Met elkaar komt alles goed, toch?

14. Katje lam, met fam het Lam

Het was weer niet rustig deze avond in April. Vier broers en twee vriendinnen waren op de bovenverdieping van huize het lam om zich klaar te maken voor een avondje uit. Ze hadden net weer genoten van de kookkunsten van moeders en zouden zo op de fiets naar een vriend gaan die een feest zou geven.

Het was een thema feestje, ver ver van hier. De heren ieder netjes als prins, Nina als fee, Sofie als prinses. 

Nina doet zuchtend voor de vijfde keer haar make-up opnieuw, het lukte haar maar niet om het er goed op te krijgen. Ze kijkt bewonderend naar de vrouw naast haar, ze was bezig met haar eigen haar en dat gaat haar natuurlijk weer harstikke soepel af. 

Nina had al vanaf het begin bewondering voor de vrouw, het voelde altijd goed met haar. Nina was opgegroeid in een gezin met vier broers, ze was altijd het enigste meisje, en was dan ook heel blij dat ze toen ze bij Jesse in het gezin terecht kwam er dus ook al een vrouw was aangehangen, toch nog een soort zus. 

Dat geldt ook voor Sofie die het de eerste twee jaar zonder Nina met de vier broers het Lam moest doen, god wat was ze blij toen Jesse eindelijk met een meisje thuis kwam. 

"Soof, kan je alsjeblieft helpen?" De vrouw legt lachend de krultang weer weg. "Tuurlijk", lacht ze, terwijl ze al het make-up palet in haar handen geduwd krijgt. "Hoe was het weekend met Jes?" Vraagt ze, terwijl ze gefocust aan de roze oogschaduw begint. 

"Echt leuk, hij had dus een date geregeld, we zijn naar het strand geweest, heel cliché, maar ik vond het zo lief van hem." Sofie moet zacht lachen om hoe Nina helemaal wegzwijmeld van zoiets kleins. 

Jesse was nooit zo'n romanticus en heeft dat de afgelopen vier jaar dus goed moeten oefenen, met het gevolg dat Nina nu bij elk klein dingetje wat de jongen doet, weer helemaal hopeloos verliefd raakt.

"Kijk eens, wat vind je ervan?" Nina kijkt in de spiegel en is even in shock hoe Sofie dit toch weer in vijf minuten doet. 

"Wat moet ik toch ook zonder jou?" Zucht ze overdreven lief. Sofie haalt grijnzend haar schouders op. "Je had het nooit overleeft", lacht ze sarcastisch. Nina moet ook zacht lachen, ondanks dat ze eigenlijk wel meende wat ze zei. Ze was zo blij met haar grote zus en de band die ze hadden. 

Er wordt weer op de deur geklopt door één van de mannen, het was niet de eerste keer die avond, de meiden waren namelijk weer veel te lang bezig.

"Kom, en nu echt", zucht Ezra aan de andere kant van de badkamerdeur. Sofie moet zacht lachen en opent de deur dan maar. Alle vier de heren stonden er al een goed kwartier te wachten en zijn dan ook maar al te blij dat de deur eindelijk opent. 

"Zo zo", zuchten de twee oudste broers tegelijk, wat gelach van de groep oplevert. Ze lopen snel de trap af, waar Michiel en Irene al biertjes open hadden getrokken, het was een soort traditie geworden dat als de groep met zijn allen vertrokken, ze eerst een pilsje deden met ouders. 

"Op een hele gezellige avond", proost Jaïr. De rest volgt zijn voorbeeld en nemen tevreden een slok. 

Na een paar snelle knuffels en afscheidsgroeten aan de ouders, springen ze de fiets op om naar het huis iets verderop te vertrekken.

Daar aangekomen, groeten ze snel Richard, de man die vandaag vijfentwintig is geworden, en laatst zijn motorrijbewijs heeft gehaald en dat maar een al te goeie reden vond voor een goed feest.

De avond duurt nog lang, er wordt gedanst, veel gedronken -voornamelijk door middel van vele drankspelletjes-,  hard gejuicht als Jaïr ineens met een meisje staat te zoenen en vooral gelachen. Het was een avond waarin vooral Matthyas en Sofie weer even achttien leken. 

Het was dan ook nog net geen 'tot de zon op komt' feestje geworden, als de zes weer katje lam het pad af fietsen. 

Jesse heeft nog in zijn hand een biertje vast en heeft een sigaret tussen zijn tanden gestoken. slingerend en nog zingend beweegt de groep zich over de wegen. Halverwege wordt er nog een stop gemaakt zodat Ezra kan kotsen in een van de bermen, terwijl Nina en Sofie zeer verliefd met een kat die ze tegen kwamen aan het knuffelen zijn. 

Matthyas en Jaïr zijn te ver heen om ook maar iets anders te doen dan lachend even snel te filmen en dan met moeite overeind te blijven staan.  

Na een paar kilometer, nemen de oudste twee toch echt afscheid om richting hun eigen huis te vertrekken. "Jongens, we zien jullie morgen wel weer", lacht Nina. "Houdoe", roepen de twee in koor, waarna ze weer een beetje wankel de laatste meters naar hun huis afleggen. 

Daar belanden ze na misschien wel twintig mislukte pogingen om de sleutel in het gat van de voordeur te krijgen, toch in de woonkamer. 

Sofie haalt twee glazen water uit de keuken en komt dan naast Matthy op de bank zitten. "Weet je Matt, dit was een bizar leuke avond", concludeert de vrouw lachend. Matthyas knikt met diezelfde lach op zijn gezicht. "Dit was een hele leuke avond, hebben we te lang niet meer gedaan", fluistert hij. 

Sofie knikt weer en drinkt snel haar glas leeg. Niet zo heel soepel staat Matthyas weer op van de bank. "Nou, mijn prinses, gaan we naar bed?" Sofie grijpt al lachend naar zijn uitgestoken hand en knikt. "Maar al te graag, prinsje Matthyas", fluistert ze.

De twee lopen lachend hand in hand naar boven, terwijl Sofie een heel betoog houdt over waarom Matthyas nou zo een goeie naam is als prins, niet dat Matthyas zelf ook maar iets van het gezwets opslaat.

"Een hele goeie morgen", fluistert Sofie als de man naast hem eigenlijk wakker lijkt te worden. Matthyas kreunt wat en draait zich zuchtend weg van het daglicht wat door de gordijnen komt. "Soof, te vroeg", kreunt hij. Sofie moet zacht lachen. "Liefje, het is half twee 's middags." "Het voelt niet als middag", zucht hij.

Sofie schiet nu volledig in de lach en komt weer bij hem liggen, ze was al aangekleed en wel, Sofie had nooit zo een last van katers, ze was een van die weinige mensen die met die gave gezegend was. 

"Lieffie, ik ga ontbijt maken oké, wil je boven of beneden?" Er klinkt zacht gemompel, waar Sofie vaag het woord beneden uit haalt. "Oké, ik zie je met twintig minuutjes", lacht ze. Ze geeft hem nog een kusje en loopt dan zacht de kamer weer uit.

Met de zachte muziek op de achtergrond begint ze aan de eieren in een pan kapot te breken en de oven voor te verwarmen. 

Halverwege wordt ze gebeld, ze moet zacht lachen als ze de naam van Jaïr in zijn telefoon ziet staan. "Morgen, boterbloempje", lacht ze. Ze hoort Jaïr aan de andere kant zuchten, met een klein lachje verborgen in zijn stem.  

"Soof, heb ik gister iets doms gedaan?" Sofie moet hier zacht om lachen, Jaïr had echt wel heel diep in het glaasje gekeken. "Nee, niet per se", lacht ze. "Ezra zei dat ik echt gruwelijk stond te tongen met een meisje, weet jij wie het was?" Sofie proest het uit van het lachen. Dit is nou een goed gesprek. 

"Daphne de Witt, uit Meerkerk", grinnikt ze. Ze hoort Jaïr aan de andere kant even flink zuchten. "Mijn hemel, waarom nou Daphne?" Sofie had weleens vernomen van Jesse dat Jaïr gruwelijk verliefd was op het meisje, maar bang was dat zij niet hetzelfde voelde.  

"Dat is toch goed?" "Ja, maar niet als ik zo straal bezopen ben", zucht hij weer. Sofie grinnikt weer zacht. 

"Nou ja, moeders heeft soep gemaakt, dus ik ga maar eens beneden kijken", zucht de jongen. "Is goed maat, eetze." "Joe." Er wordt opgehangen en net op dat moment piept de oven. 

"Matt, kom je?" Roept ze naar boven. Er wordt vaag gereageerd en nog geen minuut later staat de man voor haar. 

"Zonneschijntje van me", lacht ze als ze het verstrooide hoofd van de man nu in het daglicht ziet.