Met elkaar komt alles goed, toch?

18. Papa?

De keuken rook weer heerlijk, meneer van der Slot was weer aan het koken en dan was het altijd bingo. Hij schrikt op door twee handen op zijn heupen en een hoofd op zijn schouder. "Hey liefje", lacht hij als hij zijn geur herkent. "Hey schat, lukt het?" 

Frank knikt zacht en roert nog een keer de pasta door. "Nick, kan jij dit even doen? Ik moet even bij Liz haar knie kijken. Je hoeft alleen te roeren." Nick knikt zacht en neemt de houten pollepel over. 

Frank loopt naar de twee kinderen die rustig op de bank een filmpje aan het kijken zijn. Hij komt naast de jongste zitten en lacht zacht als hij haar kleine handje op zijn been voelt en haar felblauwe ogen hem aanstaren. "Hey lieverd, mag ik heel even naar je knie kijken?" Liz knikt en kijkt weer terug naar de tv.

Frank wikkelt het verband heel voorzichtig van haar knie af. Hij behandelde het meisje alsof ze van porselein was, zo breekbaar. Bij elke beweging checkte hij weer haar gezicht, hopend dat die niet van pijn vertrekt. 

Hij zucht opgelucht als hij de brandwond even bekijkt. Wat er nou precies is gebeurd die bewuste ochtend, is nog steeds niet duidelijk. Gelukkig heeft Frank genoeg kennis om het te kunnen verzorgen. 

"Frank?" Frank kijkt op naar het meisje die aan de andere kant naast hem ziet. Ze was uitgekeken op de zoveelste aflevering van mega mindy en had haar kleurboek er al bij gepakt. "Ja?" "Gaan we Matthy en Soof nog wel zien?" Frank glimlacht zachtjes. "Tuurlijk, ik denk zelfs dat we ze morgen al zien." 

Rosa glimlacht zacht en het blijft even stil tot ze de volgende vraag weer heeft bedacht. "Moet ik jullie nu ook papa noemen?" Frank denkt even na en taped snel Lizzy haar verband vast. "Je moet helemaal niks, maar je mag het zeker als je dat wilt Roos." Rosa knikt tevreden, maar weet voor haarzelf nog niet of ze dat wilt doen. Ze heeft nooit iemand papa genoemd. Haar vader eiste met Jan aangesproken te worden. Enkel buiten huis noemde ze hem haar vader of papa. 

"Frank?" Klinkt er vanuit de keuken. "Zo terug", zegt hij tegen de twee zusjes, voordat hij naar de keuken loopt. 

Nick staat daar nog steeds met de houten lepel in zijn handen en kijkt naar de pruttelende saus in de wokpan. "Groenten er nu bij?" Frank werpt ook een blik in de pan en knikt dan. Frank probeert een stukje kip uit de pan te pakken, maar krijgt een speelse tik van Nick. Wat gelach oplevert door beide mannen.  

Dan horen ze iemand achter hen wegrennen. Nick ziet nog net de blonde haartjes de hoek om gaan en weet dan al genoeg, hele slechte timing. "Ah fuck", zucht hij. Hij geeft de lepel weer aan Frank en loopt richting de woonkamer, waar alleen nog Rosa zit.

"Waar is Liz?" Rosa geeft een knikje naar de gang zonder op te kijken van haar tekening. Nick vervolgt zijn weg snel en treft zodra hij de deur opent het meisje aan. "Hey Liz, alles oké?" Lizzy kijkt de man angstig aan, ze zit tegen de trap aan, de trap die ze zelf niet op kan komen met haar knie. 

Ze ziet Nick dichterbij komen en ervaart dit als zeer dreigend. Nick beseft zich dat al snel en komt op zijn knieën zitten. "Je zag wat er in de keuken gebeurde he?" Lizzy knikt nog steeds een beetje angstig en duwt zichzelf verder in de hoek. 

"Liz, kijk me eens aan." Het meisje kijkt op en ziet nu pas dat zijn blik helemaal niet boos of dreigend stond, het stond vriendelijk en liefdevol. "Het was als grapje, en heel zachtjes, Frank en ik zullen nooit iemand slaan", zucht de man. Liz knikt zacht. "Hoe hard?" Nick geeft zichzelf een klein tikje op zijn arm, waarna Lizzy eindelijk accepterend knikt. 

"Sorry", fluistert ze. Nick schudt zacht zijn hoofd en opent zijn armen, waar Lizzy maar al te graag in komt. "Je hoeft nergens sorry voor te zeggen lieverd", lacht hij, terwijl hij over haar arm wrijft. "Helemaal nergens voor", herhaalt hij nog een keer.  

Net op dat moment gaat de bel. "Loop je mee?" Lizzy knikt wederom en pakt de uitgestoken hand vast. Samen lopen de twee naar de voordeur, die Lizzy net open kan doen. Twee mensen in politie-uniform staan voor de deur, als Lizzy dat ziet, schuilt ze toch maar even achter de benen van Nick. Nick aait zacht over haar rugje, terwijl hij de twee mannen voor hem te woord staat.  

"Goeienavond, wij komend de spullen van Rosa en Lizzy afbrengen." Nick lacht tevreden, eindelijk. "Ah helemaal top!" Hij loopt mee naar de auto waar in de achterbank twee gevulde tassen liggen. Het is niet veel, maar dat is niet erg, in principe hadden de meisjes alles wat ze nodig hebben nu al.

Hij bedankt de mensen nog en loopt dan weer terug naar de woonkamer met de kleine op zijn heup. "Eten!" Klinkt Frank zijn stem door het huis. 

Rosa tekent geconcentreerd de laatste details van haar nieuwste kunstwerkje en loopt dan naar de eettafel. 

De handjes worden gevouwen en er wordt netjes gebeden voor het eten. De muziek klinkt nog altijd zacht in de achtergrond en Frank werd druk bijgepraat over hoe de andere drie vandaag op een school waren wezen kijken.

Het is helemaal niet zo heel laat als alle lichten uit gaan. Hooguit half elf. De twee mannen waren moe. Ze waren gelukkig, dolgelukkig met de twee kinderen, maar moesten nog wel wennen aan het nieuwe ouderschap en het vernieuwde ritme wat daarbij kwam kijken. 

Nick draait zich naar zijn vriend toe en legt zijn hand teder op zijn borst. "Ik weet dat dit pas het begin is en het zal nog wel veel zwaarder worden, maar ik vind het prachtig Frank." "Wat?" "Vader zijn", zucht hij, waarna hij zijn vriend liefdevol kust.