Met elkaar komt alles goed, toch?

23. Dansen tot we niet meer kunnen

Het is al later op de dag, de avondgasten zijn er allemaal en het zuipen is al wel lekker op gang. Er is al een mooie quiz gehouden om te kijken wie Matt het best kent, die quiz was vooral bedoelt om Matthy lekker voor lul te zetten met domme uitspraken en onder andere een filmpje waarin hij stom dronken op een tafel staat te dansen toen hij een jaar of zestien was. 

Nu staat de muziek hard aan. Russo staat achter de draaitafel en blijft maar hitjes aanslingeren. 

Matthyas staat ook al zo een beetje de hele avond te dansen, hij vind dansen op zich al wel grappig, maar als die bezopen is vind die het helemaal mooi. Hij wilt weer de drukte een beetje uitlopen, maar hoort dan een bekende stem door de microfoon.

"Ho ho Matthyas het Lam, dat dachten we niet! Terugkomen jij, time to shine." Zuchtend maar met een grote glimlach kijkt hij Russo aan die precies nu het goeie moment vond om de dans aan te kondigen. 

Sofie komt ook net aanlopen en staat al snel bij de man. De muziek wordt aangezet en het dansje wat ze al zo vaak hebben geoefend, wordt gedanst en met luid gejuich en geschreeuw worden de twee opgehyped.

"Zo zo, de soepele heupjes doen het weer hoor!" klinkt Rutger zijn stem plagend door de microfoon. Matthyas rolt zijn ogen lachend en neemt Sofie aan de hand mee om even de drukte uit te gaan. 

Buiten de tent was het toch wel aan de frisse kant ondertussen. Van de driehonderd mensen, staat dan ook zeker zo'n driekwart binnen, druk te dansen. 

Sofie en Matthyas lopen naar de vuurschaal, waar een jonger neefje van Matthyas net nieuw hout op gooit.

Sofie ziet Irene dan al snel staan en slaat een arm om de vrouw heen. "Heeft u het een beetje naar u zin?" Ze glimlacht zachtjes en knikt. "Het is heel mooi lieverd!" Sofie krijgt een glimlach rond haar gezicht. "Das mooi, als u het koud heeft, er liggen daar dekentjes he, en als u naar huis wilt, moet u gewoon lekker gaan, we zijn al heel blij dat u er zo lang nog bent." Irene legt lachend haar hoofd even tegen Sofie's schouder. 

"Wat ben je toch ook een schat Soof, maar het komt wel goed hoor, ik overleg zo even met Michiel hoe laat we het maken", lacht de vrouw, terwijl ze het vuur in staart. Sofie knikt met een vriendelijke glimlach, ze houdt van deze vrouw, heel veel en wilt het allerbeste voor haar.

Matthyas kijkt met een glimlach toe, hij vindt het altijd mooi om te zien hoe respectvol en lief Sofie met zijn moeder omgaat en hoe dat andersom ook zo is.

De twee lopen weer terug naar binnen en werpen nog een blik naar de lounge aan de andere kant van de tent, waar Koen zit. Hij was druk aan het praten met een meisje met wie hij het de hele avond al heel erg leuk lijkt te hebben. 

"Annefleur!" Roept Matthyas nog net voordat hij door naar binnen loopt. Hij ziet Roxy en Koen nog net opkijken en in de lach schieten. Waarbij Roxy op Koen zijn schouder belandt, die zijn wel hele goeie vrienden. 

Het is al laat, Sofie, Matthyas, Frank, Nick, Jesse, Nina, Ezra, Rutger, Rob, Jamie, Milo en Charlotte zitten nog met dekens rond het vuur, Ze zijn vrij bezopen een beetje aan het ouwehoeren. 

"Iemand nog wat?" De jongste van de groep staat een beetje onhandig op en wankelt naar de bar, waar niemand meer achter staat. "Nou doe mij maar een mixje", antwoordt Milo.

Nick draait zich naar Frank. "Alles goed met de meisjes?" Frank knikt met zijn ogen nog maar half open. "Mama zei dat ze al heerlijk liggen te slapen. Er verschijnt een klein lachje op Nick zijn gezicht. Hij kust Frank op zijn wang en knikt dan. "Das mooi", zucht hij gapend. 

Ezra komt terug met een paar drankjes en deelt die uit. 'Laatste rondje?' Stelt Rutger voor de zoveelste keer van de avond voor. "Ja maar nu wel echt man, we moeten nog een keer thuis belanden", zucht Charlotte. 

Sofie was al tegen Matthyas aan in slaap gevallen. Ze kijkt een beetje slaperig om haar heen en moet zacht lachen door de glimlachende blikken om haar heen. "Tyfus hoe laat is het?" Vraagt ze een beetje in de war. Jamie pakt haar telefoon erbij. "Half vier", lacht ze. Sofie moet er ook zacht om lachen en kijkt Matthyas met een vragende blik aan.

"Ja wij gaan naar bed joh, jullie mogen hier blijven als jullie willen, er staat nog drank zat in de koelkast." Een beetje wankelend staat Nina op. "Slaaplekker jongens." Matthy staat op en gooit Sofie zo over zijn schouder. "Doei jongens", lacht Sofie. 

Zo wordt Sofie weggedragen. Ze horen Ezra nog wat roepen. "Ey veel plezier jullie he." Matthy draait zich om en steekt zijn duim op. "Komt goed hoor, geen zorgen", lacht hij, terwijl hij zijn hand in een beweging naar zijn mond brengt, waarvan iedereen weet wat hij bedoelt. 

Lachend wordt het koppel uitgezwaaid. Frank is de eerste die weer wat zegt. "Kom we gaan naar huis joh. Ik kan niet meer!" Nick neemt de uitgestoken hand aan. "Ouwe boklul", grinnikt hij. 

Nog geen tien minuten later is het veld leeg. De grote tent staat er nog, de kooltjes van het vuur gloeien nog wat na, lege drankflessen op de grond, de lichtjes van de tent staan nog aan. Alles duidt aan dat dit een avond was om nooit meer te vergeten. 

Het is al diep in de nacht, maar de sfeer is nog steeds bruisend rondom het vuur waar Sofie, Matthyas, Frank, Nick, Jesse, Nina, Ezra, Rutger, Rob, Jamie, Milo en Charlotte samen zitten. Ze hebben dekens om zich heen geslagen, de drank vloeit rijkelijk en de grappen blijven komen.

"Is er nog iemand die wat wil?" De jongste van de groep staat met een wiebelige tred op en loopt naar de bar, waar echter niemand meer staat. "Doe mij maar een mixje", antwoordt Milo.

Nick wendt zich tot Frank. "Hoe gaat het met de meiden?" Frank knikt met een glimlach, zijn ogen nog maar half open. "Mama zei dat ze al heerlijk liggen te slapen." Een warm gevoel van trots vervult Nick en hij kust Frank op zijn wang. 

Ezra keert terug met een aantal drankjes en deelt ze uit. "Laatste rondje?" stelt Rutger voor de zoveelste keer die avond voor, waarop Charlotte instemmend zucht. "Ja maar nu echt jongens, we moeten nog een keer naar huis zien te komen."                                                                                     

Sofie is al lang tegen Matthy aan in slaap gevallen. Ze opent haar ogen, een beetje verward. 

"Hoe laat is het eigenlijk?" vraagt ze slaperig. Jamie pakt haar telefoon en kijkt op het scherm. "Half vier," antwoordt ze met een glimlach. Sofie moet erom lachen en kijkt Matthyas met een speelse blik aan.

"Oké jongens, wij gaan naar bed," kondigt Matthyas aan terwijl hij Sofie soepel over zijn schouder gooit "Jullie mogen hier blijven als jullie willen, er staat nog genoeg drank in de koelkast." Nina staat op en wankelt een beetje.

"Veel plezier jongens!"

Matthyas draait zich om en knipoogt naar de groep. "Geen zorgen, we vermaken ons wel," zegt hij met een brede glimlach, terwijl hij zijn hand in een bepaalde beweging naar zijn mond brengt, waarvan iedereen weet wat hij bedoelt.

Lachend wordt het koppel uitgezwaaid. Frank is de eerste die weer wat zegt. "Kom op jongens, ik kan niet meer." Nick pakt zijn uitgestoken hand vast. "Ouwe boklul," grinnikt hij.

Nog geen tien minuten later is het veld leeg. De grote tent staat nog fier overeind, de kooltjes van het vuur gloeien nog zachtjes na, lege drankflessen liggen verspreid over de grond en de lichtjes van de tent werpen een warme gloed over het terrein. Alles ademt een sfeer en vreugde van de avond, en het is duidelijk dat deze dag in het geheugen gegrift zal staan als één van de meest memorabele momenten.