan bakışlarından ötürü boğazım kurumuştu. Utançla kıpkırmızı kesildim. Ellerimi vücuduma siper etmek için kaldırdığım vakit dudaklarımdan acılı bir inleme döküldü. Azad telaşla bana atılırken, "Dikkatli ol!" diye söylenmişti.

Sesi kulağa aşırı boğuk geliyordu. Bu utancımı ikiye katladı.

Gözlerimi yere indirirken dudaklarımı kemiriyordum. Bedeninin sıcaklığını hissedecek kadar yakınıma geldi.

"İzin ver koluna bakayım," diye mırıldandı.

Çekinerek gözlerinin içine baktım. Sonra hızla gözlerimi ondan kaçırarak başımı olumlu anlamda salladım. Eli kolumu nazikçe kavradığında sessizce yutkundum. Parmak uçlarından tenime şifa akıyordu.

Onun tepkilerini dikkatle seyrettim." İltihap kapmış sanırım,"diye yüzünü ekşiterek söylendi.

Gözlerim büyürken," Öyle mi? "diye tepki gösterdim. Başını usulca aşağı yukarı salladı. Başını kaldırıpta gözlerimin içine bakınca yine zaman dondu gibi oldu benim için.

" Sen...banyoya mı girecektin? "diye biraz zorlanarak konuştu.

Kafamı sallayarak onu onayladım.

" Bu şekilde duş alman yarayı daha da kötüleştirir,"deyince dudağımı büktüm.

"Ama ben günlerdir duş almadım," diye ufak bir isyan ettim.