Sana Rağmen...

AÇIKLANAN SONUÇLAR

Herkese yeni bir bölümden merhabaaa

Bu bölümde hem mutluluk hem hüzün var tabii ki. Hüzün diyince akla hemen Murat geldi değil mi? 😀

Neyse çok uzatmadan size iyi okumalar dileyeyimm...

20 Temmuz, Perşembe günü...

Sınav sonuçları açıklanmıştı. Sabah gözümü açar açmaz sonucuma bakmıştım ve gördüğüm şey ile çığlık atmıştım. Hacettepe Tıp Fakültesi'ni kazanmıştım! Annem ile beraber resmen göbek atıyorduk. Kendimi bugün çok sevmiştim.

Murat'ın kaç aldığını düşünürken o gün olanlar aklımdan çıkmıyordu. Aramızda şu an herhangi bir sorun yoktu fakat Deniz çok ağlamıştı. Evet, kardeşi beni fazlasıyla kıskanmıştı ve Murat'ın onu sevmeyeceğini düşünerek o mesajları atmıştı. Zaten mesajları Murat yazsa bu kadar saçma cümleler kurmazdı biliyordum. Çocukça mesajlar olduğunu anlamam gerekiyordu ama anlayamamıştım ve bunun için Murat'a ağıza alınmayacak laflar söylemiştim. Söylediğim şeyler için çok pişmandım. Bunu ona söylediğimde beni anlayışla karşıladı. Ona durduk yere yükselmiştim; hiçbir şeyden haberi yokmuş meğer...

Telefonumu alıp hemen whatsapp'a girdim. Önce İrem'e sonucunu sordum. Kızın interneti hep olduğu gibi yine kapalıydı. Ben de bu sırada Murat'a mesaj attım. "Murat sınav sonucun nasıl?" yazdıktan sonra gönderdim. Kısa sürede gördü.

Yazıyor...

Muratt: Güzel geldi, senin?

Hâlâ bana karşı biraz soğuk olduğunu hissediyordum. Fakat böyle yapmakta fazlasıyla haklıydı. Ona gereksiz yere yükselmiştim. Hem de hiçbir suçu yokken...

Başparmağımı klavyenin üzerine götürdüm. "Benim de güzel geldi :)" yazıp gönderdim ve ardından bir mesaj daha yazdım. "Hâlâ aramız kötü mü?" yazdım fakat gönderemedim. Mesajı silip duraksadım. Aynı mesajı tekrar yazdığımda cesaretimi toplayıp gönderdim.

Yazıyor... Çevrimiçi... Yazıyor...

Muratt: Hayır, büyütmeye gerek yok :)

Gördüğüm mesaj ile heyecanla yerimden doğruldum. Mesajı defalarca okurken sırıtıyordum. Ona gülen yüz atıp bir mesaj daha yazdım. "İstediğin üniversiteyi kazanabildin mi?" yazıp gönderdim.

Muratt: Evet. Sanırım sen de Hacettepe istiyordun?

İçimden sürekli "EVET!" diye haykırıyordum. "Evet, Hacettepe'ye gideceğim." yazdım hevesle.

Muratt: Başarılarının devamını dilerim ;)

Mesajına kalp emojisi bırakıp WhatsApp'tan çıktım. Koşar adımlarla annemin yanına gittim. Sevinçten evde koşacak kadar delirmiştim. Annem koştuğumu görünce, "Ne oldu kız? Niye koşuyorsun?" diye sordu. "Çok mutluyum şu an." dedim yerimde duramazken. Annem bana yan yan bakarken, "Hayırdır?" dedi. "Hiç, öyle." dedim bir sağa bir sola yürüyerek. Kendimi zapt edemiyordum.

Annem de bugün mutluydu. Tıp kazandığımı öğrendiğinde beraber evde bir çığlık koparmıştık. Şimdi de ben durduk yere oynamaya başlamıştım. Annem de benden etkilenip oynamaya başladı. Galiba bugün aklımıza estikçe evde halay çekecektik...

Murat'ın anlatımıyla...

Sınav sonuçlarının açıklanmasına sevinmem gerekirken ben yine sevinememiştim. Evdeki gereksiz insanlarla uğraşıyordum. Deniz'i bunların dışında tutuyordum tabii. Onu seviyordum fakat babam olacak o adam hakkında konuşmak dahi istemiyordum. Onun yüzünden geleceğim için sevinemiyordum. Ama ona ne yapacağımı çok iyi biliyordum. Ankara'ya gidince onu şikayet edecektim. Artık sokaklarda sallana sallana yürüyemeyecekti.